Mijn ontdekkingsreis van hoogsensitiviteit: hoe alles op z’n plek viel

Wat was het ontdekken van hoogsensitiviteit binnen ons gezin een opluchting. De weg was eenzaam, lastig en vooral vol onbegrip en onbegrepen voelen. Wat hieraan vooraf ging en hoe wij het ontdekte? Dat deel ik graag in deze persoonlijke blog.

Stukje voorgeschiedenis

Voordat we ontdekken dat we dat hoogsensitiviteit een grote rol gaat spelen in ons leven, gaat er het een en ander aan vooraf. Want voor we kinderen hadden wist ik helemaal nog niet van het bestaan van hoogsensitiviteit af. Dat ik vaak na het stappen extreem moe ben en daar nog dagen last van heb. Is nog geen signaal dat ik anders ben. Toch wordt het weleens tegen me gezegd dat ik anders ben. Wat ik vaak als pijnlijk heb ervaren. Als een klap in mijn gezicht waardoor ik overging op bewijsdrang. Voor nu neem ik je mee in het ontdekken van hoogsensitiviteit in ons gezin.

De eerste zwangerschap

Een bijzonder moment zo’n positieve zwangerschapstest. Dolblij waren we op dat moment half november 2013. De eerste controles volgde en rond de 20 weken voelde ik onze baby voor de eerste keer. Een bijzonder gevoel, maar wel anders dan ik me had voorgesteld. Ik hoorde verhalen om mij heen van kindjes die lagen te trappen, maar dat deed ons kindje niet. Ik voelde vooral steeds een rug tegen mijn buikwand aanduwen. Als ik hier dan rustig en warm overheen streek merkte ik dat de baby ontspande.

De kraamperiode

Het was in de zomer van 2014 toen ik beviel van onze oudste. In de kraamperiode merkte we dat onze baby weinig kon hebben qua visite. Hadden we veel visite gehad dan zaten we daarna met een huilende new born dat alleen maar bij papa en mama wilde zijn. Op drukke dagen wilde het dan ook niet in het eigen bedje slapen, maar lag de kleine het liefst tussen ons in. In deze periode besloten we ook dat we onze new born ook niet meer van hand op hand lieten gaan met de kraambezoekjes, want wij zaten daarna met de ‘ellende’. Heel sneu voor de visite die graag wilde babyknuffelen, maar als een leeuwin beschermde ik mijn kleintje voor de onrust.

Lees ook: School voor een hoogsensitief kind is niet altijd even makkelijk

Weer aan het werk

Na 12 weken bevallingsverlof kwam de dag in oktober dat ik weer moest gaan werken. Onze kleine brengen we een keer in de week naar opa en oma en twee keer in de week naar het kinderdagverblijf (KDV). Al snel merkte we een terugkerend patroon in haar gedrag als ze weg was geweest. We hadden onze zogenoemde dramadagen.  Er was geen land met de kleine te bezeilen en ik was alleen maar aan het troosten. Bijkomen van de indrukken die het op had gedaan. Ik was gesloopt aan het eind van de dag. In die periode ben ik op zoek gegaan op Google.

De zoektocht naar hoogsensitiviteit

Ik zocht op termen als “baby gevoelig voor prikkels” en “gevoelige baby” en zo had ik nog een aantal termen. Ik kwam steeds weer uit bij hoogsensitief persoon. Las erover en dacht, waar ben ik mee bezig. Onze kleine is 5 maanden oud. Maar toch voelde het als overgevoelig voor prikkels. Ik calculeerde dramadagen in, om zo ook voor mezelf rust te creëren.  Ik deelde mijn gevoel over onze kleine met de pedagogisch medewerksters van het KDV en kreeg veel goede tips van deze lieve dames. Ondanks dat bleef het soms zoeken. Na een drukke dag plande we een rustige dag in. Een uitstapje per dag en het hielp. Langzaam kwam er wat rust.

Lees ook: Hoe weet ik of ik hoogsensitief ben?

Waarom houdt mijn kind niet van zand en gras?

Naarmate ze ouder werd en op ontdekkingtstour ging vielen er steeds meer dingen op. Gras en kunstgras, maar ook van bijvoorbeeld het zand van het strand. Ze had er totaal niks mee. Je deed haar geen plezier mee met die ondergrond. Waar we kindjes zagen genieten van spelen in het gras of op het strand, schreeuwde onze meid moord en brand. Ook als voorbijgangers in de wagen keken, werd dat niet door haar op prijs gesteld. Nog steeds houdt ze er niet van als mensen haar vanuit het niets aanspreken. Ze begon te huilen of ze keek weg. Bij een feestje wilde ze alleen maar op schoot in plaats van spelen op de grond. Het was zoals het was op dat moment. Na een drukke dag liepen we tegen driftbuien aan. Toch willen we dat ze aan deze dingen gaat wennen. Juist nu kunnen we haar nog kneden en er mee leren omgaan.

