Van 1 tot en met 7 augustus is het wereld borstvoeding week. Overal lees je succesverhalen over hoe geweldig het is om je kindje (lang) te kunnen voeden aan de borst. Toch lukt dat niet bij iedereen. Het geeft bij mij gemengde gevoelens zo’n wereld borstvoeding week. Niet iedere borstvoedingsverhaal is een succesverhaal. Daarom wil ik vandaag ook mijn ervaring met borstvoeding delen, wat het met mij deed. En maakt mij dat een slechte moeder? Lees je mee?
Borstvoeding het witte goud
Vooropgesteld dat borstvoeding het beste is voor je kindje weten we allemaal. Toch is niet iedereen ervan gediend dat er een kindje sabbelt aan je borst. Ook zijn er genoeg dames die heel graag willen maar waar het niet lukt door ontstekingen die volgen, doordat de melk te weinig voedingsstoffen bevatten om je kindje te laten groeien. Gelukkig hebben we dan ook in Nederland de keuze in borst- en flesvoeding.
Drie kinderen op de wereld gezet
Zoals jullie weten heb ik drie kinderen op de wereld mogen zetten. Ieder kind heeft zijn of haar borstvoedingsverhaal. Ik heb in de afgelopen vijf jaar wel geleerd dat een succesverhaal geen garantie is voor drie keer een succes. Daarom wil ik jullie graag meenemen in mijn verhalen.
Mijn eerste ervaringen met borstvoeding
Tijdens de zwangerschap van onze oudste besloot ik al vooraf dat ik borstvoeding wilde geven. Haalde op advies van de verloskundige wel een paar zakjes kunstvoeding in huis, mocht het de eerste dagen niet lukken of moeizaam gaan. Na haar geboorte (2014) ging ik gelijk over op borstvoeding. Ik dacht dat doe je wel even, maar daar had ik me behoorlijk in vergist. Dat is nog wel even een dingetje. Ik beviel in het ziekenhuis, maar had na de bevalling wel een beetje het gevoel alsof ik aan mijn lot werd overgelaten. Ik moest haar voeden, maar het lukte niet. Het deed verschrikkelijk pijn. Eenmaal thuis kreeg ik van onze kraamhulp hele fijne begeleiding. Inmiddels stonden mijn borsten wel aardig op ontploffen. Liggend voeden was voor mij ideaal. Zo hapte mijn dochter het beste aan. Ondanks de overdosis melk die ik produceerde groeide ze erop als kool. Voeden buiten de deur vond ik wel een dingetje. Nooit beseft dat er voedingskleding was waardoor je dus niet open en bloot hoefde te voeden.
Weer aan het werk
Drie weken voordat ik weer moest beginnen met werken begon ik langzaam met afbouwen. Op mijn werk hebben ze wel een kolfruimte, maar ze hebben geen koelkast. Dat betekende dat ik mijn gekolfde melk in koeltasjes moest bewaren en daarmee ook het OV in moest. Dat zag ik niet zitten en besloot voordat ik weer aan het werk zou gaan te stoppen met de borstvoeding. Langzaam afbouwen zodat ik nog even kon genieten van deze intieme momentjes. Eenmaal aan het werk, had ik nog wel een klein beetje melk productie. Twijfelde nog of ik niet toch die eerste en laatste voeding zelf zou geven, maar uiteindelijk volledig gestopt. Het waren drie mooie bijzondere maanden.
