Een kijkje in het leven van ons hoogsensitieve gezin (1)

Een bijzondere week vol prikkels, maar wat een waanzinnige week. Ik neem je mee in hoe de week voor ons was met de paasvieringen, een bed in elkaar zetten ter ontspanning, een wiebeltand en viraal gaan. Lees mee wat dit met ons doet.

Paasviering op school

Dit jaar is er wel een Paasviering op de school van onze kinderen. Toch pakt de school het net even anders aan dan twee jaar geleden. Vorig jaar zaten we namelijk in lockdown en was de school nog gesloten. Dit jaar moesten de kinderen een eigen Paasdoos maken met een ontbijtje voor zichzelf in plaats van een ander kind uit de klas. Vooraf vertelden we de kinderen al wat ze konden verwachten. Het is dan toch een andere dag dan normaal en dan valt de vastigheid weg.

Instellen op overprikkelde kinderen

De BSO is nu nog niet open, maar anders hadden ze na de Paasviering op school naar de BSO gegaan. Ik haal de kinderen op, maar weet dat ik ze overprikkeld mee naar huis krijg. Ik steek zoals altijd een kaakje in mijn jaszak zodat ik ze onderweg alvast wat te eten kan geven. Dit zorgt dat ze onderweg al wat kunnen ontprikkelen. Thuis staat een bekertje limonade klaar. Rietje erin, want die helpen ontprikkelen. Onze beer zit momenteel ook in een sprong, waardoor hij sowieso anders reageert dan normaal als hij overprikkeld is.

Wil je weten welke ‘symptomen’ er bij overprikkeling horen? In deze blog staat een mooi lijstje.

Gezelligheid ten top

Als onze beer van het schoolplein afloopt gaat het eigenlijk gelijk mis. Voor ik hem zijn kaakje kan geven reageert hij gelijk explosief. Dat daar verschillende ouders, grootouders of oppassen staan, daar trek ik me inmiddels niets meer van aan. Zij kennen mijn kind niet en weten niet waarom hij zo reageert. Ik spreek hem op zijn gedrag aan en weet eigenlijk al dat dat niet binnenkomt. We lopen naar de uitgang waar zijn zus vandaan komt, geef ondertussen het kaakje en daarna lopen we door naar huis. Het gaat vandaag met veel gemopper, maar merk dat het kaakje zorgt dat hij iets minder moppert.

Thuis nog niet afgekoeld

Eenmaal thuis zijn ze nog niet ‘afgekoeld’, maar eten ze in ieder geval de restantjes van het ontbijt op. Als echte broer en zus vliegen ze elkaar voor ieder wissewasje in de haren. Ook mijn aandacht hebben ze nog niet, want er moet gewerkt worden. Gelukkig had ik geen klant, maar een collega aan de lijn toen ze elkaar weer eens in de haren vlogen. Ja hoor ook hier maken ze gewoon ruzie met elkaar, maar als ze overprikkeld zijn, kan zelfs naar elkaar kijken een reden zijn om te ontploffen.

Wiebeltand eindelijk eruit

Al maanden zat een van de onderste tanden van onze tante Pollewop los. Alleen het eraan zitten deed pijn. Pijn die zij als gevoelig meisje intens beleeft. Eraan zitten mochten we zelden. Ze wilde er zelf ook niet aanzitten. Totdat een klasgenootje pas had gezegd dat als ie heel los zit je een beetje moet draaien. En daar stond ze voor haar spiegel op 2 april. Te wiebelen, te draaien en ineens vol verbazing: Mama ik heb hem mijn tand. Vol trots was ze. Door deze gebeurtenis vlak voor het slapen, duurde het iets langer dan normaal voordat ze sliep.

Een nieuw bed in elkaar zetten

Onze beer heeft zijn bed als trampoline gebruikt. Dat wisten we natuurlijk al wel dat hij er regelmatig op sprong, maar ik moest even wat pakken wat onder zijn bed lag. Ik kwam erachter dat zijn bed kapot was. Dat werd dus een nieuw bed kopen. Het oude haalde we op goede vrijdag uit elkaar en die zaterdag naar de stort gebracht. Nog aangegeven dat matras en lattenbodem goed waren. Bij het stofzuigen van de kamer was ik de lattenbodem kwijt. Manlief bleek hem naar de stort te hebben gebracht. Oeps, daar kan ik nu om lachen, maar mijn brein dacht daar op dat moment heel anders over. Die nam een loopje met me en in plaats van in een oplossing te denken ging het alleen maar ratelen. Gelukkig konden we nog een lattenbodem op de kop tikken zodat onze beer die avond nog in zijn nieuwe bed kon slapen. Ik genoot die middag enorm van het bed in elkaar zetten. Dat geeft mij dus zo verschrikkelijk veel rust en ontspanning (en spierpijn de dag erna ;-)).

Wist jij dat op Inge Beleeft ook andere HSP-ers aan het woord komen? Amber Jamie gaf een kijkje in haar hoogsensitieve studentenleven.

Lastig in slaap vallen

Na zo’n dag weten we dat de kinderen lastig in slaap vallen. De kinderen hebben dan net wat meer behoefte aan verbinding en komen met hun kussen op ons schoot liggen. We blijven bij ze tot ze slapen. Het geeft ze een veilig gevoel. Doen we dit niet, dan weten we dat er zeker tot 22:00 uur bezig zijn om ze te laten slapen. Blijven we erbij zitten dan slapen ze tussen 20:00 en 20:15 uur en als we geluk hebben zelfs eerder. Ze zijn dan enorm bezig met de dag opnieuw afspelen. We geven ze de tijd om dat te doen.

Zwemlessen op zaterdagochtend

Onze oudste twee zitten op zaterdagochtend op zwemles. Niet op hetzelfde tijdstip dus wij wisselen af. Eerst gaat de een met onze beer mee en daarna gaat de ander met tante Pollewop mee. 45 minuten even tijd voor onszelf. Lekker een podcast luisteren of netflixen op de telefoon. