Het zijn de mijlpalen die je niet wil vieren, maar die je wel enorm voelt. Ook in een rouwproces heb je mijlpalen. Na het overlijden van mijn moeder neem ik je een jaar lang ieder kwartaal mee in mijn rouwproces. Hoe gaat het nu met me en wat deed de afgelopen periode met me. Wat doet rouw met me?
Iets meer dan 9 maanden nu
Het is nu inmiddels iets meer dan 9 maanden geleden dat mijn moeder overleed. Voor mijn gevoel was het nog maar een paar weken geleden. Soms lijkt de tijd echt nog even stil te staan voor ons, terwijl de rest van de wereld doorgaat. En wat gebeurt er dan toch wel weer een hoop in die negen maanden tijd.
Lees ook: Rouwen en hoogsensitief: de eerste 3 maanden
Moederdag zonder moeder
Er zijn van die mijlpalen die je niet wil hebben, maar in het eerste jaar dat er een dierbare overlijd krijg je ook met dat soort mijlpalen te maken. Moederdag is er een van. Ook al ben ik zelf moeder en dus ook gewoon Moederdag vier, had ik er dit jaar niet zo veel zin in. Moest mezelf er echt een beetje toe zetten. Met ons gezin hebben we er wel een fijne Moederdag van gemaakt. Samen met de oudste en de jongste ging ik nog naar het tuincentrum om een beeldje te kopen voor op het graf. In de middag hebben we dit op haar graf gezet. Toch voel je de pijn die dag. En besef je pas echt hoe vaak er in die periode moederdagreclames worden uitgezonden. Toch zijn er ook al bedrijven die daar rekening mee houden.
Het gemis op belangrijke momenten
Ook zijn er de afgelopen periode weer veel momenten geweest waar we haar graag bij hadden willen hebben. Maar waar ze zelf ook bij had willen zijn. Op dit soort momenten is ze er op de een andere manier altijd bij. Zo deed onze oudste onlangs haar communie. Toen hebben we een mis-intensie aangevraagd. Bij het gebed wordt haar naam dan genoemd. Maar ook bij een verjaardag noemen we haar naam en halen we herinneringen op.
Het rouwen
Rouwen is echt een werkwoord. Heb het wel eens vaker gezegd, maar had niet verwacht dat rouwen zo intens en heftig is. Op dit moment merk ik dat ik in de aanvaardingsfase zit. Weer de behoefte krijg om dingen te ondernemen met andere mensen dan mijn gezin. Ik heb me best een tijdje afgesloten voor mensen. Had echt niet de behoefte om naast mijn familie met andere mensen af te spreken. Als mensen vragen hoe het met me gaat, dan gaat het goed en niet meer mwah
Lees ook: Hoogsensitief en rouw: een half jaar zonder mijn moeder
Herbeleven van de periode
Er zijn ook echt nog momenten dat ik dingen herbeleef. Soms juist door de periode waar we inzitten, de andere keer juist omdat er iets gebeurt waarbij ik weer terug ga in de tijd. Zo was deze periode dat mijn moeder in het ziekenhuis belandde en ik besloot als mantelzorger aan de slag te gaan en ze te helpen in de huishouding. Hoewel het maar om twee uurtjes per week ging, kon ik daar geen bergen mee verzetten. Die momenten komen nu weer veel naar boven.
Iedereen rouwt anders
Hoewel je het wel weet dat iedereen anders rouwt, is dat soms ook best confronterend in je eigen rouwproces. Waar de een er wel over praat, doet de ander dat niet. De een laat wel emoties zien, de ander niet. En weer een ander reageert ongebruikelijk of laat op een andere manier dan gebruikelijk zien dat hij/zij rouwt. De een neemt wat meer afstand, de ander juist niet. Belangrijk is om niet te verwachten dat iedereen het doet en begrijpt hoe jij het doet en wat jouw behoeften zijn.
Opruimen van de spullen
De afgelopen periode heeft vooral mijn vader veel van haar verzamelingen opgeruimd. Dat zijn dan vooral de spullen zonder emotionele waarde. De spullen met wel emotionele waarde gaan we als gezin mee aan de slag. Nu hebben we het voordeel dat mijn vader in het ouderlijk huis blijft wonen waardoor er geen haast is om alles op te ruimen. Dat is ook wel fijn.
Ook interessant: Hoogsensitief, hoe ga ik om met emotioneel nieuws
Deze serie sloot ik af met: HSP & rouw: 1 jaar zonder mijn moeder
