Telefoneren is niet mijn ding. Maar voor mijn werk kom ik er niet onderuit. Zeker nu ze willen dat we meer bellen. Lang heb ik het verborgen kunnen houden, maar de aap moest uit de mouw en met tranen vertelde ik over mijn telefoonangst of ook wel belangst genoemd. In dit blog deel ik mijn persoonlijke verhaal.
Bellen is nooit mijn ding geweest
Als puber belde ik weleens vriendinnen en dan kon ik uren kletsen, maar die waren vertrouwd. Als ik terug ga in de tijd, had ik in de pubertijd al de angst om te bellen. Voor mijn studentenbaantje moest ik altijd bellen of er nog werk was dat weekend. Ik vond het zo verschrikkelijk moeilijk om te bellen en die stap te zetten. Liep dan weg naar de gang. Kon over een gesprek van 2 minuten een kwartier doen om te bellen. Mezelf moet in praten om mijn werkgever te bellen. En als ik dan gebeld had viel het altijd mee. Maar toch hielp dat me niet om er vanaf te komen.
Lees tip: Rijangst in het buitenland overwinnen, mijn ervaring
Stage lopen en meer moeten bellen
Op het MBO deed ik een commerciële opleiding voor de financiële wereld. Je zou toch denken, kies iets anders. Maar als 10-jarig meisje had ik al besloten dit wereldje in te gaan. Tijdens mijn stages moest ik op een gegeven moment ook bellen. Dus de ene keer uitgaande telefoontjes doen, de andere keer binnenkomende telefoontjes plegen. Ik zat een gesprek van 5 minuten echt uit te kauwen voor mezelf. Wat moest ik zeggen. En hoe zou ik het zeggen, maar blijkbaar had niemand door dat ik daar zo een struggle mee had.
Eigen verantwoordelijkheden
Naarmate ik ouder werd moest ik net als iedere andere puber steeds meer zelf regelen. Toch zocht ik steeds naar alternatieve om niet te hoeven bellen. En die werden in het digitale tijdperk ook gewoon steeds makkelijker. De mail, de sms, later de what’s app. Maar ook toen ik op mezelf ging wonen moest ik steeds meer zelf regelen. Dat gaf dan stress met zich mee als ik maar weer te horen kreeg dat ik moest bellen. Alleen besefte ik op dat moment niet dat ik telefoonangst had.
Bellen voor je werk
Ik was 20 jaar toen ik een vaste baan kreeg bij een financiële instelling. In het begin hoefde ik daar niet zo veel te bellen. Dat was prima en eigenlijk heel fijn. Als ik moest bellen was het vaak intern en was ik zo verbaasd dat ik alleen maar vriendelijke mensen aan de lijn kreeg. Naarmate ik er langer werkte en mijn functie veranderden, moest ik vaker bellen. Dat vond ik lastig. En het werd door de jaren heen me steeds meer duidelijk dat ik een probleem had.
Waar komt de telefoonangst vandaan?
Ik klap gewoon heel snel dicht. Ik reageer dan en uiteindelijk bedenk ik me vaak pas achteraf wat ik beter had kunnen zeggen. Ook kan ik snel emotioneel reageren, waarvoor ik me dan schaamde. Het is bij mij dus een mentaal dingetje. Ook had ik voor mijn werk het idee dat ik een klant altijd gelijk antwoord moet geven. Al deze dingen bij elkaar zorgde ervoor dat de angst alleen maar erger werd. Wat de precieze trigger is geweest voor deze telefoonangst weet ik niet.
Wat is telefoonangst?
Telefoonangst, een sociale uitdaging. Het is die knoop in je maag wanneer je de behoefte voelt om iemand op te bellen. In plaats daarvan kies je voor apps, e-mails, sms’jes, of zelfs een ouderwetse brief. Alles om dat telefoongesprek te vermijden. Als je telefoon gaat, laat je het liefst die telefoon gewoon overgaan. Neem je toch op, grote kans dat het gesprek overschaduwd wordt door angst. Hierdoor weet je aan het eind van het gesprek amper waar het over gaat.
