Categorie: Blog

een half jaar op school

Een reactie plaatsen

Onze dochter zit inmiddels ruim een half jaar op school en vandaag vertel ik jullie hoe het nu met haar gaat op school.Ik schreef er al twee keer eerder een blog over. Eerst over haar eerste week op school en net na de herfstvakantie nog een keer.

Zo veel geleerd

Ons meisje leert veel op school en al die indrukken waren soms echt te veel prikkels op een dag. Ik liet het op Instagram al een keer in mijn stories zien, maar ze kan al aardig haar naam schrijven. Al is het dan wel in spiegelbeeld. Ook de naam van Raff kent ze uit haar hoofd. Glimmend van trotsheid als ze het weer geschreven heeft. Ik doe dan gezellig met haar mee. We laten vooral veel in haar eigen tempo doen. Niks forceren en dat wat ze vraagt stimuleren. Ze leerde de afgelopen periode zoveel over de seizoenen, de maanden, de dagen, maar ook cijfers. Ook de tekeningen zijn van krassen naar echte mensen verandert.

Emotionele ontwikkeling

Waar we in de eerste maanden echt een meisje hadden die overweldigd werd door alle prikkels. Waar de nachten onrustig waren en we het vaak moesten ontgelden. Zien we nu weer ons meisje terug. Een spring in het veld, vrolijk, lief, maar soms ook gewoon een draak. Ze straalt en kletst honderd uit. Durft zelf te vragen of ze komen spelen en gaat ze tegenwoordig zelf haar buurmeisje ophalen.

Vriendjes en vriendinnetjes

Voor zover we weten heeft ze het enorm naar haar zin met haar klasgenootjes. Speelt ze graag met vriendinnetjes, maar worden de vriendjes ook niet vergeten. Van de twee doordeweekse dagen mag ze er altijd een spelen. Hadden we plannen? Jammer dan voor de plannen, ga maar lekker spelen. Ik gooi dan mijn programma om, want dit wil ik ze niet ontnemen.

Kinderfeestjes

Ook die komen hier inmiddels regelmatig voorbij. Waar ze het in het begin nog heel spannend vond, gaat dat nu ook stap voor stap steeds beter. Ook al moet ze nog vier maanden wachten, in haar hoofdje al helemaal bezig met haar eigen kinderfeestje.

Overprikkeling

Regelmatig komt ons meisje nog thuis met een grote dosis overprikkeling. Dan is het te druk geweest in de klas of is er iets gebeurt dat indruk op haar heeft gemaakt. Ze weet dit ook steeds beter te verwoorden. Geeft aan wat haar dwars zit. We proberen dan er samen over te praten. Het pittige is op de momenten dat ze het niet heeft verteld en het blijft hangen. Dan mondt dat uit in een woede aanval. Waarna ze in tranen uitbarst en het verhaal er alsnog uitkomt. Toch helpt het haar door met een kleuterboekje de dag door te nemen. Daarmee kunnen we al veel tackelen voordat ze gaat slapen.

Ze is de laatste tijd enorm gegroeid en we zijn echt trots op haar. Wij tekenen voor deze mooie ontwikkelingen voor de komende maanden.

Please follow and like us:

weigeroma

Een reactie plaatsen

In November 2017 zag ik deze uitzending van RTL Late Night over de ‘weigeroma’. Een term waar mijn nekharen recht van overeind gaan staan. Deze uitzending is mij altijd bijgebleven. Onlangs dacht ik er weer aan. Een mooi item om eens een blog over te schrijven.

Betekenis “weigeroma”

Volgens wikipedia is de betekenis van het woord weigeroma: “een oma die (grotendeels) weigert op de kinderen te passen”. Om maar met de deur in huis te vallen, mijn eigen moeder is zo’n weigeroma.

Onze situatie

Mijn moeder is hoofdkostwinnaar en ondanks dat ze parttime werkt, is ze mantelzorger voor mijn vader en doet ze in haar eentje het huishouden. De dagen dat ze vrij is zijn dus ook om bij te tanken, het huishouden en zorgen. Mede daardoor heeft ze aangegeven niet te kunnen/willen oppassen op een vaste dag in de week.

In de tijd dat ik zwanger was van Chloë hadden mijn schoonouders nog een eigen zaak. Mijn schoonmoeder werkte daar part-time in en wilde heel graag een dagje oppassen. Tijdens de zwangerschap hebben wij dan ook beide oma’s gevraagd of ze een vaste oppasdag wilde. Om ze beide een kans te geven om een eigen keuze te maken en niet dat wij een keuze zouden maken.

Mijn schoonmoeder zei gelijk ja, mits het op de maandag, dinsdag of woensdag zou zijn. Mijn moeder gaf aan niet te kunnen oppassen, maar graag incidenteel op te willen passen als mijn schoonouders een keer niet konden of als wij een avondje uit gingen.

Diverse redenen om niet op te passen.

Voor iedere (aanstaande) opa en/of oma is er wel een reden te vinden waarom ze wel of niet willen oppassen. Voorbeelden van redenen zijn dat ze zelf nog werken, de verantwoordelijkheid niet kunnen of willen dragen van hun klein kind, alleen opa en oma willen zijn in plaats van ook opvoeder, ze zijn zelf ziek of misschien wonen ze wel te ver weg.

Zullen we deze term gewoon snel weggooien?

Zoals ik al eerder aangaf vind ik deze term echt verschrikkelijk. Zullen we met zijn allen besluiten deze term zo snel mogelijk weg te gooien? Want welke keuze onze (schoon)ouders ook maken, het is voor hun een gegronde reden om niet op te passen.

Ik weet ook dat het allemaal niet zo zwart wit is

Natuurlijk begrijp ik dat het soms ook echt niet zo zwart wit is allemaal. Soms ben je gewoonweg afhankelijk van de hulp van opa en oma, omdat je de opvang niet kan betalen. Dan is het ronduit vervelend als je nee te horen krijgt. Hoe vervelend je het ook vindt, probeer er toch begrip voor te hebben. Besef je ook dat de opa’s en oma’s die nee zeggen vaak zat negatieve reacties van hun omgeving krijgen. Het heeft echt niets met hun kleinkinderen te maken. Daar zijn ze echt waanzinnig gek en trots op.

Hoe hebben jullie de opvang geregeld voor jullie kinderen? Passen jouw (schoon)ouders wel/niet op? En wat vinden jullie van de term “weigeroma”.  Ik ben erg benieuwd naar jullie situatie en mening. Laat hem hieronder achter of op een van de social media kanalen.

