Wat is de betekenis van beren op de weg zien (piekeren)? Ik kan je wel vertellen die zitten mij weleens behoorlijk in de weg. En niet alleen mij, maar heel veel hoogsensitieve mensen. Daarom deel ik graag mijn eigen ervaring. Wat doet dit met me, wanneer kom ik ze tegen en wat hebben de beren mijn afgelopen jaren gebracht. Ook zocht ik, speciaal voor dit blog, naar tips die mij, maar ook zeker jou kunnen helpen om te leren omgaan met beren op de weg. Lees je mee?
Hoogsensitieve mensen en beren op de weg
Hoogsensitieve mensen zijn vaak bang voor wat anderen vinden, dat ze iets niet kunnen. Nu heeft iedereen weleens een plan of idee wat je daarna niet tot actie brengt, omdat je dan eigenlijk al bezig bent met denken voor anderen. Je kent het wel wat als, wat zullen ze wel niet denken en zo zijn er nog wel een paar van die zinnetjes die je oproept bij een nieuw idee of actie. Toch spannen de hoogsensitieve mensen de kroon, die kunnen dat namelijk héél goed. Waarom? Heel simpel eigenlijk door het intensiever verwerken van de prikkels. Om die prikkels te verwerken hebben ze ook meer tijd nodig dan niet hoogsensitieve mensen. Ook besteden ze er meer aandacht aan over het piekeren van de maren en alsen.
Lees ook: Praten over hoogsensitiviteit met naasten of op het werk
Het nut van piekeren
De betekenis van beren op de weg zien is niets anders dan piekeren over dingen. Eigenlijk zijn beren op de weg een teken dat je op de goede weg zit. Het is een teken dat iets in je hart zit en dat je het belangrijk vindt het te bereiken. Het is waardevol genoeg om er mee door te gaan. Het zet je dus, uiteindelijk, in actie. Eigenlijk zegt het piekeren dus dat die dingen prioriteit in jouw leven hebben.
Het piekeren zorgt er ook voor dat je beter kan omgaan met tegenslagen. Je kunt hierbij denken aan dat je voor een onderzoek naar het ziekenhuis moet en dat je in je hoofd al alle doem scenario’s al voorbij hebt zien komen. Op het moment van een slechte uitslag van het onderzoek komt dan minder hard aan.
Piekeren is niet leuk, maar het is dus wel heel zinvol. Maar net als met alcohol doe het met mate.
Wat kan je doen tegen de beren op de weg?
Toch is het belangrijk om wat te doen aan de beren op de weg. Maar hoe doe je dat dan. Om daarin een persoonlijke ontwikkeling te maken is een positieve mindset belangrijk. En daarom zocht ik naar manieren die mij kunnen gaan helpen. En als ik dan toch zoek kan ik dit natuurlijk ook met jou delen. Ik vond deze tips*.
- Accepteer de beren. Hoe harder je vecht tegen de beren, hoe meer je ze aandacht geeft en hoe groter ze worden. Begroet ze, geef ze een naam, maar neem ze met een flinke korrel zout.
- Het is een typische kantoorterm, maar neem eens een helicopterview op je eigen gedachten. Anders gezegd kijk eens naar die gedachtes alsof een ander verteld welke beren die tegenkomt en welk advies zou je die persoon dan geven. Want die beren die jij nu hebt is eigenlijk je eigen veiligheidsmeganisme dat probeert jou in je comfortzone te houden. En je kan alleen maar persoonlijk groeien als je uit de comfortzone gaat.
- Maak voor jezelf de keuze of je wilt leven vanuit angst of vanuit je vertrouwen/intuïtie. Wat kan er gebeuren als je uit je comfortzone stapt?
- Om buiten je comfortzone te komen heb je hulp nodig van andere, dat is iets wat je moet beseffen. Zij kunnen je dat zetje geven wat je nodig hebt om daar te komen waar je wil komen. En hulp vragen is geen zwakte, maar een kracht.
*) Bron
Lees ook: Omgaan met HSP, hoe doe ik dat?
