HSP-er Merel aan het woord, hoogsensitiviteit maakt de ervaring compleet

Hoe mooi is het als je moeder met een boek komt aanzetten, waarvan het lijkt dat het over jou gaat? Het overkwam Merel. Ook Merel kwam, net als vele hoogsensitieve mensen, er op een latere leeftijd achter dat ze hoogsensitief is. In deze HSP-er aan het woord deelt Merel haar verhaal. Lees je mee in deze blog vol herkenning?

Vertel eens, wie is Merel?

Mijn naam is Merel (37), ik ben verloofd met Ro en heb vier dochters: June, Rose, May en Nova, die helaas in oktober 2020 kort voor de bevalling overleed. Dat laatste heeft ons leven afgelopen jaar begrijpelijkerwijs flink gevormd. De gebeurtenis leerde me terug te gaan naar mijn gevoel en mijn behoeften, zonder die steeds voor (het oordeel van) een ander opzij te zetten. Over die periode schreef ik veel op mijn website, ter verwerking en om anderen in soortgelijke situaties te kunnen helpen.

Dat schrijven een passie is, hielp me dus door één van de lastigste periodes van mijn leven heen – al blijft het gek. Ik maakte van schrijven mijn beroep, startte in 2018 mijn onderneming Lotus Writings en besteedde voor haar overlijden zo’n 60-70 uur per week aan bloggen. Maar zo persoonlijk als dit is het nooit eerder geworden. Dat was spannend en tegelijkertijd bevrijdend.

Inmiddels zijn we een (ruim) jaar verder en ben ik weer aan de slag. Ik schrijf wanneer ik me goed voel en laat het werk los wanneer ik voel dat ik dat nodig heb. Dat maakt dat ik een betere balans heb in mijn privé/werkleven en van mijn hoogsensitiviteit nu ook een kracht kan maken.

Wanneer kwam jij erachter dat je hoogsensitief bent en hoe kwam je erachter?

Mijn moeder kocht op een gegeven moment een boek over HSP. Al bij de inleiding vielen zo’n beetje alle puzzelstukjes op hun plek. Het leek wel of het boek over mij ging! Dat luchtte enorm op. Als je altijd het gevoel hebt anders te zijn dan anderen en dat stukje maar slecht kan plaatsen, voel je je vaak tekortschieten. Want waarom kunnen vriendinnen wel vrolijk vijf keer in de week afspreken en voel ik me daarna soms uitgeput? Hoe kan het dat ik sferen oppik die anderen niet lijken te merken?

Sinds dat moment leerde ik gaandeweg op mezelf te vertrouwen en te accepteren dat ik nu eenmaal specifieke behoeften heb. En als iemand dat niet snapt? Dan geeft dat niet: ik bewaak mijn grenzen en die liggen nu eenmaal dichterbij dan die van veel anderen. Daarom vond ik de lockdowns ook echt wel voordelen hebben: even terug naar de kern, zonder overdaad aan afspraken en ‘ruis’.

Hoe vind je het om hoogsensitief te zijn?

Inmiddels zie ik er ook de voordelen van in. Ik kan heel blij of ontroerd raken door een bepaalde geur, muziek, gebeurtenis of een mooi gebaar van anderen. Daarbij, mits ik de balans bewaak, voel ik goed aan wat anderen nodig hebben en kan daar dan op inspelen. En tot slot kan ik ook non-verbale communicatie zien, waardoor ik een ander gemakkelijker doorgrond.

Hierdoor kan ik tegenwoordig veel beter omgaan met mijn hoogsensitiviteit. Het heeft bovendien, als gezegd, in grote mate bijgedragen aan mijn zelfacceptatie en daarmee ook zelfvertrouwen. Ik hoef niet zo te zijn als anderen, ik ben goed zoals ik ben.

Waaraan merk je vooral dat je hoogsensitief bent?

Ik merk vaak welke sfeer ergens hangt en dat beïnvloedt me; dat vind ik soms weleens jammer, want je neemt dan toch de spanning of het verdriet van een ander over. Verder kan ik slecht tegen hele erge drukte. Als je in een ruimte zit waarin één persoon heel veel en hard praat, loop ik soms liever eventjes weg.

Maar als kind had ik meer last. Hemdjes die net niet strak genoeg zaten, sokken die afzakten, iemand die hard smakte tijdens het eten, knisperende zakjes en klikkende pennen, de overweldiging als ik in een groep zat met verschillende uitgesproken persoonlijkheden… Ik kon me daar toen ook niet goed voor afsluiten en dat maakte me vaak erg moe of boos. Omdat ik destijds slecht begreep waar het vandaan kwam, wist ik niet wat ik ertegen kon doen. Dat is nu gelukkig anders, waardoor je meer grip hebt op je leven en je gevoel.

Wat ervaar je eventueel als last? En wat vind je juist heel fijn aan hoogsensitief zijn?

Eerlijk gezegd vind ik het soms best lastig om zoveel te voelen en waar te nemen. Het maakt het leven veel intenser. Denk maar aan een legging met kriebelend naadje, de diepe vermoeidheid die je kan voelen na een drukke periode of middenin een kamer zitten en vijf verschillende gesprekken door elkaar heen horen. Het is veel.

