Soms moet je eens wat anders proberen. Veel naar voren kwam dat er behoefte was aan persoonlijke verhalen. Daarom ga ik de komende weken proberen een soort dagboek bij te houden. Waarin ik jullie mee kan nemen in hoe mijn week eruit heeft gezien.
Maandag
Na een onrustige nacht ga ik na het ontbijt aan het werk. Inmiddels is opa in huis om de kinderen naar school te brengen. In ieder geval twee van de drie. Een van de kinderen had kiespijn afgelopen nacht en is dus veel aan het spoken geweest. Die hebben we laten liggen tot het wakker werd. Even voor achten werd het bewuste kind geschrokken wakker. De leerkracht had ik al een berichtje gestuurd met hoe onze avond was geweest. Dat ik nog even liet weten wat we zouden doen. Ondertussen ook de tandarts bellen en daar konden we in de middag terecht.
Ondertussen ben ik gaan werken en heb tussen het werk door ons kind naar school gebracht. De ochtend liep redelijk. Draaide de telefoondienst met een aantal gesprekken. In de middag door naar de tandarts. Die besloot dat de melkkies die al meerdere malen een nieuwe vulling had gehad toch maar te trekken. Dit leverde even een paniekmomentje op bij het kind. Waar de tandarts goed op reageerde en het kind ook de veiligheid voelde om vragen te stellen voordat de kies werd getrokken.
Die emotie die dan vrij komt. Pfff die voel ik dan wel even. Maar achteraf zijn we blij dat we dit door hebben gezet en de pijn weg is. Ik werk uiteindelijk tot 17:30 uur en vertrek dan naar opa en oma. ‘s avonds gaat manlief werken en ik kruip lekker op de bank om kopen zonder kijken te kijken.
Dinsdag
De ochtend begint met een ontbijt en de kinderen naar school brengen. Daarna loop ik naar huis en rij met de auto naar de garage. Niet voor mijn eigen auto, maar om een vriendin op te halen die haar auto een onderhoudsbeurt had. Daarna rijden we door naar de pilates les. Daar hebben we een lekker lesje. Na het sporten breng ik de vriendin thuis en rijd door naar de bakker en de slager. Thuis aangekomen even omkleden en de boodschappen opruimen. Online heb ik nog een meeting met Esmée om eens te sparren over dit blog. Met wat tips verlaten we een half uur later de call. Tijd voor de lunch en gelijk even wat puntjes oppakken die we besproken hebben. Voor ik het weet is tijd om de jongste te halen en door te rijden naar de zwemles. Voor de oudste twee staat er wat te eten en drinken klaar en kunnen aan hun huiswerk aan de slag. Niet dat dat gebeurt trouwens, want ze hebben ‘stiekem’ hun tablet gepakt en zitten daarop filmpjes te kijken. Na de zwemles ga ik eten koken en met de kinderen huiswerk maken.
Ook hebben we vandaag tien minuten gesprek met de leerkrachten van onze kleuter. Die alleen maar vol lof over hem praten. Ik ga daarna nog even wandelen met mijn wandelvriendin.
Woensdag
Na het ontbijt en huiswerk van de middelste breng ik de kinderen naar school. Daarna rij ik op de fiets door naar het gemeentehuis om mijn paspoort te halen. Ik wil nog even snel naar het dorp, maar kom een bekende tegen en moet daarna nog doorrijden ook om op tijd bij de schoonheidsspecialiste en pedicure te zijn. Heerlijke even anderhalf uur niks moeten. Alleen maar liggen. Normaal kan ik wel tegen gekriebel, maar vandaag blijkbaar niet.
Na de behandeling ga ik naar huis en drink daar nog even een theetje voordat ik de kinderen weer ga halen. Ze komen alle drie mee naar huis. De jongens gaan zich omkleden voor de voetbal en ik maak ondertussen tosti’s. De oudste knul wordt door de moeder van een vriendje opgehaald en ik volg iets later met de jongste. Het is vandaag geen straf om te kijken met dit mooie weer, dus dat doe ik dan ook. Mijn eigen jongens neem ik na een uur weer mee naar huis. Er is nog wat ‘strijd’ over een speelafspraak, maar dat gaat hem niet worden. Thuis ga ik even lekker in de achtertuin zitten. Genieten van het zonnetje en ja er staat eigenlijk nog wat huishoudelijk werk op me te wachten. Maar ik kies even bewust om op te laden.