Please follow and like us:

voorjaarsactiviteiten

Een reactie plaatsen

Met het voorjaar in het vooruitzicht gaan wij graag weer veel naar buiten. Daarnaast zijn er ook tal van leuke binnen activiteiten te doen voor als het een dagje wat minder weer is. Ik struinde Pinterest af en verzamelde daar allerlei leuke ideeën. De leukste  vier vermeld ik hier. Kijk eens op mijn Pinterest. Leuke ideeën worden steeds aangevuld. Ook een paar leuke uitjes hier in de provincie Zuid Holland deel ik met jullie. Deze blog is tot stand gekomen uit eigen beweging en is niet op basis van sponsoring. 

 

Uitjes

Hemelvaart en Pinksteren vallen laat dit jaar, maar wij gaan altijd graag naar de Campina Boerderijdagen. Er is genoeg te doen voor alle kinderen. Trek die kaplaarsjes aan en een oude broek en geniet van en met elkaar op de boerderij.

Iedere regio heeft wel een boerderij waar hij of zij dagelijks terecht kan. Ik denk dat hier in Zuid Holland Boerderij het Geertje toch wel de meest bekende is. Ben je in het voorjaar in de buurt, dan is het zeker een bezoekje waart en is het zelfs mogelijk om de lammetjes een flesje te geven. Denk eens aan de lammetjesdagen.

Ook heeft iedere regio vaak wel een natuurspeeltuin. Wij gaan graag naar de natuurspeeltuin in Maassluis. Avonturis Maassluis heeft als bijkomstigheid dat je vanuit deze speeltuin de Nieuwe Waterweg kan zien. Hoe gaaf is het om voor kinderen grote boten te zien voorbij varen tijdens het spelen.

Ik ben zelf een rasechte Westlandse en daarom moet ik gewoon dit evenement vermelden. Kom in de kas is een evenement dat niet alleen hier in het Westland plaats vind, maar ook door heel Nederland. Ondanks dat ik jaren in de kassen heb gewerkt is het geweldig om te zien hoe het er tegenwoordig aan toe gaat. Leuk voor jong en oud.

Zuid Holland heeft ook veel badplaatsen. Op een mooie lentedag is het ook heerlijk vertoeven op het strand. Zelf zijn wij vaak te vinden op de stranden tussen Scheveningen en Hoek van Holland. In Hoek van Holland kan je aan de waterweg ook goed schepen kijken.

Ook gaan vanaf april de attractieparken weer open die in de winter dicht gaan. Er is weer genoeg te doen in het voorjaar.

Is het wat minder weer dan zijn musea ook goede opties om op pad te gaan. Blijf je bij slecht weer liever thuis? Dan heb ik op Pinterest wat leuke knutselwerkjes gevonden voor peuters/kleuters.

Creatief

Door op de foto te klikken kom je op de betreffende pinterest pagina.

Ik heb gras op mijn hoofd groeien.

Deze vind ikzelf erg grappig. Naast dat deze activiteit er grappig uitziet is het voor kinderen ook nog eens enorm leerzaam. Kinderen vinden het maar wat prachtig om zaadjes uit te zien groeien tot gras of bloemetjes.

Een kleurrijke slak maken

De concentratieboog van peuters en kleuters is niet zo heel hoog, daarom vind ik deze kleurrijke slak ook echt iets om met een kleuter of peuter te maken. Natuurlijk zal hier mama ook wel een handje moeten helpen, maar wees eerlijk het is toch ook heerlijk om samen met je kind aan de keukentafel te gaan zitten fröbelen. De leukste gesprekken komen er dan tot stand.

Een kleurplaat niet inkleuren maar beplakken met gekleurd papier

Waarom een kleurplaat altijd inkleuren als je hem ook leuk kunt beplakken met gekleurd papier of met crêpe papier. Zeker de laatste versie is goed voor de motoriek van een kind. Eerst een propje maken en daarna met de pincetgreep het propje oppakken en opplakken. Vind je het niet fijn als je kind zelf met een tube of flesje lijm aan de slag gaat, wellicht een potje lijm waarbij er een kwastje gebruikt kan worden. Weet je wel, zoals wij dat vroeger ook deden ;-). Je kunt hier iedere willekeurige kleurplaat voor gebruiken.

Tulpjes maken op papier

Hoe leuk is het om met een vork bloemen te maken op papier. Beetje verf en een vork dat geeft gegarandeerd lol voor een peuter of kleuter. Want het is toch best gek om met bestek te verven.

 

Wat doe jij zoal met jouw kind tijdens het voorjaar? Laten we elkaar vooral helpen met ideeën en laat ze hieronder achter.

Please follow and like us:

Schildklier

Een reactie plaatsen

Het is inmiddels ruim 7 jaar geleden dat ik bij mijn huisarts binnenstapte met pijnlijke spieren en gewrichten. De pijn was soms zo hevig dat mijn handen krom stonden van de pijn. Na jaren van vage klachten kwamen we in 2012 er bij toeval achter wat de oorzaak was. In de blog neem ik jullie mee naar een stukje wat ook bij mijn leven hoort.

Jaren van vage klachten

Tijdens mijn jaren in de puberteit was ik veel moe. Jaarlijks stond ik op de stoep bij de huisarts met vage klachten. Vermoeidheid was de hoofdoorzaak, dus hup weer bloedprikken om te kijken of ik pheifer had. Daar kwam steeds niets uit. Tot frustratie van mijn kant. Dan zal ik wel toe zijn aan vakantie. In 2011 ging ik verhuizen naar een ander dorp en koos daarbij ook voor een andere huisarts. Inmiddels waren er niet alleen terugkerende vermoeidheidsklachten, ik had ook pijn in al mijn spieren en gewrichten. Tijdens de wintermaanden was dit het ergste.

Nieuwe huisarts, nieuwe inzichten

In januari 2012 stapte ik naar onze nieuwe huisarts. Legde daar mijn klachten voor en besloot te testen op onder andere reuma. Bij het laboratorium ontdekte ze iets anders dan de dat ze moesten onderzoeken. Ze ontdekte de ziekte van hashimoto. Dit kreeg ik tijdens het telefonisch spreekuur te horen. De huisarts vertelde daarbij ook dat als ik een kinderwens had rekening moest houden dat dat niet ging lukken. Ik moest dit sowieso onder begeleiding doen van de internist. Dat waren nogal uitspraken. Behoorlijk van slag was ik na dit telefoontje. De huisarts gaf aan dat er medicatie voor me klaar lag bij de apotheek en over 6 weken moest ik weer bloed prikken. We gingen op zoek naar de juiste dosis.

Wat is de ziekte van hashimoto?