Tegelijkertijd maakt het ook dat ik ontzettend kan genieten van iets moois. Ik kan me enorm gelukkig voelen als ik bijvoorbeeld op vakantie ben en een zonsondergang meemaak, de rust in me opneem en voel hoe het kabbelende water zacht over mijn voeten stroomt of hoe het zand zachtjes kriebelt. Het maakt de ervaring compleet.

Wat voor invloed heeft jouw hoogsensitiviteit op je werk of studie?

Mits ik rust ervaar in mijn omgeving kan ik lekker doorwerken. Soms loop ik echter ook tegen bepaalde zaken aan: zo heb ik mijn eigen ritme in de ochtend waarmee ik vrijwel altijd lekker op gang kom. Is één van de kinderen echter thuis of begint de oudste later dan normaal, dan gooit dat mijn schema overhoop en soms kom ik er daarna niet echt lekker meer in.

Voorheen vond ik dat weleens lastig. Iemand anders komt dan in jouw ruimte en ritme, waardoor je grootse plannen totaal niet meer doorgaan. Tegenwoordig laat ik dat veel makkelijker los. Dan maar even niks doen en een boek lezen, de werktijd haal ik later wel in.

Hoe ga jij om met je hoogsensitiviteit?

Voor mij is het belangrijkste om het op tijd te (h)erkennen en daarop te reageren. Uit een situatie stappen als ik merk dat ik overprikkeld raak, schrappen in mijn agenda of echt even tijd voor mezelf nemen, zijn de belangrijkste maatregelen die ik neem. Hiermee hoop ik ook aan de meiden te kunnen meegeven dat het belangrijk is je eigen grenzen te bewaken. In deze maatschappij gebeurt volgens mij veel uit plichtsgevoel, ‘omdat het zo hoort’.

Ik doe liever dingen omdat het recht uit mijn hart komt en ik positieve energie kan teruggeven aan anderen. Daarmee hoop ik hen ook te laten zien dat het niet erg is om bijvoorbeeld maar eens in de drie maanden af te spreken met die goede vriendin; dat maakt het contact niet waardevoller.

Beïnvloed jouw hoogsensitiviteit het gezinsleven en hoe gaan jullie daar mee om?

Ja volgens mij wel. Zo kan ik op zich best lang mijn geduld bewaren, maar als er te veel ‘gedoe’ is in huis, kan ik ook plots ontploffen en erg driftig worden. Dat is voor de kinderen lastig, maar voor mij natuurlijk ook. Ik probeer wel aan te geven dat het bij mij ‘vijf voor twaalf’ is, alleen hebben ze daar niet altijd een boodschap aan. Wanneer Ro thuis is, loop ik weg uit de situatie. Anders zet ik het kind dat het meest kliert even op de gang tot ik rustig genoeg ben om het met haar op te lossen.

Ook merkte ik een paar jaar terug dat de kinderverjaardagen zich opstapelden in de zomer. Ieder weekend hadden we 1-3 feestjes en aan het eind van de zomer was ik helemaal kapot. Daarop besloot ik heel rigoureuze keuzes te maken. Soms gaat Ro met de kinderen, een andere keer ga ik of gaan we samen. Maar overal heen? Nee, dat doe ik niet meer. Voor de dames misschien minder gezellig, voor mezelf een stuk rustiger.

Hoe zorg jij voor jezelf als je overprikkeld bent?

Ik trek me even terug, als dat mogelijk is, en neem tijd voor mezelf. Dat is soms met een spelletje op mijn telefoon, een andere keer lees ik een boek of kijk ik een serie. Waar ik bijvoorbeeld enorm van kan opknappen, zijn (interieur) make-over shows zoals Kopen zonder kijken, Weer verliefd op je huis en Eigen huis en tuin. Lekker kabbelende televisie, geen drama en altijd een verrassend resultaat.

Heb je hulp gezocht bij een coach of ben je vooral zelf aan de slag gegaan?

Nee, ik heb geen hulp gezocht. Vroeger beïnvloedde het me meer dan tegenwoordig, omdat ik door de jaren heen maniertjes vond om mezelf te beschermen. Zo kan ik makkelijker een dag rust nemen na drukte en kies er bewust voor mijn agenda niet zo vol te plannen met allemaal afspraken. In de praktijk maakt dat natuurlijk dat ik minder tijd heb om af te spreken, maar wanneer ik vrienden en familie zie is dat wel waardevoller.

Wat is het belangrijkste wat je geleerd hebt over hoogsensitiviteit?

Dat het een aangeboren eigenschap is. Je kunt er dus niks aan doen dat je voelt wat je voelt, maar er wel mee om leren gaan om het jezelf makkelijker te maken. Ook leerde ik grenzen trekken, voor mijn eigen belangen opkomen en (gedeeltelijk) loslaten wat een ander verwacht. Natuurlijk gaat dat de ene keer gemakkelijker dan een andere keer, maar dat geeft niet. Het is een proces van vallen en opstaan.

Bijkomend voordeel is dat ik een van mijn dochters, die ook overduidelijke trekjes van hoogsensitiviteit vertoont, hierdoor beter kan begeleiden en haar een voorsprong kan bieden op mijn eigen ervaring.

Dank je wel

Merel, bedankt dat jij jouw verhaal wilde delen. Ik haalde er veel herkenning uit. Merel is te volgen op Instagram en natuurlijk op haar blog.

Nog meer ervaringsverhalen lezen? Lees dan eens het verhaal van Cynthia.

Foto’s zijn van pixabay en van Merel die ik met toestemming heb gekregen om te gebruiken voor dit blog.