School voor een hoogsensitief kind, de eerste week

Na een jaar lang ‘zeuren’ was het dan eindelijk zover, ze mocht naar school onze hoogsensitieve kleuter. Maar hoe is school voor een hoogsensitief kind? De eerste week zit er inmiddels op voor onze oudste en we laten je graag even meekijken hoe het er voor de buitenwereld en voor ons thuis uitziet. Want niets is wat het lijkt.

Voor het eerst naar school voor een hoogsensitief kind

Voor de zomervakantie mocht ze een ochtendje komen kijken op school in haar nieuwe klas. Het nadeel van jarig zijn in de zomer vakantie dat je dan gelijk na de vakantie aan de bak kan. Zonder echt wendagen te hebben gehad. De spanning overheerst in ons hoogsensitieve gezin. Onze gevoelige oudste wilde alles behalve in haar eigen bed slapen. Het lukte uiteindelijk wel, maar het gaf de nodige uitdagingen. Midden in de nacht kroop ze toch nog even bij ons in bed. Eerlijk is eerlijk, ik vind deze allereerste schooldag ook verschrikkelijk spannend. Daardoor was ik ook veel te vroeg wakker.

Het is cliché, maar ze zijn echt zo groot

Je kraamvisite begint er standaard bij het bezoek al over. Geniet er maar van, want voor je het weet gaan ze naar school. Onze oudste is lief, ondeugend, leergierig, maar vooral heel gevoelig. Hoe gaat zij dit ervaren in deze grote wereld dat school heet. Ik ben echt benieuwd hoe is school voor een hoogsensitief kind. Hoewel ik al vroeg wakker ben, slaapt zij nog door totdat mijn wekker gaat. Ontbijten we met elkaar als gezin en leggen we haar uit wat er komen gaat. Haar eerste schooldag.

Wat nemen we mee?

Hooggevoelige personen willen graag de controle houden over dingen. Dat gaat niet altijd, maar om gelijk al overprikkeling te veroorzaken, geef ik haar toch wat controle over een aantal dingen. Zo mag ze zelf kiezen wat ze meeneemt naar school. Voor het 10 uurtje mag ze een keuze maken uit de fruitschaal. Samen vullen we haar tas. We smeren de boterhammetjes met haar favoriete beleg. Nog een paar snoeptomaatjes erbij en ze heeft een fijn gevuld broodtrommeltje.

Lees ook: School voor hooggevoelig kind niet altijd even makkelijk

Mag ik nu eindelijk naar school?

Van alle spanning (prikkels) staat ze inmiddels te stuiteren en wil het liefst NU naar school. Het is nog veel te vroeg, maar kleden ons alvast aan om naar buiten te gaan. Terwijl ik nog wat pak hoor ik al vanuit de hal klinken: Mama, kom je al? We vertrekken met zijn drieën naar school, maar hoe dichterbij we komen hoe meer de spanning toeneemt. Zo was ze nog een stuiterbal en zo pakt ze ineens onze handen beet. Bij school aangekomen wil ze het liefst in ons kruipen. We nemen haar mee naar binnen en samen hangen we haar jas op. De juf heet haar welkom en wijst haar plekje aan. Ze zit lekker dichtbij de juf. Die probeert haar gerust te stellen en laat wat dingen zien. Ze blijft zich aan ons vastklampen. De juf geeft aan dat ze bij haar op schoot mag zitten en dat wij nog even naar haar zwaaien als we buiten staan. Ze laat het toe en wij kunnen gaan. Fijn dat de juf haar vertrouwen heeft weten te winnen.

Ik voel de tranen prikken in mijn ogen

Terwijl wij naar buiten lopen, komt nu de spanning bij mij los. De tranen brandden in mijn ogen. Ik knipper ze weg en ga naar buiten om bij het raam te zwaaien. Ze ziet ons al snel staan en we zien aan haar dat het oké is. Toch even die brok in mijn keel wegslikken.