Lees ook: Week 16-2024 dagboek van een HSP mama
Donderdag
Vandaag werk ik op kantoor en vertrek vroeg die kant op. Ik begin met het doorlopen van mijn mail en ga de telefoondienst in. Het is druk op kantoor, dus kies voor de rustige kant. We hebben namelijk een groot overleg met kennisoverdracht. Hier wordt van alles besproken. Ik zit in de tweede sessie en ongemerkt heeft er de afgelopen weken wat bij mij gesluimerd. In dat overleg deel ik stukje eigen ervaring en ineens wordt het me te veel. Tranen met tuiten. Niet alleen zaken die spelen op het werk, maar ook mijn eigen verwachtingsmanagement. Om even van dat laatste wat te delen. Wij werken veel thuis. Resultaat is dat je je collega’s amper kent. Maar dat je op je verjaardag of na je verjaardag amper collega’s hebt die je feliciteren doet mij een beetje pijn. Ik probeer daarin wel attent te zijn. Maar mijn prioriteiten zijn dat niet van een ander. Ik ga die middag overstuur naar huis en werk nog wel de laatste uurtjes.
Onze oudste fietst vandaag voor het eerst zelfstandig naar de training. Ook al zo een spannend moment. Maar met nog een paar maanden te gaan naar haar 10e verjaardag is het wel een normale gang van zaken om haar los te laten. Ze belt vrij snel uit school al dat ze veilig is aangekomen, maar het wel heel spannend was.
Ik blijf de rest van de dag heel emotioneel en weet met mezelf geen raad. Als dit maar geen burn out is/wordt.
Vrijdag
Manlief en ik werken vandaag allebei thuis, ieder op zijn eigen plekje. De kinderen gaan naar school en door ziekte van de logopediste hoeven we daar niet naartoe. Allebei dus aan het werk en ik word door hetgeen wat gister is gebeurd veel gebeld door collega’s die even willen weten hoe het is. Ook mijn manager belt om even in te checken. Eigenlijk moet ik de ochtend telefoondienst draaien, maar ik kies er even voor om rust te pakken. Gister heeft me enorm laten schrikken. Ik bel een collega die me attendeert op het onderstaande filmpje. Dit filmpje is gericht op mensen met een depressie maar heeft ook veel raakvlakken met HSP en burn-out.
Na het werken haal ik de kinderen van de BSO en eet samen met ze. Manlief is uit eten met zijn werk. Ik kijk met de kinderen de film Hoe overleef ik mezelf. De middelste herkent de stiefvader in de film als een bekende acteur, maar kan niet helemaal plaatsen waarvan. Ik weet het wel, maar nu de jongste erbij zit kan ik er niet zo veel mee. Want de betreffende acteur heeft een bijzondere rol ieder jaar rond half november tot en met 5 december.
Zaterdag
Ik breng de kinderen die dichtbij elkaar sporten naar hun sportlocatie. Manlief gaat met de middelste mee naar de wedstrijd in het Zuiderpark in Den Haag. Na het sporten gaan we met de twee jongens naar de kapper. Was nog even vergeten dat de scouting de officiële opening had van het nieuwe gebouw. Dus daar moesten we ook nog naartoe op de fiets. Manlief tennist al jaren mee in de voorjaarscompetitie en deze is inmiddels weer gestart. Hij staat in de middag dus op de tennisbaan. Ik ga dus alleen met de drie kinderen op pad. We spreken af dat we om 15:00 uur weer naar huis gaan. Na zo een pittige week heb ik niet zo de behoefte om de hele middag heel veel herrie om me heen te hebben. Na de scouting spelen de kinderen heerlijk in de achtertuin. Kliederen met water en ik heb geen kind aan ze. Ondertussen maak ik de planning voor volgende week. Want die geeft weer de nodige uitdagingen. Manlief is vlot klaar met de tennis en is op tijd thuis. Zodat we ook op tijd naar het feestje van een van onze vrienden kunnen. Een drukke dag die ik afsluit met nog even een stukje lezen in mijn boek.
Zondag
Vandaag hebben we niks op de planning en vooral even een dagje in en rond het huis. We hebben voor onze steigerhouten tafel een nieuwe tafelpoot gekocht. We hebben steeds ruzie met de huidige poten. Het is even een klusje, maar dan heb je ook wat. Samen vormen we een goed team en zonder gemopper op elkaar hebben we hem eronder gemonteerd. We kunnen weer normaal aan tafel zitten zonder steeds deze weg te schuiven.
De jongste wil graag nog een stukje fietsen dus ik ga samen met hem op de fiets naar de supermarkt. Ik was vleeswaren vergeten te bestellen. Hij moet nog veel leren met het fietsen op de openbare weg. Ergens moet je toch beginnen met ze. Dus dit was een mooi stukje om te oefenen.
Vanmiddag ga ik nog even wat huishoudelijke klusjes doen en daarna sluiten we het weekend af. Op naar een nieuwe week.
Hoe was jouw week?
Liefs,
Inge
