In het gezin van Ruby is hoogsensitiviteit een leidraad en dat terwijl ze nog niet zo lang weten dat ze hoogsensitief zijn. Ruby haar verhaal is er zeker een om te lezen.
Vertel eens Ruby, wie ben je?
Ik ben Ruby, 32 jaar oud en samen met Philip. Samen hebben wij 2 prachtige kindjes, Lidy en Gust die in juni 6 en 4 zijn geworden. Door ziekte kan ik (hier kom ik later op terug) helaas niet werken. Wel doe ik graag vrijwilligerswerk, vooral op school en heb veel hobby’s. Ik haak, brei, naai, knutsel en ben altijd druk bezig bezig met creatieve ideeën uitwerken.
Wanneer kwam je erachter dat je hoogsensitief bent? En hoe kwam je daar achter?
Ik weet het pas een paar maanden. In 2011 ben ik thuis komen te zitten (ik was toen 21 jaar) en in de jaren daarna kwam ik erachter dat ik onder andere PTSS heb. Ik ben jaren bezig geweest met EMDR (5 jaar in totaal) en de gevoeligheid bleef. Ik ben toen op een andere manier naar mijn jeugd gaan kijken en daaruit kon ik opmaken dat de voelsprieten er altijd al waren, die hebben er ook voor gezorgd dat ik bepaalde gebeurtenissen nog heftiger heb ervaren en dat het daarom zo lang heeft geduurd om deze te verwerken. Bij een hoogsensitief persoon komen dingen veel heftiger binnen, bij positieve momenten is dit het geval, maar bij negatieve situaties nog meer.
Hoe vind je het om hoogsensitief te zijn?
Toen ik er achter kwam vond ik het verschrikkelijk, ik wilde er niets van weten en durfde het tegen niemand te vertellen. Het enige wat ik dacht was: hier gaat de kans om mijn leven weer op te bouwen, hier kan ik nooit mee leren leven. Het bijzondere was dat rond diezelfde tijd mijn dochter was gestart op school en we kwamen er al heel snel achter dat het voor haar allemaal ”heel veel” was. Ik ben toen gaan zoeken of hoogsensitiviteit erfelijk was en toen werd het voor mij allemaal heel duidelijk. Door haar ben ik het gaan zien als iets heel moois en iets heel puurs, waar je trots op mag zijn. Door deze waardevolle eigenschap als zoiets positiefs in mijn eigen kind terug te zien, kon ik dat van mijzelf ook accepteren.
Lees ook: Senioren helpen met HSP
Waaraan merk je vooral dat je hoogsensitief bent?
Waarin niet? Normaal een serie kijken vind ik erg lastig omdat ik altijd het gevoel heb er middenin te zitten. Als er iemand uit ons huishouden binnenkomt weet ik gelijk wanneer er iets speelt, ik voel dan gelijk het verdriet, de onrust of boosheid. Ik kan intens genieten van hele kleine dingen en vind het heerlijk om met de gedachten van mijn kinderen mee te gaan. Op sommige momenten (verjaardagen/feestjes o.i.d.) krijg ik zoveel prikkels dat ik niet meer naar mezelf kan luisteren. Ik vergeet dan te eten/drinken of naar het toilet te gaan en kom dan helemaal ziek thuis. Zo zijn er nog super veel voorbeelden, maar hoogsensitief zijn zit verweven in alles.
Wat ervaar je eventueel als last? En wat vind je juist heel fijn aan hoogsensitief zijn?
Door mijn verleden zijn het de nare situaties in combinatie met de gevoeligheid die ik tot last ervaar. Dingen raken je dieper en het kost meer tijd om dit te verwerken. Gelukkig heb ik veel handvaten gekregen en voor de hele heftige momenten EMDR ontdekt. Op het moment dat er iets heftigs is gebeurd, kan ik altijd gelijk terecht voor een sessie. En wat ik ontzettend fijn vind aan hoogsensitief zijn, is dat ik een kompas heb die ik altijd bij me heb en waar ik op kan vertrouwen. Mijn eigen gevoel en intuïtie is iets waar ik op kan bouwen en dat geeft een veilig gevoel.
Wat voor invloed heeft jouw hoogsensitiviteit op je werk/studie?
Ik wilde deze vraag niet invullen, maar doe het toch omdat ik er zelf een belangrijke boodschap uit gehaald heb, die hopelijk anderen kan helpen. Hoogsensitiviteit heeft er namelijk (mede) voor gezorgd dat ik niet kan werken en mijn studie niet heb kunnen afmaken. In mijn verleden heb ik nooit geleerd naar mijzelf te luisteren. Ik heb mijzelf aangeleerd mijn gevoel weg te drukken en te luisteren naar anderen en wat er van je verwacht word. Mij aan te passen aan de omgeving en vooral niet bezig te zijn met mijzelf. Mijn gevoelens weg te drukken en alles zelf op te lossen. Geen hulp te vragen en vooral door te gaan. Dit alles heeft er voor gezorgd dat het bij mij compleet fout is gelopen.
