Soms kunnen mensen een opmerking maken, die bij je blijft hangen en je doet nadenken. Soms positief, soms negatief. Deze opmerking deed iets met me en het mooie was dat wij daar zelf onlangs al over hadden nagedacht, dus dat ik het antwoord al klaar had. Een column dus vanuit mijn gedachtenspinsels geschreven. En vanuit mijn hart beantwoord.
Waarom wonen jullie niet in een groter huis?
Waarom wonen jullie niet in een groter huis? Was een opmerking die we onlangs kregen. Want er zijn zo veel mensen van jullie leeftijd die wel een groot huis en tuin hebben. Waarom hebben jullie de stap niet gewaagd om het huis te verkopen en iets nieuws te zoeken?
Wel rond gekeken
We hebben net als vele echt wel rond gekeken en doen we regelmatig nog, maar eerlijk? Ik vind de prijzen die ze nu vragen echt gekke werk. En ja wij kochten aan het begin van de dalende huizenprijzen ons huis voor een goede prijs, waardoor we er nu dik winst op kunnen maken. Maar dan moet ik ook nog een ander huis terug kopen, dat ook voor veel geld in de markt staat. Om het nog niet te hebben over de nieuwbouwprijzen.
Investering
Het is leuk dat je me verteld dat het investeringen zijn die je doet? Maar weet je ik leef nu. Verloor mijn moeder 2,5 jaar geleden aan uitgezaaide borstkanker. Ze was pas 60 jaar. Haar leven en mijn kijk over hoe ze heeft geleefd doen mij beseffen dat ik een andere weg wil inslaan. Geluk zit hem niet in een grote tuin of groot huis. Geluk en investeren zit hem bij mij in herinneringen maken met mijn gezin. Doen waar ik blij van wordt. Net als dat we 13,5 jaar geleden besloten dit huis te kopen niet naar onze maximale hypotheek te kopen, maar ruimte over te houden. Het huis waar we nu wonen voelt als thuis en als we terug komen van vakantie besef ik dat het groot genoeg is voor ons vijf.
Samen gesproken
We hebben zelf al meerdere keren gekeken naar nieuwbouw en bestaande bouw. Maar pas hadden we het er nog eens over. Het is steeds niet iets waar we warm voor lopen. We hadden een locatie waar we misschien nieuwbouw wilde kopen. Maar toen we daar nog eens naar gingen kijken hadden we gegeten en gedronken. Daarnaast hebben we onze eigen idealen. We willen zo graag gewoon doen waar we blij van worden. De kinderen laten doen waar ze blij van worden.
Mijn eigen situatie vroeger heeft er ook mee te maken
Ik kom uit een gezin waar ieder dubbeltje omgedraaid moest worden en in mijn ogen de verkeerde aankopen werden gedaan. Het gevoel dat er ‘gepronkt werd’ met de nieuwste gadgets. Maar ook waar ik niet zelf mocht kiezen welke sport mij blij maakte.
Ik geef gewoon antwoord op die vraag
Ik ga er vanuit dat die vraag niet bedoeld was om ons een lullige opmerking te geven, maar gewoon uit interesse te vragen. Maar het spookte even door mijn hoofd heen voldoen we wel aan jouw verwachting? Wat is jouw intentie van deze vraag? Ik laat mijn vragen achterwege en geef gewoon antwoord. Het is voor ons geen geheim dat we niet willen verhuizen. Dat we ervan houden om op vakantie te gaan. En daaruit volgt een mooi ander gesprek.
Dat is waarvoor we het doen
Een paar dagen na dit gesprek volgt er een gesprek met een van de kinderen. Die kan niet slapen en barst in tranen uit. Op de vraag waarom het zo verdrietig is volgt het antwoord dat we niet hadden verwacht, maar wel een antwoord waarvoor we het doen. Snikkend zegt ons kind. Ik ben niet verdrietig, maar ik ben heel blij. Zo blij dat er tranen komen. Want ik ben zo blij dat we zoveel leuke dingen doen met elkaar. Dat doet mijn hart overlopen van liefde. Misschien dan wel niet voldoen aan de verwachting van de buitenwereld, maar geluk creëren door zelf de slingers op onze manier op te hangen.
Iedereen is anders
Ik schrijf deze column niet omdat ik vind dat iedereen zo moet leven zoals wij doen. Want hierin maakt iedereen zijn of haar eigen keuze. Ik vind het mooi om te zien hoe andere juist andere keuzes maken. Ben oprecht blij en trots op anderen zoals zij hun idealen volgen. Daarin is iedereen anders en mag iedereen eigen keuzes maken. Gelukkig maar.
Ik hoop dat jij als HSP met deze column weet dat jij ook als HSP keuzes mag maken die jou helpen. Dat je niet hoeft te voldoen aan de verwachting van een ander. Kies het pad dat jou helpt en jou gelukkig maakt.
Begrijp je gevoel wel. Ik woon in een huurhuis terwijl ik 40 ben. Iedereen om me heen heeft gekocht. En als er dan wordt geïnformeerd waarom we in een huurhuis wonen met net een kamer tekort, vind ik het best lastig om dat los te laten.. Interessant om te zien of het in jezelf of in de ander zit.
Maar on topic, het is idd net waar je je geld aan wil uitgeven en of je ook nog een beetje wil kunnen leven. Wat je benoemt over je moeder is toch iets wat meespeelt ja, het leven gebeurt nu. En die enorm hoge prijzen helpen niet mee..