Na school even tijd samen

De eerste dag school hoeft ze van mij niet naar de oppas en haal ik haar zelf op. Thuis drinken we samen een glaasje water en ik heb nog even wat lekkers voor ons gehaald. Door alle prikkels van vandaag verteld ze niets over school. Ze moet het allemaal even verwerken. Ik laat haar daarin gewoon even haar eigen weg bewandelen. We gaan samen even in het grote bed liggen en kijken een filmpje ter ontspanning. Even niets hoeft en alles mag. Bij het ophalen van haar broertje bij de oppas slaat toch de vermoeidheid en overprikkeling toe. Ze is moe, alles is te veel en ze wil naar huis. Daar geef ik gehoor aan en neem haar lekker mee naar huis. Daar kleed ik haar rustig om, poetsen we tanden en gaat ze lekker naar bed.  Voor het slapen gaan probeer ik nog even de dag met haar door te nemen. Dat doen we met het boekje slaapklets voor kleuters. Ja hoor daar komen de verhalen. Wat een heerlijk boek is het. Eerst nemen we de dag door door middel van de vragen of iets leuk was of niet. Ze mag zelf nog even wat tekenen en daarna tijd voor een ontspannen spelletje. Je ziet haar gewoon ontspannen. Toch duurt het na het verhaaltje toch nog wel even voordat ze echt in slaap valt.

Lees ook: 10 verschillende dagritmekaarten en planborden

Tweede dag school voor een hoogsensitief kind, het wil niet meer

De ochtend begint al met een stevige kleuterdiscussie. Lekker begin van de ochtend, maar we gaan onze nieuwe routine maar weer doen. Ontbijten, tas in pakken, haren doen en tanden poetsen. Ik neem haar op de fiets mee naar school en voor ze goed en wel achterop zit zegt ze: “ik wil niet naar school”. Eenmaal in de klas gaat het van kwaad tot erger. Als een aapje klampt ze zich aan mij vast en ik krijg haar niet meer los. Het werkje dat klaar ligt voor haar, wil ze niet doen. Ik kan praten als Brugman, maar helaas ze weet me vol in mijn moederhart te treffen. Maar ik ga ook niet toegeven. Gelukkig grijpt de juf in en neemt haar bij haar. Ik beloof te zwaaien bij het raam. Eenmaal daar staat ze me al met een grote lach op haar gezicht op te wachten. Het maakt me nieuwsgierig wat ze zoal doet daar op school. Zou stiekem wel even mee willen kijken, al is het maar om het hoekje. Na haar tweede dag op school vraag ik de juf hoe het is gegaan. Tot mijn verbazing doet ze mee, voelt ze zich al vrij om in de klas te praten. Ze doet dus lekker met de groep mee. Wat een opluchting.

Thuis barst de bom

Als onze oudste eenmaal thuis is, laat ze pas echt zien hoe school voor een hoogsensitief kind was. Het was vol met prikkels. Niets is meer goed en binnen enkele seconde maakt ze ruzie met haar broertje. Ze is helemaal op van weer een dag school. Ze is zo moe dat ze ook zo in slaap valt. Toch verwerkt ze de dag in haar slaap, het wordt een onrustige nacht.

lees ook: Hoe ik erachter kwam dat de volle maan veel invloed heeft op HSP-ers

De week gaat door midden

Op de derde dag gaat het flink mis op weg naar school voor een hoogsensitief kind, ons kind. Net voor school wilde ze niet meer. Ik ga niet naar school mama. Ze is boos op mij dat ze niet langs de kinderboerderij mag fietsen. Toch weet ik haar zover te krijgen de goede kant op te rijden. Eenmaal in de klas, hangt er weer een aapje aan mijn been. Is het dan toch te overweldigend? Ze heeft het er uiteindelijk iedere dag gewoon enorm naar haar zin. Ook nu neem ik snel afscheid en de juf neemt haar bij zich. Bij het raam staat ze weer vrolijk te zwaaien.