De patiëntenfolder van het LUMC geeft de volgende uitleg:

“De ziekte van hashimoto is een auto-immuun ziekte, waarbij ons eigen afweersysteem zich richt tegen lichaamseigen cellen. In dit geval de schildkliercellen, waardoor deze cellen kapot gaan en de schildklier geleidelijk langzamer gaat werken en steeds minder schildklierhormoon maakt. Dit is een zeer langzaam verlopend proces, zodat er meestal heel geleidelijk steeds meer klachten ontstaan naarmate de schildklier minder hormoon uitscheidt. Het is niet duidelijk waarom ons afweersysteem zich tegen de schildkliercellen richt. Het is wel bekend dat dit vaker voorkomt bij mensen met een bepaalde erfelijke aanleg en met andere auto-immuunziekten in de familie. De ziekte van hashimoto is een veel voorkomende ziekte, die vooral volwassen vrouwen treft.”

Wat is de schildklier?

De schildklier is een klein orgaan in de hals. De schildklier wordt aangestuurd door een klier in de hersenen. Deze klier wordt de hypofyse genoemd en stimuleert met thyroid stimulerend hormoon de schildklier. De schildklier zelf maakt schildklierhormonen. Deze hormonen zorgen onder meer voor: hoe snel eten wordt omgezet in energie, hoe snel het hart klopt, de hoogte van de lichaamstemperatuur, de regelmaat van de menstruatiecyclus. *

Starten met het goed instellen

Na de diagnose moest ik starten met medicatie. We begonnen met een lage dosis en bouwde zo op. Na een jaar bleef ik klachten houden en stapte opnieuw naar de huisarts. Hij gaf destijds aan dat ik na een jaar terug mocht komen als de pijnklachten aan bleven houden. Dus hij stuurde me door naar de reumatoloog. Zij vertelde me dat het echt aan mijn schildklier lag. Liet me opnieuw bloed prikken en plande een afspraak in bij de internist. Daar vertelde ik ook over onze kinderwens. Na het bloedonderzoek dat de reumatoloog had uitgezet bleek dat mijn waardes niet goed waren. Dus samen met de internist in opleiding ging ik aan de slag om mijn waardes goed te krijgen. We gingen gelijk voor de waardes die nodig zijn om zwanger te kunnen worden. Op 16 oktober 2013 kregen we groen licht en was ik perfect ingesteld.

Zwangerschap en traagwerkende schildklier

12 november 2013 kwamen we erachter dat ik zwanger was van onze oudste. Direct na de positieve test moest ik mijn medicatie ophogen met 25 micorgram. Die had ik al thuis liggen en begon gelijk met de aangepaste dosis. Al snel werd ik misselijk en met een belletje naar de internist spraken we af dat ik niet op een nuchtere maag, maar ‘s avonds voor het slapen gaan mijn medicijnen innam. Met het overgeven iedere ochtend had mijn lijf niet de tijd om de medicatie op te nemen. Ik had een hele fijne begeleiding in deze periode. Jammer genoeg had ik steeds een nieuwe arts in opleiding, waardoor ze nooit het traject afmaakte gedurende mijn zwangerschap. Gelukkig waren ze wel goed ingelezen en met de medicatie bleven mijn waardes stabiel. Om de 6 weken had ik weer een check met bloedprikken. De waardes schommelde steeds waardoor ik regelmatig weer moest ophogen. Na de geboorte van onze oudste hebben we gelijk aangegeven vrij snel voor een tweede te willen gaan. Ook dat zorgde ervoor dat we een maand of 10 onderweg waren naar perfect instellen. Al vrij snel was onze tweede ook onderweg. Deze zwangerschap was ik niet misselijk. Dus kon de medicatie gewoon in de ochtend blijven slikken.

Dat dit zo goed in de gaten werd gehouden komt omdat de baby in het eerste deel van de zwangerschap afhankelijk is van de hormonen van zijn moeder. Als je dit niet goed behandeld, dan kan dit vroeg in de zwangerschap zorgen voor een miskraam. Op een lange termijn voor een kindje met een iets lager IQ. *

Bij alle drie de zwangerschappen had ik dus een strippenkaart bij de afdeling bloedafname van het ziekenhuis. Iedere zes weken kwam ik ze weer aan het werk zetten. Ik ben zelf heel lastig te prikken. Iets met diepliggende en wegrollende aderen. De meeste weten inmiddels waar ze het makkelijkste kunnen prikken, soms lukt het ze niet.

Na de zwangerschap

Na de zwangerschap ben ik weer op de dosis terug gezet van voor de zwangerschap. Onlangs heb ik na mijn laatste zwangerschap weer een controle gehad. De waardes waren weer goed. Ik mag nu 4 maanden weg blijven. Daarna zal ik waarschijnlijk weer worden overgedragen aan mijn huisarts.

Traagwerkende schildklier en gewicht

Iemand met een traagwerkende schildklier is niet per definitie iemand die heel dik is. Daar was ik zelf wel heel erg bang voor. Inmiddels weet ik dat dat niet zo is. Na mijn tweede zwangerschap ben ik 15 kg afgevallen. Daar moet ik net als ieder ander gewoon moeite voor doen. Niet meer of niet minder.

Pijnlijke spieren en gewrichten

Helaas blijf ik last houden van pijnlijke spieren en gewrichten. Er zijn ochtenden bij dat als ik uit bed kom ik mijn handen moet uitvouwen om weer recht te komen. Ze staan dan helemaal in de verkrampstand. Vooral de wintermaanden is voor mijn lijf de minste periode. Dan is dagelijkse pijn de realiteit. De zomer is voor mij de relaxte periode. Tijdens mijn zwangerschappen was ik pijnvrij. Mede door de hormonen had ik amper pijn. Ondanks de pijn die ik regelmatig heb doe ik zo veel mogelijk. De pijn laat ik niet mijn leven beheersen. Juist door lekker bezig te zijn ben ik er niet continue mee bezig.

Mijn ervaring

Het bovenstaande is mijn ervaring. Voor iedere schildklierpatiënt kan dit anders zijn. Dus zie dit ook niet als standaard. Er zijn ook genoeg mensen die door deze afwijking niet of minder kunnen werken dan dat ze graag zouden willen. Ik bevind me in de gelukkige positie dat ik met mijn medicatie me goed voel en heel veel kan. Daar waar ik bronnen heb geraadpleegd heb ik een vermelding hiervan geplaatst. Want ook ik weet niet alles uit mijn hoofd. Blijf immers gewoon de “patiënt”.

Zijn er onder mijn volgers nog meer mensen met een schildklierafwijking? Hoe ervaar jij het? laat het me weten hieronder of op de social media kanalen.

* bronnen:

https://www.degynaecoloog.nl/onderwerpen/langzaam-werkende-schildklier-en-zwangerschap/

Please follow and like us:

voor het eerst samen uit na de bevalling

Een reactie plaatsen

Ons kleine manneke is inmiddels 8 weken oud, maar er komt een moment dat je toch weer even samen wat wil doen. Na alle kraamvisite en veel thuis zijn is het ook wel weer lekker om samen op pad te gaan. Dat moment kwam bij ons vorige week woensdag. Vorig jaar mei bestelde we de kaartjes al voor dit uitje, wetend dat ons kleintje dan minimaal 5 weken zou zijn. Hoe wij dit eerste uitje samen beleefde na de bevalling, deel ik vandaag met jullie.

