Het hoogsensitief moederschap vind ik naast heerlijk ook soms best pittig. Ik ben wat dat aan gaat ook echt een moederkloek. Alleen dat is dan ook gelijk mijn grootste valkuil. Ik zette mezelf namelijk niet op 1! Stom hè, want als ik nou voor mezelf net zo goed zou zorgen als ik dat voor andere doe. Dan had ik eind 2014 en in 2020 ook niet mezelf verloren. Ik neem je mee naar toen en hoe ik dit anno nu doe.
Na de geboorte van onze oudste
Het was in de zomer van 2014 dat onze oudste werd geboren. Ik ben nu mama. Op dat moment wist ik nog niet dat het voor mij een hoogsensitief moederschap zou zijn. Had überhaupt nog nooit gehoord van hoogsensitiviteit. Maar weer even terug naar mijn eerste maanden moederschap. Mijn grootste wens ging in vervullen en wat vond ik het heerlijk om met onze baby bezig te zijn. Tutten, knuffelen en vele wandelingen. Wat genoot ik er met volle teugen van. Mijn leven bestond uit het verzorgen van ons kindje en het leven thuis. Dat ging heel goed en na mijn verlof ging ik 3 dagen werken (24 uur). De combinatie werk en het hoogsensitief moederschap vielen me zwaar. Ook kon ik het niet rijmen dat andere moeders nog zo veel energie overhielden om ook nog leuke dingen te gaan doen. Gelukkig hadden wij wel wat theater voorstellingen geboekt, dus gingen een paar keer samen uit. Dat was eigenlijk de enige tijd voor mezelf. De rest van de vrije tijd was ver te zoeken.
Lees ook: Ontdekken van hoogsensitiviteit, de puzzel klopte ineens
Vergelijken en niet over praten
Ik vergeleek mezelf met zoveel andere moeders om me heen. Waarom konden zij wel allerlei dingen doen met vriendinnen En waarom lukte mij dat niet. Ik sprak er verder niet over en liet me vooral leiden door de verhalen van andere. Ook met mijn man sprak ik hier niet over en ik voelde dat ik steeds dieper in de put zakte. Waarom? Ik had toch alles wat mijn hartje begeerde. Een leuk huis, een lieve man en een prachtig kindje. Wat wil je nog meer. Zo leuk als ik het moederschap had bedacht, zo behoorlijk viel het nu tegen. Rond de jaarwisseling 2014/2015 liep het emmertje definitief over. Ik had nergens meer zin en in zelf mijn verjaardag die een week of 5 later was had ik echt geen zin in. Ik vertelde ook iedereen dat ik mijn verjaardag niet vierde dat jaar. Langzaam begon ik over mijn verdriet te praten.
Lees ook: Hoe de corona-crisis de druppel werd voor diagnose overspannen
Het uitspreken
Toen ik eenmaal uitsprak wat er “onderhuids” zat, kreeg ik veel steun. Een collega vertelde dat de eerste jaren gewoon tropenjaren zijn en dat je inderdaad wat minder tijd voor jezelf hebt. En dat het helemaal niet erg is om even er doorheen te zitten. Een vriendin leefde met me mee en gaf me tips. Een van die tips was gewoon even het dorp in gaan zonder man en kind en gewoon even wat voor mezelf kopen. Een truitje, een leuke broek of iets anders. Niet iets kopen voor mijn kind maar echt even voor jezelf op pad.
Stapje voor stapje vooruit
En zo geschiedde. Ik ging stapje voor stapje weer opbouwen en haalde inderdaad de energie uit dat uurtje alleen naar het dorp. Ik ging weer afspraken inplannen met vriendinnen en langzaam aan krabbelde ik weer overeind. Al was het soms ook wat moeilijk, want de lente kwam eraan en dat betekende dat manlief ook meer op de tennisbaan zou staan en ik dus niet zomaar meer weg kon. Oppas regelen voor een sportdag van een van ons, omdat de ander op pad wil gaat tegen mijn gevoel in. Dat doe ik dan ook nog steeds niet. Toch liet ik mij niet meer uit het veld slaan.