‘s Middags komt ze weer enorm enthousiast uit school. Samen fietsen we weer terug naar huis. Dat vindt ze helemaal geweldig. Trots op haar kunnen en haar fiets gaat ze naar huis. Ze luistert goed wanneer we moeten oversteken. Ik straal van trots. Thuis is ze best wel moe, maar geeft er niet aan toe. Hoe graag ik ook wil dat ze even een uurtje gaat liggen, ze doet het niet. Ze lijkt onvermoeibaar. Tegenover me heb ik wel een bijdehand kind gekregen. Ze lijkt zich beter te kunnen uitdrukken, haar taalvaardigheid gaat met sprongen vooruit. De avond is rampzalig. Vele malen komt ze naar beneden, ondanks dat we de dag goed hebben doorgesproken, rust hebben gecreëerd. Uiteindelijk slaapt ze wederom bij ons.

De volgende dagen naar school voor onze hooggevoelige kleuter

De nachten zijn onrustig en doen ons niet heel goed. Ze heeft de nachten nodig om alles te verwerken. We zitten echt wel met ons handen in het haar, want wat we ook doen, niets lijkt op dit moment haar te helpen. Hoe semi ontspannen de eerste dagen waren, zo vervelend zijn ze nu. Onze hooggevoelige kleuter wil maar niet loslaten op school. Het begint een dagelijks ritueel te worden. De laatste dagen van de week zijn ook de dagen dat ze naar de BSO gaat. De juf gaat haar helpen, want dit is ook weer een spannend moment.

Hoewel deze locatie en groep al bekend is voor haar. Thuis eet ze de dagen goed, kletst ze wat. Als het het bedtijd is ontploft de boel. Het is erger dan de dagen ervoor en je merkt dat ze zwaar overprikkeld is. We proberen de avondrituelen erin te houden. Na de nodige moeite valt ze in slaap in ons bed. Als we haar willen overleggen gaat het mis. Gillen, huilen en heel veel strijd. Uiteindelijk laten we haar toch weer bij ons slapen. Ze zoekt die verbinding. De nachten blijven dus behoorlijk slecht.

In het weekend proberen we prikkelarm te leven

Overdag weet ze zich in het weekend goed te vermaken. Pakt ze haar rust, maar gaat ze niet slapen. De nachten daar tegenover zijn verschrikkelijk. We kunnen er minimaal vier keer per nacht uit. We zijn gesloopt en in combinatie met de zwangerschap valt het heel zwaar. Wij gaan ook vroeg naar bed om bij te tanken ook in het weekend. Het toppunt bereikt die zaterdag op zondag nacht. Vanaf de klok van 1 die nacht gilt onze hoogsensitieve kleuter het uit. School voor een hoogsensitief kind maakt diepe indruk. We kunnen af en aan met troosten. Zowel zij als ik zijn zwaar overprikkeld en dat zorgt voor een flinke uitbarsting van beide kanten. We schrikken allebei knuffelen elkaar en slapen uiteindelijk beide nog een klein uurtje. De volgende avond slaapt ze voor het eerst weer in haar eigen bed. Het wordt een rustige nacht en we kunnen allemaal bijtanken.

Lees ook: Hoe kan ik mijn hoogsensitieve kind laten ontprikkelen?

Hoe ervaren we de eerste week school voor een hoogsensitief kind?

De eerste week school voor een hoogsensitief kind. Wij hebben het als behoorlijk pittig ervaren. De dagen begonnen meestal al behoorlijk overprikkeld. Daardoor ontstond het gedrag wat er was. Haar emmertje liep al over voordat ze op school aankwam en werd alleen maar voller. Dat is dan ook niet zo even weer leeg geschept. We moeten het even de tijd geven.

Iedere hoogsensitieve persoon is anders en reageert anders op prikkels. Ook heeft iedereen iets anders nodig om te ontprikkelen. Daarom is het goed om te kijken welke tips bij jou of jouw kind/gezin passen.

Wil je op de bovenstaande blog reageren, dan kan dat uiteraard door een berichtje hieronder achter te laten, te mailen of via de social media een berichtje te sturen. 

foto’s zijn eigendom van Inge Beleeft