Oppas regelen

Sinds de zomer hebben wij twee oppasmeisjes waar we erg blij mee zijn. Ik wilde niet steeds op mijn moeder terug willen vallen. Dus besloten we dus van de zomer dat we op zoek zouden gaan naar een oppasmeisje uit ons eigen dorp. Twee weken voor het zover was app-te ik een van de oppasmeiden. Dat was alvast geregeld. Ondanks dat het twee toppers zijn, voelde het nog wel een beetje gek.

Theatervoorstelling

We gingen naar de theatervoorstelling van Peter Pannenkoek in Delft. De oppas was lekker op tijd dus wij konden rustig vertrekken. Onze grote meid vertellen we tijdens het eten dat we een avondje weg gaan en dat de oppas komt. Ze mag dan opblijven, wel 10 hele minuten ;-)) en wordt door de oppas op bed gelegd. Aangekomen in Delft deden we op ons gemak een drankje. Waar ik het bij de oudste twee nog moeilijk vond om voor het eerst uit te gaan, ging het nu zo veel makkelijker. Natuurlijk omdat ik ook weet hoe fijn het weer is om na die eerste hectische weken weer eens samen wat te doen en weer even man en vrouw te zijn in plaats van papa en mama. Om 20:00 uur mogen we de zaal in en hebben goede plekken op de tweede rij. Om 20:15 uur begint de voorstelling. Heel eerlijk ik kon Peter Pannenkoek alleen van naam, dus wist totaal niet wat ik moest verwachten. Dat hij dus heel grof was, moest ik wel even aan wennen. Daarna was het een heerlijke voorstelling. We hebben enorm gelachen. Ik ga hier niet de hele voorstelling beschrijven, want ik zou zeggen ga hem zeker zelf een keer kijken. Na de voorstelling nog een drankje en heerlijk samen napraten. Rond de klok van elf waren we weer thuis om de oppas af te lossen. Wat was het weer heerlijk om samen op pad te gaan. Op naar ons volgende uitje.

Please follow and like us:

De kleine zeemeermin

Een reactie plaatsen

Ik schreef er al eens eerder over, een uitje naar het theater met kinderen. Zondag 10 februari had ik samen met onze dochter een uitje naar de kleine zeemeermin. Hoe wij dat hebben ervaren schrijf ik vandaag in deze blog. Deze blog is uit eigen ervaring geschreven en is dus niet vanuit sponsoring geschreven.

Aankondiging theatervoorstelling

Ons meisje kan zich al dagen druk maken over een uitje, dus besloot ik het pas een dag van te voren te zeggen. De afgelopen tijd had ze al zoveel dingen waar ze zich zo druk om had gemaakt dat slapen niet haar hobby was geworden. Ze is al weken vroeg wakker. Alles is spannend. Ik vertelde haar dat we zondagmiddag naar de kleine zeemeermin zouden gaan in het theater. Lekker samen even op pad, zonder haar broertjes en papa. Echt een meisjesuitje. Dat vond ze wel wat. Ik vertelde haar ook dat we hele goede plaatsen hadden, we zaten namelijk helemaal vooraan.

De dag van de voorstelling

Zondagochtend was ze uiteraard weer heel vroeg wakker. Ik mocht nog even uitslapen. Nou ja uitslapen, de kleine man werd wakker en papa hoorde hem beneden niet. Dus dan maar even lekker kroelen bij mama in het grote bed. Vind ik niet vervelend. Eenmaal beneden stuiterde het meiske aan alle kanten want vanmiddag is het zover. Ze keek er echt naar uit. Gaan we al mama. Nee na het middageten gaan we. Zo gezegd zo gedaan uiteraard. Ze was nog nooit zo snel klaar. Haren doen, was geen drama. Schoenen en jas aan was zo geregeld. Ze had er echt zin in.

De voorstelling

We waren er lekker op tijd, alleen deze loedermoeder had niet gelezen dat ze verkleed mochten komen. Gelukkig was ze niet de enige die niet verkleed was. Een van de speelsters kwam in de zaal even met haar kletsen. Wauw wat heb jij een goede plek zeg. Dat vond ze overigens wel heel spannend, want ze wilde echt niet met me meelopen naar de voorste rij. Gelukkig was het snel goed dat ze zag dat ik gewoon naast haar zat. De speelster vertelde waar de voorstelling over ging. Ondertussen kon ze rustig de zaal in kijken of ze nog vriendinnetjes zag. En er waren zoveel bekende voor haar in de zaal. Dus naar iedereen even zwaaien. Om 13:00 uur was het zover. De voorstelling begon. Het licht ging uit en ik had een klein meisje dat werkelijk in mij kroop. De start van de musical met vooral een donker sfeertje vond ze spannend. Lekker dicht tegen mama aan rustig kijken en alles in je opnemen. Ze genoot van top tot teen. Het is geen Disney voorstelling, dus de voor ons bekende liedjes van de kleine zeemeermin worden niet gezongen. Toch is het een heerlijke voorstelling voor jong en oud. Dans, zang en toneel. We hebben echt samen zitten genieten. Laagdrempelig en goed te begrijpen voor kinderen vanaf vier jaar. Ook voor de ouders leuk, want er zitten

ook grapjes voor volwassenen tussen.

Titus had een mooi grapje bedacht voor zijn tegenspeelster, die dus de hele voorstelling weer terug kwam. Eentje die ze zelf niet had verwacht. Met als resultaat dat heks Fien de slappe lach kreeg op het podium. Het was echt een fout/stout grapje. Mooi om te zien hoe je dan zo’n lol in je werk kan hebben en er gewoon verder op in gaat en zegt: Tja mooi is dat je nu weet wat je moet gaan zeggen, maar dat het er niet uitkomt. Je kon mij opvegen. De kinderen vonden het vooral grappig dat ze stonden te lachen, maar het grapje begrepen zij niet, de ouders wel.

Ook mochten de kinderen op hun eigen plek nog lekker dansen en meezingen. Ons meiske houdt daar wel van. Dus stonden we samen op de eerste rij te dansen.

Ondanks soms de spannende elementen voor een kleuter was het een enorm gave musical. Ze liep heel enthousiast de zaal uit.