Ik kan beter met het hoogsensitief moederschap omgaan
Waar het bij onze eerste helemaal mis ging, heb ik door de jaren heen met vallen en opstaan veel geleerd. Niemand verteld je hoe het ouderschap vooraf werkt. Je moet het vaak maar uitdokteren. En dat is niet altijd makkelijk. De eerste jaren van het ouderschap heb ik niet eens geweten dat ik hoogsensitief ben. Daar kwam ik in 2016 pas achter. Na de komst van de eerste volgde nog twee kinderen. Natuurlijk zijn er nog steeds periodes waarbij tijd vrij maken voor mezelf wat lastiger is. En dat is niet gek met drie kinderen. Toch zijn er genoeg momenten waarbij ik dat wel kan doen, dat opladen. Ik ben meer gaan plannen en plan dus eerst bewust rustmomenten. Dat is een must voor het hoogsensitief moederschap.
Van struisvogelpolitiek naar omvallen
Dat ik uiteindelijk in 2020 in een burn-out belandde was eigenlijk niet zo heel raar. Hoogsensitieve personen zijn ook gevoeliger voor een burn-out. Voordat ik omviel, heb ik zelf nog een tijdje mijn kop in het zand gestoken. Vanaf het begin van de coronacrisis ging het al mis. Ik raakte totaal in paniek. Het was eind mei 2020 toen ik omviel. Het was een intense en heftige periode. En hoe gek het ook klinkt, ik ben blij dat het me overkwam. Het heeft me wel gemaakt wie ik nu ben, hoe ik dingen bekijk. Maar ook waar de prioriteiten liggen. En ook ondanks de burn-out gaat het weleens mis.
Lees ook: Waarom plannen zo belangrijk is voor HSP-ers
Even er tussenuit
Een weekend weg zonder man en of kinderen dat is, nog, niet aan mij besteed. Een weekend weg zonder kinderen met man? Dat doen we nu één keer in het jaar. Lekker even met zijn tweeën een nachtje zonder kinderen en in een andere omgeving. Het maakt ons niet uit wat we doen, maar even niet zorgen om weer op te laden. In combinatie met de theateruitjes die wij een keer of 8 per jaar inplannen. Ook probeer ik met regelmaat wat met een van mijn vriendinnen te doen. Dat lukt ook niet altijd, want we hebben soms gewoon drukke weken. Maar probeer minimaal 1 keer per maand lekker even er een paar uurtjes tussenuit te gaan. Dat kan gewoon een filmpje op de bank zijn bij een vriendin zonder kinderen, maar ook lekker een high tea doen, uit eten, lunchen en of aan het eind van het jaar een kerstshow bezoeken. Het zijn soms maar kleine dingen, maar voor mij groot genoeg.
Kinderen naar school
Inmiddels zitten alle drie de kinderen op school. Dat geeft mij wel meer tijd om op adem te komen. In alle rust een theetje doen, een boek lezen of lekker met mijn blog aan de slag te gaan. Ook ben ik gaan sporten onder schooltijd. Ik vond een sport die perfect past bij mij en bij mijn hoogsensitiviteit.
Lees ook: 33 zelfzorgmomenten voor hoogsensitieve mensen
Tijd voor mezelf in en rondom het huis
Ook haal ik de energie uit dingen thuis doen even alleen zonder kinderen. Een avondje knutselen, een boek lezen, handwerken of gewoon lekker netflixen. Ik moest gewoon even mijn gedachten omzetten. Laat mij dan maar een ‘huismus’ zijn, maar ik geniet van die momenten. Ik heb nou eenmaal niet meer de behoefte om dronken te worden na een avondje stappen en respecteer de moeders die die behoefte wel hebben. Iedereen heeft zo haar eigen behoefte en laten we daar nou met respect mee omgaan. Het belangrijkste is lieve mede mama’s, vergeet jezelf niet! En verlies je niet in het (hoogsensitief) moederschap!
Deze blog verscheen op 26 september 2018 voor het eerst. En is nu aangepast met de kennis van nu.
Mooi geschreven hoe je met een groot gezin toch tijd voor jezelf neemt. Het is een zoektocht voor iedere moeder denk ik. De een gaat er makkelijker mee om dan de ander, maar die zoektocht naar tijd voor jezelf herken ik zeker!
Dank je wel Rosa. Veel moeders zullen zich hier in herkennen, inderdaad. De ene moeder pakt die tijd voor zichzelf ook makkelijker dan een ander.
Die tijd voor mezelf. Dat is hier ook een zoektocht. Vooral nu ik weer meer werk op school. Ik heb dan wel een ‘vrije woensdagmiddag’, maar dan zijn de kids er natuurlijk ook. Lopen is daarom echt mijn uitlaatklep. Even weg van thuis en sporten maakt mijn hoofd leeg. Maar we zijn goed bezig Inge!