Er is een moment in de herfst dat ik altijd even stilval.
Het licht is zachter, de geur van vochtige aarde hangt in de lucht en de bomen lijken te zuchten terwijl ze hun bladeren loslaten.
Alsof de natuur zegt: je hoeft niets vast te houden.
Als je hoogsensitief bent, voel je die overgang vaak dieper dan anderen.
De herfst raakt iets in ons aan – een verlangen naar rust, een uitnodiging om naar binnen te keren.
En misschien ook een zachte duw om los te laten wat te zwaar is geworden.
De taal van de natuur (voor wie wil luisteren)
De natuur communiceert zonder woorden.
De boom twijfelt niet of hij zijn bladeren wel of niet zal laten vallen.
Hij wéét dat het moet, dat het de enige manier is om te overleven en weer te bloeien in het voorjaar.
Voor veel hoogsensitieve mensen (HSP’s) is die symboliek herkenbaar.
We houden vaak vast: aan verwachtingen, aan harmonie, aan de gevoelens van anderen.
We voelen verantwoordelijkheden diep en laten moeilijk los, juist omdat we zo verbonden zijn.
Maar de herfst nodigt ons uit om te vertrouwen.
Loslaten is geen einde, het is een vorm van ruimte maken.
Ruimte voor nieuwe energie, ideeën, rust — voor jezelf.
Loslaten begint met bewustwording
Als je gevoelig bent, gebeurt loslaten niet in één keer.
Het is een proces, een langzaam afpellen.
Misschien merk je het in kleine dingen: je zegt wat vaker nee, je voelt dat een vriendschap niet meer voedt, of dat je werk te veel vraagt van je energie.
Die signalen zijn geen zwakte, ze zijn uitnodigingen.
Je systeem vertelt je dat er iets mag veranderen.
Probeer jezelf niet te forceren om direct afstand te nemen.
Begin met voelen: Wat mag lichter? Wat vraagt ruimte?
Schrijven helpt daarbij enorm — leg vast wat je meedraagt, wat niet meer klopt.
Soms is het zien van die woorden op papier al genoeg om iets in beweging te zetten.
Lees ook: Zelfzorg die écht helpt bij hooggevoeligheid (HSP)
De helende kracht van rituelen
De herfst nodigt uit tot rituelen.
Niet groot of ingewikkeld, maar klein en betekenisvol.
Rituelen helpen je lichaam en geest om te begrijpen: ik mag loslaten.
Een paar ideeën:
🕯️ Schrijf en verbrand. Schrijf alles op wat je los wilt laten – zorgen, overtuigingen, verwachtingen – en verbrand het (veilig), terwijl je bewust ademt.
🍂 Laat los in het bos. Ga wandelen en kijk naar vallende bladeren.
Laat elk blad symbool staan voor iets wat jij niet meer hoeft te dragen.
💧 Maak ruimte in huis. Ruim één hoekje op dat vol voelt. Fysiek ruimte maken creëert innerlijke ruimte.
Deze kleine handelingen brengen je terug in contact met de cyclus van de natuur.
En met jezelf.
Wanneer loslaten pijn doet
Loslaten klinkt vaak mooi in theorie, maar in de praktijk schuurt het.
Soms voelt het alsof je iets verliest. En dat klopt ook – er gaat iets van je af, iets dat er ooit wás.
Een rol, een beeld, een herinnering.
Voor hoogsensitieve mensen kan dat intens zijn, omdat we emoties diep beleven.
Daarom is zachtheid zo belangrijk.
Laat verdriet er zijn.
Loslaten vraagt niet dat je alles begrijpt, maar dat je aanwezig blijft bij wat er is.
Er is een moment tussen vasthouden en loslaten — een lege ruimte die ongemakkelijk kan voelen.
Maar juist daar ontstaat rust.
Zoals de boom zonder bladeren er kaal uitziet, maar in stilte nieuwe knoppen vormt.
Lees ook: 🍁 Waarom de herfst de favoriete tijd is van veel hoogsensitieve mensen (en soms juist niet)
De balans tussen vasthouden en vertrouwen
Soms houden we niet vast omdat we niet kunnen loslaten, maar omdat we bang zijn voor wat erna komt.
De herfst leert ons dat vertrouwen niet betekent dat we alles begrijpen — alleen dat we meegaan in wat natuurlijk voelt.
Wat als loslaten niet betekent dat iets ophoudt te bestaan, maar dat het van vorm verandert?
Dat een relatie die minder intens wordt, nog steeds liefdevol kan blijven.
Dat een oude droom die verdwijnt, ruimte maakt voor een nieuwe.
Er is kracht in overgave.
Niet de harde, dwingende kracht van moeten, maar de zachte van toestaan.
Ruimte maken voor jezelf
Als je gevoelig bent, neem je veel op: emoties, sferen, verwachtingen.
Loslaten is ook: een stukje van de wereld teruggeven.
Zeggen: dit is niet van mij, dit mag weer terug de lucht in.
En in die ruimte ontstaat rust.
Dan kun je weer voelen wie jij bent, zonder al die lagen van anderen om je heen.
Gun jezelf die ruimte deze herfst.
Maak het niet groot of spiritueel — maak het écht.
Een wandeling, een kaars, een moment van stilte.
Dat is loslaten in zijn puurste vorm: aanwezig zijn in wat er nu is.
Tot slot: de cyclus van zachtheid
De herfst eindigt niet met leegte.
Ze eindigt met belofte.
In het loslaten ligt de kiem van iets nieuws, zelfs als je dat nog niet kunt zien.
Misschien voel je nu een zachte rust, of juist emotie.
Beide zijn goed.
Je bent, net als de natuur, voortdurend in beweging.
En soms is dat precies wat loslaten betekent: meebewegen met het leven, zonder alles te willen vasthouden.
Image by 👀 Mabel Amber, who will one day from Pixabay