De geboorte van de tweede
De tweede werd een kleine twee jaar later geboren. Omdat het bij onze dochter zo lekker vlotjes liep wilde ik nu ook gewoon borstvoeding geven. Na de geboorte van onze zoon gelijk aan de borst. Nu was hij door de lancering op de wereld behoorlijk misselijk, dus heeft het een dagje geduurd voordat hij echt aan de borst hing om echt te gaan eten. Ook deze keer had ik een heerlijke overproductie, dus och dat zou wel goed komen. Eenmaal aan de borst dronk hij heerlijk. Het ging lekker makkelijk en had niet het getob als bij de oudste. Als ik hem dan net gevoed had en hij verzadigd leek te zijn, stond binnen een uur mijn kraamhulp weer naast me dat ik moest gaan voeden, want mijn zoon gaf voedingssignalen af. Dus ik was serieus continue aan het voeden. Ieder uur lag hij aan de borst. De melk spoot eruit. Toch dat de kraamhulp dat ik niet genoeg produceerde en onze zoon te weinig zoog. Dat was echt niet waar, want er kwamen uiteindelijk ook hele golven weer uit. Achteraf bleek hij gewoon reflux te hebben. Ik moest ondertussen als een malle gaan kolven van haar. In combinatie dus met een overproductie. Het werd alleen maar erger. Onze kleine man, die wilde maar niet groeien. Ik herstelde vlot en wilde graag naar buiten, maar als de kleine man niet op geboorte gewicht zou zijn, mocht ik niet naar buiten met hem.
Overdracht naar het consultatie bureau
De kraamhulp vertrok, het consultatiebureau kwam langs op kennismakingsgesprek en bij toeval had ik deze keer ook iemand die lactatiekundige bleek te zijn. We bespraken wat er was gebeurt de afgelopen twee weken. Zij gaf aan dat ik even mocht komen wegen op het bureau. Dan konden we in ieder geval zien of hij was gegroeid. Want voeden ging eigenlijk goed. Toch bleek hij niet aan te komen. De ene dag viel hij 30 gram af, de andere dag was hij 2 gram gegroeid. En zo startte een traject van om de dag wegen, hulp bij de voedingen. Ik moest iedere voeding kolven en hem dit aanbieden. Iedere drie uur voeden, overdag en ‘s avonds/’s nachts. De wekker zetten om te kolven en daarna te voeden. Het waren slopende dagen. Daarnaast had ik ook gewoon een dreumes rond lopen in huis, die gek werd van al die voedingen. Het was ook werkelijk dubbel op om eerst te kolven en daarna het flesje aan de kleine te geven. Ik had tussen de voedingen twee uurtjes rust. Eindelijk leek hij te groeien. Mijn borsten moest ik resetten zodat de ik normale hoeveelheden ging produceren. Uiteindelijk heeft het een maand geduurd voordat de kleine man op geboortegewicht was en hij eindelijk mee op pad mocht. De voeding liep nu goed en hij kon weer aan de borst drinken. Achteraf gezien had ik veel eerder moeten stoppen met de borstvoeding, maar als je eenmaal in het traject zit, wil je dat het slaagt. Ik ben in die periode mezelf voorbij gegaan, mentaal was ik gebroken, maar gaf niet toe. Later is dit er nog wel uitgekomen.
Voor het derde wondertje wilde ik ook borstvoeding
Ik kreeg in mijn omgeving zo vaak de opmerking, die derde ga je niet voeden aan de borst toch. Daar heb je echt geen tijd voor met nog twee die er rondlopen. Ik zag daar totaal niet het probleem in en besprak met manlief wat mijn wensen waren. Na het succesverhaal van de eerste, de moeizame start met de tweede besloot ik toch voor borstvoeding. Wel zo makkelijk toch. Ik gaf wel aan niet weer het traject in te gaan als bij de middelste. We hadden nu wel een eigen weegschaal, dus we konden de kleine zelf wegen. Scheelde zoveel ritjes naar het consultatie bureau. Na een zwangerschap van exact 39 weken werd onze jongste telg geboren. Ook hij was misselijk van de bevalling, maar binnen 12 uur pakte hij de borst, alsof hij nooit anders had gedaan. Wat was het fijn om ook nu te mogen voeden. Als snel zagen wij dat we weer naar hetzelfde traject gingen als onze middelste. Hij kreeg voeding genoeg binnen. Dronk goed, maar de poepluiers bleven groen in plaats van geel en zijn gewicht liet niet zien dat hij groeide. Wat hij viel zelfs alleen maar af of bleef stabiel. Er zat totaal geen groei in. Op zondag zou ik nog controle krijgen van de verloskundige. De verloskundige die hoopte dat zij mijn bevalling mocht doen, maar helaas had zij toen geen dienst. De kraamzorg bleef overigens relaxt onder het feit dat hij niet groeide, maar zag wel een tevreden kindje. Informeerde de verloskundige daarover voordat ze die dag naar huis ging, want ze troffen elkaar niet die dag. Ondanks dat zij relaxt bleef, zag ik steeds de groene poepluiers.