De beren van Inge
Ook ik heb mijn beren op de weg, maar zonder deze beren had ik nu niet gedaan wat ik doe. Ik zal je een paar voorbeelden geven van mijn beren op de weg.
De Inge Beleeft Beren
Wie mij al langer volgt weet dat dit blog een enorm passie is. Wil er veel over leren om nog meer hoogsensitieve mensen te bereiken om ervaringsverhalen te delen. Toch maakt dat er voor de blog regelmatig beren op de weg zitten. Zo heb ik de eerste jaren er niet openlijk over gesproken. Als mensen die mij kennen me vonden, dan was dat oké, maar vind dat wel heel spannend. Dat bekende iedere dag de moeite nemen om te kijken op de blog socials, zonder me te volgen geeft heel veel beren. Waarom doen ze dat. Gaan ze me voor gek zetten? Wanneer komt die adder te voorschijn? Allemaal negatieve gedachtes die me best lang tegen gehouden hebben. Waardoor ik even mezelf verloor. Nu ben ik weer op de goede weg en laat het me steeds meer koud.
Ik vertel steeds vaker mensen die ik ken wat ik doe. Wat voor energie ik hier uit. Er is alleen een groepje mensen die ik het nog niet vertel en dat is directe familie. Hoewel sommige familieleden het wel weten overigens.
Maar ook de berichtjes die ik steeds vaker van jullie krijg doen me goed en helpen me de beren van de weg te krijgen. Want wat vind ik het iedere keer weer bijzonder om te lezen dat mijn social media en de blogs jullie zo helpen. De tips, maar ook de erkenning en herkenning die jullie vinden in Inge Beleeft. Echt dank jullie wel!
Lees ook: Zelfvertrouwen hoe vergroot je dat voor HSP-ers?
De spirituele beren
Al vanaf mijn pubertijd heb ik de interesse in tarot en intuïtie kaarten. Toch heeft het me altijd weerhouden om er mee aan de slag te gaan. Waarom? Die beren op de weg natuurlijk. Als je kaarten legt en daar op intuïtie uit kiest dan ben je natuurlijk zweverig. Dan ben je raar. Of als je gelooft in de werking van edelstenen en essentiële olieën wat voor een gekkie ben je dan.
Na lang wikken en wegen heb ik de stap toch genomen. Het verlangen was groter dan het gepieker erover. Dit is mijn manier van zelfontwikkeling, meer in mijn kracht staan en vanuit mijn gevoel leven. De een wil groeien door carrière maken, de ander kiest ervoor persoonlijk te groeien. Een nieuw pad wat ik ga bewandelen, waar ik nog veel over te leren heb, maar weet zeker dat het me mooie dingen gaat brengen.
De werk beren
Over mijn werk vertel ik niet veel en dat is een bewuste keuze. Toch is het soms ook een harde wereld waarin ik werk. Waar ik moeite heb met haantjes en dominante mensen. Ongemerkt voel ik soms aan wat er nodig is, maar durf ik dat niet uit te spreken. En dat op een plek waar ik al 18 jaar werk. Want die beren op de weg zeggen dan steeds: Inge je hebt niet veel te vertellen daar. Je komt pas net kijken. De andere hebben veel meer ervaring. Niet boven het maaiveld uitkomen hoor, want dan krijg je praatjes. Die klant praat jou zo onder tafel. Je moet gelijk antwoord kunnen geven. En het eeuwig zoeken naar bevestiging. Voor ik iets aandraag heb ik zeker al tig keer bedacht wat andere kunnen denken en dat het helemaal niet handig is wat ik heb gemaakt, bedacht of te zeggen heb.
Deze beren blijven nog wel een beetje op mijn weg zitten, maar de bovenstaande tips gaan mij vast en zeker ook helpen om hierin stappen te maken.
Daar heb ik dus ook ontzettend last van. Manlief zegt dat ik een pessimist ben, maar het is dus gewoon dit gepieker over alles dat kan fout lopen… Lastig dit, al kan ik er wel al beter mee om dan vroeger.