Na de voorstelling

Na de voorstelling gingen we samen in de foyer nog drinken en wat eten. Voor de kinderen was er een afterparty en een meet en greet met de toneelspelers. Laat mijn dochter nou niet degene zijn die daar warm voor draait. Dus op de foto met de hoofdrolspelers doe ik haar geen plezier mee. Ik ga haar hierin ook absoluut niet pushen, want daar bereik ik helemaal niks mee. Ze geniet meer van lekker een drankje samen drinken en wat lekkers eten. Dat ze helemaal onder de indruk was van alles, was haar goed aan te zien. Een flinke blos op haar wangen. Thuis gaf ik haar mijn telefoon zodat ze samen met papa rustig kon kijken naar de foto’s en zij haar verhaal kon vertellen. Want met beeld erbij kan ze zich veel beter uiten hoe iets was. Vol enthousiasme verteld ze over waar het verhaal over ging. Vooral de gemene heks Fien is haar bijgebleven en daar blijft ze over praten.

Ik geniet nog even na van dit heerlijke uitje met mijn kleuterdochter. Wat is het toch fijn om samen herinneringen te maken.

Please follow and like us:

Hiep hiep hoera

Een reactie plaatsen

Afgelopen zondag mocht ik mijn 35e verjaardag vieren. Hoe we dat deden met alle kraamvisites de afgelopen weken vertel ik je in deze blog.

Ik mocht zondag eigenlijk uitslapen, maar ergens gaat dat altijd mis bij mij. Al vroeg in de ochtend had ik de kids al bij me liggen. Mama vandaag ben je jarig hè? Ja vandaag ben ik jarig. Robin nam ze mee om de verstopte cadeautjes te pakken. Sepp maakte op het kinderdagverblijf een tegoedbon voor kusjes. Chloë op school een mooie kleurplaat.

Ook kreeg ik van de kindjes een ring. Ieder kindje zijn eigen ring met naam en geboortedatum. Prachtig cadeau echt zo blij mee. En ik kreeg het woord love om te mozaïeken.

Van Robin kreeg ik een dagje uit. We gaan naar de escaperoom der liefde. Dat uitje gaat over 2 maanden pas plaatsvinden. Want qua timing op kort termijn werd wat lastig. Ik ben erg benieuwd. Eenmaal beneden kreeg ik een heerlijke kop koffie en broodjes met lekkernijen.

De ochtend hielden we voor het gezin. ‘S middags hadden we voor naaste familie een borrel. Ik had lekker hapjes in huis gehaald, wat gebak besteld bij de Hema. Dus kom maar op. Onze families zijn niet zo groot dus was het goed te doen. We hadden vanaf 14:00 uur de borrel. Echt, bijna iedereen stond om 14:00 uur op de stoep, dus gelijk volle bak. Voordat iedereen kwam hadden we met de kinderen al een gebakje gegeten. Daardoor was het gewoon even ons momentje en hadden we de tijd voor ze.

Enorm verwend door iedereen. Lekkere rituals en kneipp producten, nieuwe oorbellen, bon van het tuincentrum en voor de kapper.

Na de koffie hup de chips en nootjes op tafel. Borrel erbij en proosten op mijn 35e verjaardag. Het was gewoon heel gezellig. Hapjes op tafel, kaasplankje erbij. Chloë die het heerlijk vond om te helpen. Toastjes smeren, hapjes delen. En natuurlijk zelf onbeperkt snoepen. Dat mag namelijk met mama’s verjaardag. We genoten echt met elkaar. Om 17:30 uur was iedereen weer naar huis en aten wij nog wat met de kinderen. Zij wat lekkers en wij aan de sushi.

Toen de kleintjes op bed lagen had ik pas echt door hoe intensief die paar uurtjes geweest waren. Ik was gesloopt. Dan merk ik nog wel dat niet alledaagse dingen nog te veel energie kosten.

Maar ik kijk terug op een heerlijke verjaardag. In mei vieren we het groots, want niet alleen ik word 35 maar mijn mannetje ook. Samen een leuk feest geven. Ik kijk er al helemaal naar uit.

Please follow and like us:

Mijn spelletjes top 5

Een reactie plaatsen

Hoewel we er nu niet echt aan toe komen, vind ik het heerlijk om spelletjes te spelen. Daarom vandaag mijn favoriete 5 spelletjes. Hieronder een korte beschrijving/uitleg van de spelletjes. Uitgebreidere uitleg is altijd te vinden op internet. Ik schrijf deze blog uit eigen beweging en er zit totaal geen sponsoring aan vast. 

 

Regenwormen

Regenwormen is een compact en snel dobbelspelletje. Robin en ik spelen dit uren lang tijdens onze vakanties. We zijn allebei ook echt mega fanatiek.

Het spel heeft stenen met de getallen 21 tot en met 36 en 8 dobbelstenen. Op de dobbelstenen staan de getallen 1 tot en met 5 en een regenworm. Door te dobbelen moet je combinatie maken. Beetje vergelijkbaar met yahtzee. Alleen vind ik dit veel leuker. Want je kan dus ook stenen weg pikken bij je tegenstander. Dat is vaak bij ons nog de grootste sport.

Het spelletje zelf duurt ongeveer 20-30 minuten.

Jungle speed

Jungle speed hebben wij een keer gespeeld tijdens het vriendenweekend. Wat een heerlijk hectisch en hilarisch spel. Je moet echt wel een beetje tegen spanning kunnen. Dus is je reactievermogen niet zo snel, dan is het beter als je even een rondje past met spelletjes spelen. Zorg dat alles wat breekbaar is of om kan vallen van tafel is.

Het spel bestaat uit een houten staaf en 80 kaartjes met verschillende symbolen.

De houten staaf zet je in het midden van de tafel. De kaartjes worden verdeeld en iedere speler legt het gedekt voor zichzelf neer. Het is de bedoeling om als eerste je stapel kaarten kwijt te raken.

Spelers draaien om de beurt een kaartje om en leggen deze open op hun eigen aflegstapel. zodra twee spelers hetzelfde symbool hebben omgedraaid, moeten zij zo snel mogelijk de houten staaf grijpen. Moeilijkheid, je mag alleen de hand gebruiken waarmee je ook de kaartjes omdraait. Degene die de staaf als eerste pakt, wint de ronde. De verliezer  moet beide aflegstapels onder zijn voorraad gedekte kaarten schuiven. Je bent pas echt de “sjaak” als je ten onrechte de staaf grijpt. Dan moet je alle aflegstapel aan je voorraad toevoegen.

30 seconds

Dit spel hebben wij nog niet zo lang in huis, maar oh wat een heerlijk spel. Bij het spelen van dit spel kom je er pas achter hoe kort 30 seconden is. Wij speelde dit spel pas met familie. Je pakt een kaartje en daarop staan 3 worden of zinnen. Die moet je dus in dertig seconden proberen te omschrijven zonder dat je het woord zelf zegt. Je teamgenoten moeten raden wat je bedoelt. Daarmee kan je dus maximaal 5 punten scoren. Het aantal goede antwoorden is het aantal zetten dat je mag doen op het speelbord. Maar met een dobbelsteenworp kan zomaar je behaalde punten te niet doen. Heb je dit spel nog niet in huis, zeker een aanrader.