Tijdens de tweede zwangerschap gaat de zoektocht verder

Onze oudste was 13 maanden toen ik weer zwanger mocht zijn. Naast dat dit een totaal andere zwangerschap was, was ook dit kind totaal anders qua karakter. Dat had ik dus al door in die maanden dat ons tweede kindje groeide in mijn buik. Tijdens die zwangerschap had ik mij op een forum aangesloten bij een groep dames die in dezelfde periode uitgerekend waren. We verhuisde van het forum naar een besloten Facebookgroep. Daar kletste we honderduit over onze zwangerschappen, maar ook over de kindjes die er al zijn. Ik vertelde daar over de gevoeligheid van onze dochter. Een van de dames attendeerde mij op HSP en opnieuw begon de zoektocht.  Ze was toen 21 maanden. Ik deed de HSP test voor kinderen die werd ontwikkeld door Elaine Aron. Verbazingwekkend want van de 23 vragen kon ik er 3 niet beantwoorden omdat ze nog te jong is/was. Drie beantwoordde we er met nee en de andere zeventien beantwoordde ik er met ja. Zie je wel ik was niet gek, ik heb het dus al die tijd gewoon aangevoeld. Het ontdekken van hoogsensitiviteit is een feit. Vanaf dat moment ben ik mij in deze materie gaan verdiepen.

Ook interessant: Welke soorten van hoogsensitiviteit zijn er?

Het ontdekken van hoogsensitiviteit

Nu we weten waar de “dramadagen” vandaan komen zijn we gaan zoeken naar nog meer oplossingen. Bij het ontdekken van hoogsensitiviteit komen we er ook achter dat het erfelijk is. Dat was het moment dat er nog meer puzzelstukjes in elkaar vielen. Verhip ze is niet de enige die hoogsensitief is, maar ik ben het ook. Dat maakte voor mij ook veel duidelijk.  Manlief en ik gingen op zoek naar een manier om het gezinsleven aangenamer te maken. Inmiddels was ook onze zoon geboren. De bezoekjes plande we zo dat het voor onze dochter goed te doen was. Gaven haar rustmomentjes en lieten haar in alle rust wennen aan haar broertje.

Verschil in kindjes

Waar we bij onze dochter er tegen aan liepen dat zij onrustig werd van hand op hand, had onze zoon dat totaal niet. De verschillen in de kindjes werden en worden steeds duidelijker. In het begin dachten we dat onze zoon niet hoogsensitief is. Inmiddels durf ik wel te zeggen dat we er in het begin flink naast hebben gezeten. Beide jongens blijken ook hoogsensitief. Waarom het bij een van de jongens minder opviel? Die is extrovert.

Het boek van Elaine Aron

Na het ontdekken van hoogsensitiviteit kocht ik het boek van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Alleen is het nogal taaie stof en kom ik er maar niet doorheen. Toch hoop ik dit boek nog een keer uit te lezen en weer nieuwe inzichten te krijgen. Ook sloot ik me aan bij diverse groepen op facebook. Zo probeer ik beetje bij beetje meer te leren over onze mooie karaktereigenschap, want dat is hoogsensitiviteit. Wij zijn namelijk niet verlegen, al is dat wel het eerste wat je zou denken als je ons ontmoet. Toevallig zijn wij allebei wel wat teruggetrokkener, maar wij observeren, voelen aan en reageren vanuit ons gevoel. We hebben mensen snel door, maar voelen ook spanningen, blijdschap en verdriet. Na een feestje of na een paar uurtjes in een drukke omgeving zijn we vaak moe.

We boekte langzaam aan wat succesjes

Manlief en ik besloten eerst wat familie voorzichtig wat te vertellen over onze gevoeligheid en of ze in ieder geval rekening konden houden met onze dochter. Ook op het kinderdagverblijf spraken we uit dat we ontdekt hadden dat ze hoog gevoelig is. We merkte dat ze zich prettiger begon te voelen. Maar bij spannende momenten is zij wel extra gevoelig. Dat resulteert bij ons in onrustige nachten en overdag veel driftbuien. Een continue proces van verwerken. Net als in haar babytijd kruipt ze tussen ons in, in het grote bed. Niet altijd comfortabel, maar het geeft haar rust en dat is het allerbelangrijkste. Deze dagen gaan we nog vaak krijgen en calculeren we in. Dat vraagt wat extra van ons, maar dat is niet erg. Dat doen we met alle liefde voor haar.

Ons huisdier was niet de beste vriend van ons kind

Waar ons kind maar niet aan kon wennen was onze kat. Ze werden helemaal gek van elkaar. Eind september 2016 besloten we dat het niet langer ging met een kat in huis en 2 kinderen. De kat kon niet wennen aan zijn nieuwe positie binnen het gezin en ons kind werd gek van zijn doen en laten. Voor beide wilde we rust en daarom besloot ik met pijn in mijn hart op zoek te gaan naar een nieuw baasje. Eind oktober vonden wij een nieuwe thuis voor de kat. De rust keerde nu echt in huis.