Symptomen bij belangst
Klamme handen, een verhoogde hartslag, trillende stem, hoge adem (alsof je net nog hebt hardgelopen) of hyperventileren zijn symptomen die je kan hebben op het moment dat je moet bellen of wanneer je gebeld wordt.
Wat is dan de link met hoogsensitiviteit?
Als ik iets persoonlijks deel van mezelf of de kinderen, dan krijg ik weleens opmerkingen van niet hoogsensitieve mensen. Dat zijn dan opmerkingen als: “wel makkelijk he om alles op je hoogsensitieviteit af te schuiven” of “niet alles is op HSP gerelateerd he!”. Maar helaas is angst dus wel gerelateerd aan hoogsensitiviteit. Angst komt bij een HSP namelijk vaker voor dan bij niet hoogsensitieve mensen.
Intens beleven
Ik heb het al vaker verteld, maar hoogsensitieve mensen ervaren emoties vaak intens. Soms zo intens dat het zelfs overweldigend is. We stoppen die gevoelens dan vaak weg, omdat ze zo intens zijn. Daarnaast voelen we ons ook vaak onzeker over wie we zijn (door de hoogsensitiviteit). Zijn we bang om te mislukken. Zijn we vaak ook te veel bezig met hoe anderen ons zien.
Dat zijn niet de enige dingen die ons voeden met angst, maar ook de piekergedachten over dat we ons niet moeten aanstellen. Om het nog niet te hebben over dat we ons vaak te klein zien. We doen er niet toe gedachten. Of dat we moeten veranderen voor anderen zodat we aan de norm voldoen. Hoogsensitieve mensen zijn dus kampioen in voeden van angstgevoelens. Waardoor dus ook een bepaalde angst ontstaat.
Van je angst afkomen
Durf jij je angst in de spiegel aan te kijken? Het is ook best lastig hoor, want het is gewoon een lastige emotie. Het kan je behoorlijk in de weg zitten in je dagelijks leven. Maar het is echt goed om die angst toch recht in de ogen aan te kijken. Duik in die emotie, voel hem, ervaar hem, want alleen dan kan je het accepteren en er aan werken. Lukt het niet alleen, vraag dan professionele hulp. Want alleen door ermee aan de slag te gaan, en dat is echt niet makkelijk, kun je jezelf helpen.
Hoe werd mijn telefoonangst minder?
De enige manier om van mijn angst af te komen was door het te doen. Ik kreeg hulp aangeboden en een cursus zakelijk bellen. Het vormde voor mij een basis waar ik op kan gaan bouwen. Stapje voor stapje. En geloof me. Ik ben heel empathisch, maar in mijn zakelijke gesprekken lukte dat de eerste maanden helemaal niet. Nog vol van de spanning, zat ik te telefoneren. Veel gesprekken kan ik me ook niet meer herinneren door de angst. Inmiddels vind ik bellen stiekem best leuk, maar zit de angst ook nog wel in me. Die komt naar boven in lastige gesprekken. Maar hoe fijn is het als je voor die gesprekken hulp krijgt. Het samen kan doen, met iemand. Daar steek ik heel veel van op.
Bellen wordt niet mijn hobby
En geloof me, bellen zal echt niet mijn hobby worden, maar het niet meer overweldigd worden door angst en dus normaal een gesprek voeren is voor mij al zoveel waard. Het durven opnemen, het durven bellen zijn reuzenstappen die ik gemaakt heb. Telefonie doe ik nu een jaar intensief op mijn werk. Dat de complimenten die daar uit voortkomen zijn echt super fijn. Het wordt gezien en gehoord en dat geeft een enorm goed gevoel.
Iedereen is anders
Bronnen
Gelukkig gaat het beter met u. Op de NPO, geloof ik, is er nu een programma over kinderen met een hoog IQ, die meen ik, ook vaak hoogsensitief zijn.
Ik heb inderdaad van dat programma gehoord, maar helaas nog niet gezien. Alle hoogbegaafde mensen zijn inderdaad hoogsensitief, maar niet alle hoogsensitieve mensen zijn hoogbegaafd.