Waar ik begin eind februari/begin maart nog schreef dat het goed met me ging. Kreeg ik de bal keihard teruggekaatst een paar weken later. Een flinke terugval in het rouwproces. In een heel persoonlijk blog deel ik je hoe het met mij gaat sinds half maart.
Van migraine aanval naar herbeleving
Het was midden maart toen ik met een flinke hoofdpijn liep die naar een migraine aanval neigde. Ik vertelde mijn wandelmaatje dat ik niet ging wandelen, maar vroeg naar bed zou gaan. En zo geschiedde. Ik dook mijn bed in en ging even op de spijkermat liggen. Die zorgde voor dusdanige ontspanning dat ik heel onverwachts de herbeleving in ging. Ik kwam op het moment dat mijn moeder, zonder dat we dat op dat moment wisten, nog een paar uur zou leven. Het moment dat ik haar voor het laatst levend zag en nog even voor haar zorgde.
Heel intens
Die herbeleving was heel intens. De pijn die ze had en uitte kon ik gewoon weer terug voelen en horen. Zo realistisch was de herbeleving. Tranen rolde over mijn wangen en er kwam een hoop los. Die nacht viel ik gelukkig rustig en goed in slaap. Toen ik die ochtend wakker werd besefte ik me maar al te goed wat er die avond was gebeurt. Bracht de kinderen naar school en daarna kwam de klap pas echt. Twee uur lang heb ik zitten huilen. Alle emoties kwamen eruit. Ongemerkt had ik dus blijkbaar toch wat weggestopt wat niet verwerkt was. Zijn die laatste momenten met mijn moeder toch traumatisch geweest.
Aanmodderen
De dagen erna ben ik aan het aanmodderen geweest, maar merkte aan mezelf dat het niet lekker zat. Ik was veel emotioneel en overprikkelde mezelf met al mijn gedachten. Resultaat dat ik zelfs tijdens mijn werk zat te huilen. Waardoor er al mensen dachten dat ik weer in een burn-out zou zitten. Maar eigenlijk was het een terugval in het rouwproces.
In gesprek
Tijdens het gesprek met mijn manager vertelde ik wat er de laatste weken met me was gebeurt. Tranen met tuiten gehuild. En toen bleek dat er via mijn werk ook hulp geboden kon worden. Die heb ik met beide handen aangepakt. Ik maakte een afspraak met een work/lifecoach. Dit eerste gesprek heeft inmiddels plaatsgevonden. Soms is het best gek dat als we pijn hebben aan onze arm of been dat we de weg naar de dokter weten te vinden. Maar op het moment dat we pijn in onze ziel of brein hebben dat we het dan lastig vinden om die hulp te vragen. Ik wil gewoon heel open zijn in het vragen van hulp naar mentale gezondheid.
Ook interessant: Persoonlijke groei door rouw
Het maakt veel los
Na die herbeleving is er veel los gekomen in me. Ook tijdens het gesprek met de coach kwam naar voren dat er heel veel rouw en boosheid in me zit. Niet alleen van de afgelopen 1,5 jaar, want er zit heel veel meer. Ik kan en wil op dit moment niet uitleggen wat er nog meer in de rouwverwerking zit. Maar het is meer dan alleen het overlijden van 3 dierbare in zeer korte tijd. Wat resulteert dat ik momenteel niet lekker in mijn vel zit. En waardoor het lijkt dat er veel negatifiteit heerst. Niets is minder waar, want kan zo intens genieten van kleine dingen. Door er nu met een neutraal iemand over te praten ben ik de chaos in mijn hoofd aan het ordenen. Maar dat zorgt ook dat er vakjes open gaan die ik lange tijd dicht heb gehouden. Die verwerkt moeten worden.
Een heel proces
Het verwerken van de dingen die in me zitten kost heel veel energie. Toch zorgt het ook dat ik ‘s avonds juist lastiger in slaap kom. Intens lig te dromen en het gevoel heb halve, dan wel niet hele nachten wakker ligt. In ieder geval ik rust niet uit. Als klapper op de vuurpijl was ik gister mijn stem kwijt en kon dus amper praten. Een flinke keelontsteking.
Een weg vol hobbels
Het is een weg vol hobbels om te komen waar ik weer mezelf ben. Hoe vervelend het nu ook is, ik moet hier even doorheen. Mijn bullet journal van de burn-out tijd komt weer op tafel om daar te schrijven voor mezelf om te zien waar ik vandaan kom en waar ik straks sta. Het helpt mij in ieder geval om de weg vol hobbels te nemen.
Leuke dingen in het vooruitzicht
Neem het me dan ook niet kwalijk de komende tijd als ik soms wat minder gezellig over kom hier of op de socials. Maar ook dat het me nog niet is gelukt om de nieuwsbrief te schrijven voor april. Hier en daar zal ik ervoor kiezen iets minder energie in te stoppen. Maar ik heb ook leuke dingen in het vooruitzicht. Zo gaan we naar Legoland in Denemarken, een weekend naar Texel. Maar ga ik ook weer naar het Blogger By Nature Event. En heerlijk op vakantie van de zomer. Dingen waar ik enorm naar uitkijk.
Bovenstaand is een persoonlijk verhaal. Iedereen beleeft rouw op zijn/haar eigen manier waar geen goed of fout is.
Sterkte Ingeš. Goed om de hulp te aanvaarden die je nodig hebt. Daar is helemaal niks mee mis.
Mooi geschreven, dapper en heel herkenbaar! Hier ook in een coachingstraject via mijn werk, woensdag naar de huisarts en voorlopig even thuis om alles op de rit te krijgen.
Sterkte Inge!
Het is heel normaal dat er na een trauma (je moeders overlijden) veel verborgen pijn los komt. En je stem kwijt raken, heeft vaak te maken met figuurlijk je stem kwijt zijn. Onuitgesproken woorden zitten je dwars. Hulp zoeken hierbij is een krachtige zet. Goed gedaan, Inge! Het komt goed en beter dan ooit. XXX
Lieve Inge, ik lees nu pas dit bericht. Ik loop een beetje achter met je blogs. Een hele dikke knuffel meid. Neem je tijd maar, een ouder verliezen moet heel heftig zijn. Fijn dat je hulp zoekt en knap dat je er zo open over bent. Dat is al een goede eerste stap in het verdere rouwproces. En ween maar, das helemaal okƩ.