Op het moment dat alle afleidingen om mij heen wegvielen ben ik in een zwart gat gevallen. Ik heb mij gevoeld als een robot en dacht dat ik geen gevoel had. Het heeft mij jaren gekost om er weer op een fatsoenlijke manier uit te komen en gelukkig te zijn met wie ik ben. Het is nooit te laat om te leren luisteren en te vertrouwen op jezelf, dat is iets wat ik iedereen op het hart wil drukken. Wees lief voor jezelf en je hoogsensitiviteit, geef het de ruimte en wees wie jij wilt zijn.
Ook interessant: Hoogsensitief, hoe hou ik me staande op een feestje
Hoe ga jij om met je hoogsensitiviteit?
Ik leer steeds beter op mijn gevoel te vertrouwen en er naar te luisteren. Ik durf keuzes te maken in wat ik wel en niet wil/kan en ben niet meer bang er ”niet bij te horen” of ”anders te zijn”. Als mensen daar een probleem mee hebben is dat hun probleem en niet die van mij. In sommige gevallen is dat makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar ik merk dat als ik dat niet doe, ik degene ben die er last van heeft en achteraf weer baalt.
Beïnvloed jouw hoogsensitiviteit jouw (gezins)leven en zo hoe ga je daarmee om?
Onze dochter is ook hoogsensitief en lijkt heel erg op mij qua gedrag, erg rustig en keert in zichzelf. Zij is altijd een enorme spiegel en ik probeer daar dan ook altijd iets van te leren. Is het niet voor mezelf, dan is het wel voor haar. Bij onze zoon hebben we ook vermoedens, alleen hij uit dit op een strong willed manier. In een gezin is deze combinatie ontzettend lastig en hier hebben wij ook hulp voor, bij een sensorische integratie therapeut. Ik kan hem niet altijd geven wat hij nodig heeft en daarin kan ik me ook schuldig voelen. Hoogsensitivieit is dus wel een hele grote leidraad in ons gezin en het is iets waar wij elke dag mee om moeten gaan, met vallen en opstaan.
Hoe zorg je voor jezelf als je overprikkeld bent, Ruby?
Bij kleine overprikkelingen ga ik wandelen, even op bed liggen of gewoon even iets voor mijzelf doen. Al sluit ik me maar even op op de wc of stap ik onder de douche, ik zoek altijd wel een weg. Op het moment dat ik heel erg overprikkeld ben, ga ik in een donkere kamer liggen en eerst zorgen dat mijn lichaam en hoofd geen pijn/onrust of iets anders onprettigs meer ervaren. Daarna probeer ik in mijn hoofd, heel mijn lichaam af te gaan in wat het nodig heeft. Heb ik honger? Heb ik pijn? Dat soort vragen te stellen en vanuit daar verder te handelen en vooral rustig aan te doen. Ik heb geleerd om heel lief te zijn voor mijzelf op zo’n moment. Ik kan heel boos worden om het feit dat ik het weer zover heb laten komen, maar daar heb ik op dat moment niets aan.
Heb je hulp gezocht bij een coach of ben je vooral zelf aan de slag gegaan?
Ik heb een cursus HSP gedaan, maar luister ook veel podcasts en lees boeken. Daarnaast heb ik af en toe gesprekken met een psycholoog voor ”onderhoud”.
Wat is het belangrijkste wat je geleerd hebt over hoogsensitiviteit?
Dat je nooit uitgeleerd bent.
Dankwoord
Ruby dank je wel voor het delen van jouw verhaal en ervaring met hoogsensitiviteit. Je mag enorm trots op jezelf zijn.
Iedere hoogsensitieve persoon is anders en reageert anders op prikkels. Ook heeft iedereen iets anders nodig om te ontprikkelen. Daarom is het goed om te kijken welke tips bij jou of jouw kind/gezin passen.
Wil jij ook je verhaal delen op Inge Beleeft? Voel je vrij om mij te mailen op inge@ingebeleeft.nl
Om je verhaal te delen hoef je geen blogger te zijn. Je mag het onder je eigen naam doen of anoniem.
Foto’s zijn van Ruby & van Pixabay.
Ook leuk om te lezen:
Mooie herkenbare verhalen.Ik herken mij erin.
Wil graag op de hoogte blijven.