Lees ook: Wat levert hulp vragen bij een HSP coach op?

Voorbereiden op wat komen gaat

Om de rust zo veel mogelijk te bewaren bereiden we ons hoogsensitieve kind zo goed en kwaad als het kan voor op de dingen die komen gaan. Ook houden we soms dingen bewust wat langer stil. Lassen rustmomentjes voor onze kinderen in. Ook het planbord doet het erg goed tezamen met de aftelkalenders. We plannen bewust niet te veel uitjes en wisselen drukke dagen af met dagen om bij te tanken. Gelukkig kunnen ze steeds beter aangeven wat ze nodig hebben. We zijn er nog lang niet, want er breken steeds nieuwe fases voor hen aan. Het basisschoolleven, momenten van sportwedstrijden en in de toekomst bijvoorbeeld het voortgezet onderwijs. Het zijn dingen waar ze al vol spanning naartoe leven. De nachten zullen soms onrustig zijn, maar de tijd zal leren dat ze daar ieder jaar weer een beetje meer er mee om kunnen gaan.

Voor mezelf is het ook een zoektocht

Ikzelf ben er ook nog lang niet. Mijn zwaktepunt is mezelf beschermen tegen bepaalde prikkels. Ik kan heel slecht tegen spanning en negatieve energie. Daar moet ik me voor behoeden. Ik weet mezelf inmiddels goed te beschermen in drukke omgevingen. Al lijkt het dan voor veel mensen dat ik het dan niet naar mijn zin heb, want ik ben niet zo spraakzaam. Ik sluit me af voor de verschillende geluiden zodat ik me op een gesprek kan richten. Zodat ik niet aan het eind van het feestje zo moe thuis kom. Want ja ik houd wel van gezelligheid en feestjes. Nu het me steeds meer eigen word, kan ik langzaam weer makkelijker gesprekken voeren. Zo heeft ieder zijn eigen methodes. Door een lieve penvriendin wordt ik regelmatig gevoed met mooie artikelen over kinderen en volwassenen met hoogsensitiviteit. In slaap komen na een drukke dag of iets wat me heeft geraakt (positief of negatief) kost me veel moeite.

Hulp vragen

In 2020 belandde ik in een burn-out. Het was net na de eerste lockdown. Een combinatie van factoren die ervoor zorgde dat het kaarsje even uit ging. Het moment dat ik besefte dat ik hulp nodig had. En zo ging ik eerst aan de slag met oud zeer, later met mijn hoogsensitiviteit. Het heeft me zo veel handvatten gegeven. Nu voor mezelf, maar ook om aan de kinderen mee te geven. En dat betekent echt niet dat ik nooit overprikkeld ben. Maar wel dat ik beter naar mijn lijf ben gaan luisteren, mezelf beter snap. Ik makkelijker kan reflecteren. Waarom reageer ik zoals ik reageer of doe ik wat ik doe.

Hulpmiddelen voor de hoogsensitiviteit

Na het ontdekken van hoogsensitiviteit zocht ik ook dingen die ons konden helpen de prikkels beter te verwerken. Voor onze dochter en mezelf kocht ik een magneet armband en ook daar hebben we baad bij gehad. We dragen hem allebei niet dagelijks, maar op het moment dat we weten dat we het meer nodig hebben dan anders, dragen we hem. Het geeft rust en we zijn minder snel geprikkeld.

Het ontdekken van hoogsensitiviteit stond 30 jaar geleden nog in de kinderschoenen.

Nu ik weet dat ik ook hoogsensitief ben worden mij dingen uit mijn jeugd ook duidelijker. Het ontdekken van hoogsensitiviteit stond 30 jaar geleden nog in de kinderschoenen. Ik wil proberen om onze kinderen een wat onbezorgdere jeugd te geven die ik voor mijn gevoel niet heb gehad. Haar te begeleiden en hulp te zoeken die nodig is. Want inmiddels weet ik ook dat er hulpverleners zijn die ook hoog gevoelige kinderen begeleiden. Komen we zelf in de knoop, dan gaan we aan de bel trekken.

Uiteraard zijn er nog heel veel meer dingen die ons tot deze ontdekking bracht, maar dan kan ik bijna een heel boek schrijven inmiddels. Ik wil het nu even tot wat hoofdlijnen beperken. Met dit blog wil ik graag ons verhaal delen. Ervaring delen en (h)erkenning geven aan mensen die hooggevoelig zijn, maar ook laten zien wat er “achter de schermen gebeurt”.

Deze blog kwam op 22 augustus 2018 voor het eerst online. En is aangepast met de kennis van nu.