Daar gingen we weer
Mijn harde werken werd niet beloond met een goede poepluier. Ik was weer aan het kolven om de voormelk weg te halen en alleen vette melk te geven. Daar gingen we weer. Tranen met tuiten huilde ik bij iedere voeding. Er was om heel eerlijk te zijn geen Inge meer over. Ook al zij ik heel stoer vooraf, ik ga niet dat traject in van onze middelste. Toch gebeurde het weer. ‘s avonds werd ik gebeld door de verloskundige dat ze het niet ging redden om langs te komen, maar dat haar collega de andere ochtend zou komen. Ze vroeg hoe het ging en toen kon ik alleen nog maar huilen. Ze keerde haar auto en kwam er gelijk aan. Ook zij had door dat ik er mentaal aan onderdoor ging. We hebben 1,5 uur intense gesprekken gehad. Mijn hoofd zei stop met die borstvoeding Inge, mijn hart zij ga door en geef dat kindje dat witte goud. Dat witte goud, was helemaal niet goud voor onze kleine man. Het was zo fijn dat ik samen met een derde deze beslissing kon nemen. Had ik doorgegaan dan had de kans groot geweest dat ik in een depressie zou terecht komen. De verloskundige gaf ook aan dat als ze hadden geweten dat het bij de middelste zo uit de hand was gelopen ze ook veel eerder de stekker van het borst voeden eruit hadden getrokken. Nu deden we dit gelukkig wel op tijd. Gelukkig was ik zo bijdehand geweest om al wel kunstvoeding in huis te halen, dus we konden gelijk over op kunstvoeding. Ik heb echt nog wel een dagje gehuild. Ik had het gevoel dat ik had gefaald, maar toen ik zag dat de rust in het gezin was terug gekeerd toen we over waren gegaan op de kunstvoeding, onze kleine man groeide en mooie gele luiers had wist ik dat ik de beste keuze gemaakt had.
Er is geen foute keuze
Dat de internationale borstvoedingsweek mij gemengde gevoelens geeft, dat geeft mijn bovenstaande ervaringen met borstvoeding wel weer. Ik ben altijd al van mening geweest dat iedere moeder hierin de juiste keuze maakt. Want wees eerlijk, als jij je niet goed voelt bij het geven van borstvoeding, dan voelt jouw kindje dan ook. Ja met deze opmerking ga ik zeker in strijd met de wereld gezondheidsorganisatie. Wij hebben hier de keuze om ons kindje te voeden met de borst of met kunstvoeding. Laten we gewoon zelf de keuze maken die bij ons en/of het gezin past. Welke keuze je ook maakt, er is hierin geen foute keuze. Laten we ook gewoon ieders keuze respecteren. Natuurlijk had ik stiekem ook gehoopt lang te kunnen voeden bij de jongste, want inmiddels was er een koelkast op mijn werk en had ik daar ook kunnen kolven. Helaas mocht het zo niet zijn. Respect overigens voor alle mama’s die dit wel kunnen en lang kunnen volhouden. Ook respect voor de mama’s die een andere keuze maken en daarop vaak zich moeten verdedigen omdat ze niet voor borstvoeding kiezen. Ook jullie zijn toppers! We hebben allemaal een goede keuze gemaakt ten behoeve van ons wondertje!
Hadden jullie ook worstelingen met de borstvoeding? Of mocht het bij jou wel slagen? Laat je het weten in een reactie hieronder of via de mail?
Deze blogs zijn geschreven uit eigen ervaring. Regelmatig raadpleeg ik bronnen om bepaalde dingen uit te leggen over hoogsensitiviteit. Deze bronnen worden dan bij de blog vermeld. Wil je tips gericht op jou of jouw gezin, raadpleeg dan een HSP coach.
Ik heb ook niet zo’n goede ervaringen met borstvoeding. Groot gelijk, iedereen zijn keuze. Je bent geen minder goede mama omdat je overschakelt op flesvoeding.