Persoonlijke groei door rouwproces

Enige tijd geleden schreef ik in een persoonlijk verhaal dat het niet goed met me ging. Een terugval in het rouwproces. Ik ben nu een aantal maanden verder en het is weer eens tijd om een persoonlijke blog met jullie te delen over hoe het nu met me gaat en welke persoonlijke groei ik maakte door het rouwproces.

Het ging echt even niet goed met me

Na de herbeleving van de laatste levende uren van mijn moeder ging het bergafwaarts met me. Het bleef in mijn hoofd rond spoken. Alsof ik die anderhalf jaar aan rouw opnieuw moest doen. Het voelde ook alsof de zon niet meer scheen in mijn hoofd. Ik merkte dat ik snel op mijn teentjes getrapt was en werd snel boos op de kinderen.

Als ik daar nu op terugkijk was het niet heel gek dat het gebeurde. De jongste is in januari naar school gegaan en ik kreeg daardoor letterlijk en figuurlijk meer ruimte. Ik kreeg ruimte om te rouwen.

Hulp vragen

Ik had gelukkig wel door dat ik even wat hulp nodig had om mezelf weer op de rit te krijgen. Ik vertelde mijn manager dat het niet goed ging en huilde tranen met tuiten. Van haar kreeg ik contactgegevens van een work-/lifecoach die ook gespecialiseerd is in rouwverwerking. Alleen al door de stap te zetten was al een moment van verlichting.

Aan de slag met mezelf

In de eerste sessie heb ik mijn hulpvraag gesteld. Dat ging met heel veel tranen. Want wat bleek er veel rouw en boosheid te zitten. Veel meer dan ik had gedacht. En niet alleen van het overlijden van mijn moeder, want in anderhalf jaar verloor ik naast mijn moeder nog twee familieleden. Helaas was mijn jeugd niet onbezorgd en ook dat had nog wat impact. Samen met de coach besprak ik de nodige zaken en kreeg ik tips en tricks om aan mezelf te werken.

Stapje voor stapje gaat het beter

Met een aantal sessies merkte ik dat het steeds beter met mezelf ging. Het zonnetje ging steeds meer schijnen in mijn hoofd. Ik zat mezelf steeds minder in de weg. Straalde en lachte weer. Als iemand vroeg hoe het met me ging, kon ik oprecht zeggen dat het goed gaat. Van meerdere kanten kreeg ik ook het compliment dat ik straalde in mijn gezicht, maar ook in mijn stem.

Ik ben niet raar

Voor de buitenwereld lijkt het vaak dat mensen in rouw doorgaan met hun leven. Vaak zien we niet dat rouw echt rauw is. Dat het pijn doet, dat je huilt en het soms even niet meer weet. Zo lang gedacht dat ik de enige was en dat ik abnormaal ben. Toch blijkt het heel normaal te zijn dat wat ik doormaakte. Het begrip, de erkenning en herkenning zorgde er ook voor dat ik wat meer rust kreeg.

Verandering gaande in persoonlijke groei

Door de coaching kreeg ik weer ruimte om aan mezelf te werken en een persoonlijke groei. Het rouwen bij mezelf te accepteren. Nu ik aan mezelf werk is er ook een verandering bij mezelf gaande. Dat gaat met vallen en opstaan.

Ik heb weleens bij een aantal accounts op social media gezien en gelezen dat zo een verandering wat met je doet. Alleen dat klonk dan vaak wat zweverig. Toch is jezelf ontwikkelen niet zweverig. Terwijl ik bezig ben met de coachingssessies ben ik ook gestart met Pilates. Deze twee samen zorgen voor het verleggen van mijn grenzen en met mezelf bezig te zijn op een positieve manier. Ik merk dat ik anders in het leven sta. Dat ik val en opsta, maar dat ik in persoonlijke ontwikkeling groei. Ik ben er dus nog niet, maar dat de zon er weer is, ik weer goed in mijn vel zit zijn de eerste stappen. Stapje voor stapje ga ik weer werken aan mezelf.