Hoogsensitief en rouw: een half jaar zonder mijn moeder

Het is bizar hoe snel de tijd gaat. Zelf in rouw vliegt de tijd voorbij. Inmiddels in mijn moeder een half jaar geleden overleden. Hoe hebben ik dit eerste half jaar doorgebracht en wat deed deze periode met mij en mijn gezin. Hoe waren de feestdagen zonder haar? Je leest het in dit blog.

Het eerste half jaar

Ik schreef al eerder over de eerste drie maanden van rouw. Het tweede kwartaal startte in de feestmaand december. De maand waar ik normaal zo blij van wordt, voelt nu zwart aan. Wat heb ik zo geen zin in deze maand. Ik neem deze maand ook wat gas terug, want alles kost hierdoor heel veel energie. Samen met de kinderen knutsel ik steentjes voor op het graf. Deze maand december is ook de eerste keer dat we haar ‘verjaardag’ zonder haar vieren. Haar verjaardag is een mooie zonnige winterdag en samen met de kinderen ga ik naar het graf. We leggen er de steentjes neer, maken er foto’s van. Thuis eten we een gebakje op haar verjaardag en halen we herinneringen op.

Lees ook: Hoogsensitief, hoe ga ik om met emotioneel nieuws

Het sluiten van het graf

Op die kerkelijke begraafplaats in haar dorp is het gebruikelijk dat als er geen familiegraf is er drie overledenen in een algemeen graf gaan. Mijn moeder was de eerste, maar na haar is maar een iemand nog begraven. Daarom liggen de ijzeren platen er nog tot een derde wordt begraven. Uiteindelijk wordt begin januari het graf gesloten. Voor ons heel fijn dat we nu kunnen gaan nadenken hoe we van haar plekje een mooi plekje kunnen gaan maken in het voorjaar. Maar je beseft ook dat er ook een familie afscheid heeft moeten nemen van een dierbare. Een steen wilde ze niet, dus blijft het bij het gedenkplaatje vanuit de kerk en de plantjes die we er gaan neerzetten.

Feestdagen en rouw

Via een collega werd ik op een artikel in een van de kranten (let op het is een premium artikel) geattendeerd en kon via via aan dit artikel komen. Het was fijn om te lezen daar waar ik al rekening mee had gehouden ook echt belangrijk is. “Plan de feestdagen niet te vol. Rouwen is intens en vermoeiend. Ga rond de feestdagen naar de begraafplaats.” Het is een feit dat het gemis rond de feestdagen groter is. En ergens was ik dus stiekem wel blij dat ik die keuze niet hoefde te maken, dat de maatregelen de keuze voor ons maakte. Daardoor konden we het rustig aan doen.

De rouwwond wordt opnieuw open getrokken

Midden in het rouwproces van mijn moeder werd de wond even flink open getrokken. Want net na de feestdagen kregen we te horen dat de gezondheid van mijn oma hard achteruit gaat. Half januari nemen we definitief afscheid van haar. Maar in diezelfde week werd ik ook voor het eerst tante. Maar ook de uitzending van Boos kwam die week online. Mijn filter raakte even kapot en ik wist niet meer of ik nu verdrietig, boos of blij moest zijn. Alles kwam keihard binnen en Inge was even niet meer Inge. Uiteindelijk brak ik de dag voor de begrafenis van oma en heb ruim een uur non-stop gehuild. Wat was dat een verademing om dat te doen en het luchtte enorm op. Ook was het enorm intens om 4,5 maand na het overlijden van je moeder, je oma naast haar te begraven. Toch troost de gedachten dat ze naast elkaar liggen ook enorm.

Lees ook: Opruimen van de spullen van een overleden dierbare

Hoe rouwen onze kinderen

Waar de een de eerste maanden heel verdrietig was, begint het proces bij de ander nu pas. Dat je je afvraagt waar bepaald gedrag ineens vandaan komt. Ineens bedenkt dat je in het boekje van de uitvaartondernemer hebt gelezen hoe kinderen maanden later op het overlijden kunnen reageren. Dan valt ineens bij ons het kwartje. We lezen het nog eens en blijkt toch een feest van herkenning. En hoe mooi is het als de kinderen naar een willekeurige kerk wijzen en verwijzen naar oma. En bijna overal staat wel een kerk.

Het gaat op en af

Hoe het nu een half jaar later met me gaat? Over het algemeen gaat het oké. Het vraagt nog veel van me, maar merk wel dat ik beetje bij beetje weer wat energie krijg. De dagen meer kleur. Ze is iedere dag nog in mijn gedachten en soms kan het gemis me nog overvallen. Ook heb ik pas samen met mijn moeders zussen een middagje herinneringen opgehaald. Daardoor leerde ik pas echt mijn moeder kennen en begon ik dingen beter te snappen. Ook mijn verjaardag heb ik nu zonder haar gevierd. Hoewel dat vorig jaar al gebeurde door de lockdown, was het nu wel echt definitief zonder haar.

Nieuwe eerste keren

De komende periode komen er weer veel nieuwe eerste keren aan. De eerste keer moederdag zonder moeder laat ik maar over me heen komen. Dat zal net zo zijn als de feestdagen. Ik laat het maar over me heen komen.