Skip-bo

Skip-bo is een kaartspel met als doel als eerste al je kaarten kwijt te raken. In het begin deel je de kaarten. Dertig kaarten per persoon. De kaarten die je hebt gekregen liggen met de afbeelding naar beneden. De bovenste kaart wordt omgedraaid en met de afbeelding naar boven gelegd op de stapel.

De overgebleven kaarten liggen in het midden en zijn de zogenoemde trekstapel.

Met je kaarten ga je proberen op de tafel stapels van 1 tot en met 12 proberen te maken met elkaar. Naast je eigen stapel heb je overigens ook nog de mogelijkheid om vier weggooi stapels te maken. Het is uiteindelijk de bedoeling geen eigen stapeltjes meer te hebben.

Cluedo

Cluedo, wie kent het niet? Dit bordspel is een detective spel. Je moet proberen te raden wie de moord heeft gepleegd, waar en hoe. Je kan door middel van je vermoeden uit te spreken te weten komen wie, wat, waar het niet is gedaan. Mocht je een of meerdere van deze genoemde dingen hebben laat je een hiervan zien aan je tegenspeler die het gevraagd heeft. Tactiek is hier heel belangrijk.

 

Spelen jullie weleens spelletjes? Wat is jouw favoriet? Ik lees het graag hieronder of op een van de social media kanalen.

Please follow and like us:

De kraamweek – deel 2

2 reacties

Vorige week deelde ik de eerste deel van de kraamweek, vandaag deel ik het tweede deel van de kraamweek.

Vrijdag 28 december 2018

Vandaag is het de laatste dag dat ik heel de dag kraamzorg heb. Robin was gister aan het werk, net als vandaag. Beide kids zijn naar het kinderdagverblijf en Bso. Vandaag lekker zelf Raff in bad gedaan. Het hele voedingsritueel weer daarna uiteraard. Raff was weer iets aangekomen vandaag. Wel 10 gram, niet veel maar het was iets. Zou het dan nu wel goed gaan en niet zoals bij sepp blijven afvallen, waardoor we daarna met een lactatie deskundige aan de slag konden en om de dag wegen op het consultatiebureau. We hadden al afgesproken dat we dat traject niet nog een keer wilde. Dat is best een pittig traject geweest. Met liefde gedaan, maar het heeft toen veel gevraagd van Chloë, maar ook mentaal van mij.

Vandaag ontvang ik voor de tweede keer kraamvisite sinds Raff er is. Mijn visite vond het maar verschrikkelijk dat ik 24 december ben bevallen. Wat een k**datum werd me toegesproken. Ach tja je hebt het niet voor het zeggen heb ik maar geantwoord. Met dat soort opmerkingen kan ik gewoon echt niets. ‘S middags pak ik heerlijk mijn rust. Kindjes worden door familie opgehaald en Robin zorgt dat hij op tijd thuis is. ‘S avonds doen we lekker rustig aan.

Zaterdag 29 december 2018

Bij het wegen vanochtend was Raff weer niet gegroeid. Zijn gewicht was stabiel gebleven. We wisten wat hij dronk want de stuwing was nog zo groot dat ik de laatste voeding afkolfde om de borsten wederom te resetten. Weer ruim 200 cc trok ik eruit. Die voeding gaven we aan Raff. Lekkere vette melk. Het resetten leek niet aan te slaan. Maar we hoopte vandaag succes te hebben. Mary belde de verloskundige om even wat zaken hierom door te nemen, want die zou pas laat in de middag komen. Eind van de ochtend hadden we kraamvisite. Oude opa, die zijn 22e achterkleinkind kwam bewonderen, maar wel een van de twee stamhouders. Dat moest natuurlijk wel even vastgelegd worden. Geweldig hoor, 88 jaar en dit nog mee mogen maken. We hadden ook nog wat andere familie over de vloer. Maar echt bijzonder dat mensen ook gewoon te laat op de afspraak komen. Dus na een half uur nadat de laatste visite binnen was ging ik weer voeden. Ik gun mijn kind een rustig moment van voeden en wilde dat niet doen waar iedereen bij was. Zeker omdat hij nog niet de groei maakte die hij moest doen. Ook de ontlasting van Raff bleef groen. Hij kreeg voldoende vocht binnen maar niet voedingrijke voeding. Maar nu met het resetten van de borsten moet het toch goed komen. We wachten af, maar ‘s avonds lopen de borsten weer helemaal vol en lek ik aan alle kanten. De poep blijft nog groen maar hebben goede hoop. De verloskundige komt laat die middag. We hebben het over de slechte groei van Raff. Maar ook over het traject dat we met Sepp bewandeld hebben. Die weg willen we niet weer bewandelen.

Zondag 30 december 2018

Tranen met tuiten huil ik de hele dag. Verlate kraamtranen voor 3 kinderen tegelijk? Of toch een combinatie van alles? Raff is weer afgevallen en zakt nog verder naar beneden. Gaat nog lager dan het laatste dieptepuntje eerder die week. We zitten bijna op 10% afvallen. Mary belt de verloskundige die vandaag ook even komt, maar die redt het niet om ‘s ochtends te komen. Iedere keer dat ik Raff verschoon heeft hij weer groene ontlasting. Waarom wordt het harde intensieve werken nou niet beloond met een gele ontlastingsluier. Tijdens het voeden blijven de tranen maar rollen. Iedere voeding weer. Ik kan me niet groot meer houden. We gaan weer Sepps traject in. Weer moet ik eerst kolven om de voormelk weg te nemen. Maar ook dat helpt niet. De luiers blijven groen. Die middag vraag ik Robin Raff even mee te nemen want er is visite. Ik wil me nog even opfrissen voordat ik naar beneden kom. Rode ogen van het huilen. Zo wil ik niet naar beneden. Eenmaal beneden schiet ik weer vol. Kraamtranen houden we het maar op. Maar ondertussen wachten we nog steeds op de verloskundige die hoopte mijn bevalling te kunnen doen. Tegen 20:30 uur belde ze dat ze het niet meer ging redden. Feliciteerde me met Raff en vroeg hoe het ging. Waarop ik antwoordde: wil je een eerlijk antwoord? Ze antwoordde uiteraard met ja. Ik schoot vol en kon niet meer stoppen met huilen. Ze keerde direct haar auto en kwam naar ons toe. Al huilend trof ze me aan. Van heel Inge was niets meer over. Weg blauwe wolk. Het enige wat er nog zat was een intens verdrietige en onzeker mama. We hadden een heel intens gesprek waar ik goed naar mijn eigen moederhart moest luisteren. Die zei: stop met die borstvoeding. Dit levert alleen maar stress op voor iedereen. Toch kon ik het niet los laten of anders gezegd de keuze maken. Hoe makkelijk het is om die keuze bij een te maken zo moeilijk vond ik hem nu zelf. Terwijl ik altijd tegen mede mama’s zeg een happy mama is een happy baby. De verloskundige besloot voor mij dat het klaar was. En ik was het er mee eens, dit ging echt niet meer zo. Voor mijn mentale gezondheid, voor Raff maar ook voor mijn gezin was het beter dat er rust kwam. Niet meer het traject van Sepp en Raff voeden met kunstvoeding. De verloskundige bleef een uur bij me en spraken heel intensief met elkaar. Wat was het fijn om zo samen te besluiten dat het goed zo was. Gelukkig hadden we kunstvoeding in huis. En zo gingen we de nacht in. Ik liet mijn borsten vollopen zodat mijn lichaam het zelf kon opruimen. En ondertussen kreeg Raff zijn eerste flesjes met kunstvoeding.

