We hebben de eerste week van het jaar erop zitten. Waar emoties hoog opliepen en die er mochten zijn tot gezellige uitjes. Vanaf nu weer een dagboek van een HSP mama.
Maandag 30 december 2024
We ontwaken allemaal vrij rustig, manlief moet vandaag nog even werken. Dit doet hij vanuit huis, maar de wekker gaat wel. Ik rommel wat in huis en de kinderen zorgen dat ze hun tas klaar maken. Ze gaan logeren bij opa en oma, want ze mogen naar de musical Kruimeltje in Scheveningen. Wij hebben dus tijd voor onszelf. We weten het al een tijdje, maar zijn kampioen in te laat iets leuks bedenken. Dus we hebben gister wel zitten kijken wat er nog voor mogelijkheden waren, maar helaas. We besluiten ergens te gaan lunchen.
We brengen de kinderen bij opa en oma en daarna snel naar huis want de Picnic komt. Nadat de boodschappen thuis zijn bezorgt gaan wij naar Delft. Ik ben nogal een denker en zit in de auto als er veel puzzelstukje in elkaar vallen. En langzaam rollen tranen over mijn wangen. Manlief heeft het door en met een blik weet hij genoeg en weet precies de vinger op de zere plek te leggen. Zo fijn als je elkaar zo goed kent en weinig woorden nodig hebt. Maak je overigens geen zorgen om mij, het is oké met mij (ons).
We eten bij Moeke (aanrader) en daarna gaan we nog even naar de Ikea. Nu de woonkamer weer echt van ons wordt in plaats van een speelparadijs. We willen wat dingen veranderen in huis, maar weten nog niet hoe. Ook wil ik een groter bureau voor het thuiswerken. Het is overigens mega druk bij de Ikea.
Terug thuis kook ik zelf. We eten pasta en manlief zou eigenlijk gaan tennissen, maar die hoeft toch niet in te vallen. Plannen wijzigen, maar ook hier hadden we niet zo rekening mee gehouden.
Dinsdag 31 december 2024
We kunnen rustig wakker worden. Geen kinderen die vroeg wakker zijn et cetera. Tja… en wie is er weer vroeg wakker? Inge…. Met de laptop op schoot ga ik lekker bloggen tot manlief beneden komt. We moeten nog even naar de scouting, waar we de oliebollen op moeten halen om te bezorgen. De scouting van onze dochter heeft ieder jaar oliebollenactie. Na de oliebollen rijden we naar opa en oma. Halen de kinderen op en daarna een rondje oliebollen bezorgen. Thuis doen we lekker rustig aan. Er blijkt niet zo heel veel op tv te zijn vanavond. Dus zijn nog even aan het bedenken wat we gaan doen met de kinderen.
Onze dochter met dyslexie heeft een boekenserie gevonden die ze geweldig vindt om te lezen en vraagt of we naar de bieb kunnen om een boek te halen. Ze staan namelijk niet in de kobo plus en ze wil wel graag de boeken lezen. Dus ik ga nog even met haar naar de bieb om een boek van Een dagboek van een muts te halen.
En dan breekt oudjaarsavond aan. Geen vuurwerk voor ons dit jaar. Vanwege de slechte weersvoorspelling zagen we het niet zitten. We maken er een gezellige avond van, maar door het uitje van gister zijn de kinderen best moe. De eerste wil om 22:00 uur naar bed en brengen we dan ook gewoon naar bed. De tweede wil er nog niet aan toegeven, maar valt op schoot van papa om 22:30 uur in slaap. Beide zijn niet meer wakker te krijgen. En proosten we met zijn drieën op het nieuwe jaar. Genieten van het vuurwerk van anderen en gaan om 1:00 uur naar bed.
Woensdag 1 januari 2025
We worden allemaal laat en langzaam wakker, ontbijten en rommelen wat in huis. Hoewel ik zwaar overprikkeld ben door alle emoties, indrukken van de afgelopen dagen ga ik toch mee met nieuwjaarswensen uitdelen. Maar het kost me veel energie. En ja hiermee ga ik flink over mijn eigen grenzen heen. Soms maak ik bewust die keuze.
Donderdag 2 januari 2025
Manlief gaat weer aan het werk, ik ben nog een paar dagen vrij. De jongste heeft BSO vandaag en de oudste twee zijn thuis. Ze hebben behoefte aan niks doen en we gaan dan ook niet op pad. Ja even naar het dorp voor kleine boodschappen. Ik pak even de twee slaapkamers van de jongens onder handen. Even zorgen dat het weer opgeruimd is. Ook maak ik het huis schoon.
Vrijdag 3 januari 2025
Vandaag gaan de twee jongens naar de BSO. Ik log vandaag even aan op de werklaptop omdat ik wat dingen moet uitzoeken waar ik volgende week geen ruimte voor heb als ik aan het werk ben. Vandaag ben ik ook best emotioneel weer. Heerlijk zo’n nieuw jaar. Mijn brein maakt gewoon overuren. Ik weet dat het komt door de aanstaande reorganisatie die eraan komt. De afgelopen anderhalve maand kon ik er goed mee dealen. Nu we in het nieuwe jaar zitten weet ik dat het eraan gaat komen doet het veel met me en daar reageert mijn lijf op. Ik werk nu ruim 20 jaar bij het bedrijf en reorganisaties zijn bij ons een gewoonte aan het worden.
En ik geniet ook van mijn vrije dag hoor. Ben nog even met de oudste naar het tuincentrum geweest en heb in het tuincafé genoten van een bakkie koffie en een heerlijke appeltaart.
In de middag nemen we de slaapkamer van de pre-puber onder handen. Pfff dat is wel echt nodig, maar het resultaat is daar na een middag ploeteren.
’s Avonds ontvang ik de uitslag van mijn examen voor TD2 Sprong en balk. Ik ben gezakt. ah nee.
Zaterdag 4 januari 2025
Langzaamaan gaan we weer terug naar normaal. Vanochtend breng ik de oudste naar turnen. Worden de uitnodigen gehaald en geschreven voor het kinderfeestje van de kleuter. Ook doe ik herexamen, maar laat het nog even nakijken door iemand van de vereniging voordat ik het ga inleveren.
Vanavond start Wie is de mol? en kijk er naar uit om weer een paar weken te genieten van dit spel.
Zondag 5 januari 2025
We begonnen de dag weer lekker rustig aan. We werden wakker met een dun laagje sneeuw, maar echt de kans om van het sneeuw te genieten was er niet, want het was al aan het regenen. Ik legde ik de laatste hand aan het herexamen voor de jurycursus en was wat aan het rommelen in huis. Ook werden de boodschappen bezorgd. Manlief ging nog even zwemmen met de jongste, zodat hij goed voorbereid morgen misschien zijn briefje krijgt om af te zwemmen.
’s Middags heeft de middelste een uitje met zijn voetbalteam. Omdat de ouders, broertjes en zusje later in de middag aansluiten om met elkaar te borrelen en te eten. Gaan we thuis nog een spelletje spelen. Daarna vertrekken we ook naar de evenementenhal waar de jongens zijn. Wat was het een gezellige middag.
Als de kinderen op bed liggen hebben manlief en ik een goed gesprek. Ondanks dat het de zoveelste reorganisatie is waar ik op mijn werk mee te maken krijg, doet het toch wel weer wat met me. Op allerlei vlakken. Het is niet dat ik bang ben om boventallig te worden, maar het zet jezelf echt wel aan het denken. 21,5 jaar geleden liep ik het kantoorpand binnen als stagiair. Ik moest mijn studie nog even afmaken, maar kon 2 maanden na het eindigen van mijn stage gaan werken bij het bedrijf waar ik stage had gelopen. Eerst als uitzendkracht, later gelukkig alsnog in vaste dienst. Dat is nu 20 jaar geleden. Nooit verwacht dat ik zo lang bij een werkgever zou blijven. Deze en eventueel komende reorganisaties hebben me aan het denken gezet en dat doet heel veel met me. Het is niet voor niks dat mijn hoofd overloopt.
Ik moet mezelf aanleren wat meer foto’s te maken door de week heen, zodat ik de dagboeken kan voorzien van wat foto’s. Ik werk eraan, maar voor nu dus even met alleen maar tekst.