Maandag 31 december 2018

Dit was mijn uitgerekende datum, maar je bent er al een week. Wauw een week….en de eerste ochtend luier kleurde geel. De kraamhulp komt straks en haar moeten we zo vertellen dat we gisteravond een andere weg ingeslagen zijn. Gisteravond tekende de verloskundige nog voor extra kraamhulp. Dit voor het stoppen met de borstvoeding en over te gaan op kunstvoeding. Helaas kon Mary die 2 extra dagen niet invullen, maar kreeg een andere kraamhulp voor een paar uurtjes. Mary schrok in eerste instantie van het genomen besluit. En weer schoot ik vol. Maar voelde ook opluchting. Gelukkig kon ik bij mary mijn hart luchten. Oh wat is ze een heerlijk mens. Het was ook vandaag haar laatste dag bij ons. Och wat gaan we haar missen. De kinderen namen afscheid van haar en wij later op de dag. Gaven haar een aardigheidje. Want oh het was echt een topper. Een hard werkende vrouw die werkelijk geboren is voor dit vak.

We bespraken nog even hoe ik mijn borsten moest verzorgen de komende dagen, want weggaan weer stuwing krijgen. Als ze te vol lopen moet ik ze met de hand kolven om de druk eraf te halen. Met twee dagen moet de stuwing weg zijn. En zo stond ik dan, om de paar uur boven de wasbak mijn borsten te kolven. Zo raar om te doen.

Hoe ging na de kraamweek

Na het overgaan op de kunstvoeding groeide Raff gestaag, maar er zat groei in. Gelukkig hadden we zelf een baby weegschaal en scheelde het ritjes naar het consultatiebureau. Twee en halve week na Raff zijn geboorte was hij op geboortegewicht. De rust keerde weder hier in huis. Het resoluut stoppen met de borstvoeding was een goede keus, Inge werd weer langzaam Inge. Toch raakt het me nog steeds een beetje. Had zo gehoopt Raff te kunnen laten groeien op iets wat ikzelf lichamelijk kan geven. Terwijl ik dit schreef biggelde er een traan over mijn wangen. Het heeft even tijd nodig om dat mentaal een plekje te geven. In combinatie met de hormonen is het gewoon nog een gevoelig onderwerp.

Mijn bekkeninstabiliteit is nog niet helemaal weg. Dus bouw alles stapje voor stapje op. Nog niet te veel lopen. Rust is mijn redding, dus hoe graag ik ook alles al weer wil doen, ik moet soms pas op de plaats doen. Liever nu rustig aan, dan een leven vol pijn.

Ik geniet volop van Raff, Chloë en Sepp. Mijn mooie kinderen. Zo trots op alle drie en het voelt zo compleet. Mijn grootste droom is werkelijkheid geworden, mama van drie kinderen. Dat had ik acht jaar geleden nooit kunnen hopen nadat een arts had gezegd dat ik door mijn schildklier aandoening er rekening mee moest houden dat ik nooit een gezin kon stichten. Ik geniet op mijn blauwe wolk en de tijd vliegt voorbij. Raff inmiddels een maand oud. Een maand, hoe dan?!

Please follow and like us:

De kraamweek – deel 1

Een reactie plaatsen

Als vervolg op mijn bevallingsverhaal, vandaag over de kraamweek. Hoe hebben wij deze beleeft? Hadden we een fijne kraamhulp en hoe reageerde de kindjes op hun broertje. In deze blog neem ik jullie mee in de eerste dagen van de kraamweek. Dit weekend volgt deel 2 van de kraamweek.

 

Maandag 24 december 2018

Nadat de eerste directe familie onze Raff had bewonderd vertrok de kraamhulp die er bij de bevalling bij was naar huis om even zichzelf op te frissen. Daarna zou zij weer paraat staan om ons de hele week bij te staan met raad en daad. Mary, onze kraamhulp, is ouwe rot in het vak zullen we zo maar zeggen. Met 32 jaar werkervaring is weet ze goed hoe het moet. Maar ze is er een die meer van de praktijk is dan van de boekjes. Wat een heerlijk mens is ze met een heerlijke droge humor. Al moet ik daar de eerste dag even aan wennen. Bedoelt ze dit serieus of is het een grapje. Al snel hebben we haar door en oh oh wat is ze lief voor de kinderen. Onze oudste loopt zo met haar weg. Terwijl zij juist degene is die altijd de kat uit de boom kijkt.

Terwijl Mary zich thuis aan het opfrissen is maken wij de geboorte van Raff wereldkundig. Eerst appen we alle mensen die ons dichtbij zijn. Later op de ochtend maken we het nieuws bekend op facebook en instagram.

De lieve app berichten, maar ook de berichten op de mail, instagram en facebook komen binnen. Wat zijn het er veel. Ik kom niet gelijk toe aan alles te beantwoorden, maar dat hoeft gelukkig ook niet. Terwijl de kraamhulp weer terug is word ik gebeld. Maar ik heb echt geen zin om op te nemen. Niet veel later zie ik van dezelfde persoon een app bericht binnen komen. Of het goed is dat ze eerste kerstdag op kraamvisite mogen komen. Even alvast om het hoekje kijken. Ik krijg even spontaan de rillingen. We hebben besloten de kerstdagen geen visite te ontvangen en even onszelf, maar vooral de kinderen even de tijd te gunnen om te wennen aan de nieuwe situatie.

Chloë en Sepp gaan zoals iedere maandag met opa en oma mee, maar Chloë wil al snel naar huis. Ze wil alleen maar met Raff knuffelen. Ze is niet bij hem weg te slaan. ‘s middags pakken wij even onze rust, maar ik kan van de adrenaline de slaap niet vatten. ‘s middags komen mijn broers nog even buurten, want die hebben hun nieuwe neefje nog niet gezien. Met de kraamhulp spreken we de tijden voor de rest van de week af. We proberen een afspraak te maken om Raff in de gemeente in te schrijven, maar door de feestdagen en de mindere bezetting kan dat pas 31 december. Ook besteld manlief de geboortekaartjes.

Raff is van de bevalling nog behoorlijk misselijk, maar ligt lekker bij ons in het bed als ook Sepp weer thuis komt. Die moet van al dat gedoe in huis niets weten. Heel voorzichtig laat hij toch even zijn gezicht zien in de slaapkamer om eens even te kijken wat er nu aan de hand is.

We zouden vanavond kleine stukjes vlees bakken in de pan. Eigenlijk gourmetten, maar dan in de snelversie. Robin brengt mijn diner naar boven en zelf eet hij met de kindjes beneden. Best raar, terwijl iedereen zich opmaakt voor kerstavond, geef ik Raff voor het eerst de borst. De misselijkheid is weg bij hem en wil graag eten. Voordeel van de borst, kom maar op kleine man.

Heerlijk liggen we samen te genieten van de borstvoeding. Ik blijf dit een mooi en bijzonder moment vinden.

Als de kids op bed liggen komt Robin gezellig bij me zitten, maar oh we zijn verschrikkelijk moe na een nachtje door. We gaan lekker slapen en wachten wel wanneer Raff komt voor een voeding.

 

Dinsdag 25 december 2018 – eerste kerstdag

Eerste kerstdag is Mary er om 8:30 uur en heb ik volledige kraamzorg. Toch vinden veel mensen dat raar, maar lieve mensen, zorg gaat gewoon door. Mary maakt voor mij een kerstontbijt en we nemen de nacht door. We bespreken wat we vandaag gaan doen, of we nog familie verwachten en wat Robin met de oudste twee gaat doen. Toch even naar het kerstdiner met alle familie zoals we dat normaal altijd doen met de feestdagen of blijft hij thuis. Robin besluit op mijn goedkeuring toch even te gaan. De kids mogen bij opa en oma blijven slapen als ze dat willen, maar kunnen ook gewoon thuis slapen. We laten het aan de kinderen over.

Raff wordt gewogen deze ochtend en is niet onverwachts afgevallen. Maar nu hij de borst goed pakt en flinke natte luiers produceert gaan we vast snel en zeker resultaat zien. Wel doet het voeden aan de borst nog wat pijn. Even eelt kweken ;-). Maar ik weet dat dit wegtrekt. Raff drinkt over de dag door goed aan de borst. Zijn luiers zijn goed.

‘s middags doe ik even een powernap en geniet van mijn gezin. Zodra de kraamhulp weg is zorgt Robin dat ik van alle gemakken ben voorzien en vertrekt naar het kerstdiner. We spreken af elkaar via de app op de hoogte te houden en hij weer rond 21:00 uur thuis is. Als het niet gaat komt hij eerder naar huis. Ik besluit lekker de kerstspecial van all your need is love terug te kijken, met mijn kleine manneke naast me. Knuffelen met de nieuwe grote liefde in mijn leven en lekker naar de tranentrekker te kijken. Ik vermaak me wel. Als Robin thuis komt heeft hij nog wat van het kerstdiner bij zich. Dus heb kerstdiner op bed.

Eerlijk is eerlijk, kerst in je kraambed is bijzonder, maar echt het is best ongezellig. Toch probeerde we er met elkaar het beste van te maken.

 

Woendag 26 december 2018 – tweede kerstdag

Vanochtend kreeg ik uiteraard weer een kerstontbijt op bed. Deze dag hadden we sowieso geen plannen gemaakt, dus waren we heerlijk met elkaar. Vandaag ging Raff voor het eerst in bad. De kinderen mochten Mary helpen, wat ze geweldig vonden. Ik begon steeds meer stuwing te krijgen in mijn borsten. Dus hopen dat Raff er lekker wat uit zou gaan drinken. Dat deed hij ook echt wel. Althans hij hoefde niet zo veel te zuigen, want eenmaal aangehapt, spoot het zijn mond in. Net als bij de andere twee heb ik nu ook een flinke overproductie melk. We kijken het even aan, wordt de druk te groot dan mag ik gaan kolven, maar dat doe ik liever niet.

Vandaag hebben we een korte dag kraamhulp, want Robin is toch thuis en donderdag en vrijdag ben ik alleen thuis, dan heb ik meer aan wat hulp in huis. Raff is vandaag weer afgevallen. Maar niet heel gek na zo’n tweede dag.

‘s avonds dineren we al picknickend op onze slaapkamer. En hoe relaxed ik mag gewoon alles eten en laat ik nou net een heerlijk biefstukje gekregen hebben van mijn schoonzus. Je snapt het wel die gaat er natuurlijk met héél veel smaak in.

 

Donderdag 27 december 2018

Vandaag kreeg ik weer controle van de verloskundige. Terwijl ik lag te voeden kreeg Raff zijn hielprik. Raff was vandaag stabiel gebleven in zijn gewicht. De stuwing was nu wel op zijn topniveau. Man, man, man, ik heb normaal niet zulke hele grote borsten, maar ze voelde nu aan als flinke meloenen. De melk liep er werkelijk zo uit. Kon vandaag meerdere malen van shirt verwisselen. Met de verloskundige had ik het er over dat als het goed bleef gaan ik deze keer langer borstvoeding wilde geven dan bij de andere twee. Zeker nu ik veel meer thuis kon werken, gaf dat voor mij wat meer ruimte om te kunnen kolven. En er is nu eindelijk een koelkast op mijn werk. Raff kreeg in ieder geval voldoende melk binnen want hij had behoorlijke plasluiers.  Zijn ontlasting was een ander verhaal. Die kleurde groen. Groene ontlasting betekend onder andere dat er onvoldoende voeding in zijn lichaam blijft. Dit moeten we dus even in de gaten houden. Door de overproductie melk die ik produceer moest ik gaan kolven ‘s avonds. Die avond zou ik mijn borsten resetten. Bij de nachtvoeding zou ik Raff met de borst voeden. Ik trok er die avond 200 cc uit.

‘s Avonds was voor Chloë even de maat vol. Ze was moe van een dagje BSO. Toen ik Raff lag te voeden ontplofte haar bommetje. Ik was niet lief, Raff moest weg, terug mijn buik in en ik moest ook voor altijd weg. In haar beleving was ik alleen maar Raff aan het voeden en had geen tijd meer voor haar.

Onze kraamhulp gaf aan dat ik zo veel mogelijk op bed moest blijven. Rust uit zodat je als zij er niet meer is om te helpen ik voldoende energie had om met drie kids de boel draaiende te houden. Ergens ook wel lekker om zo even bij te tanken. Nadat de oudste twee op bed lagen ging ik naar beneden. Even een kwartiertje. Achterstevoren en voeten aansluitend. Stapje voor stapje. Door de bekkeninstabiliteit toch proberen ook zo min mogelijk te belasten. Het is fijn om weer even beneden te zijn.

 

Please follow and like us: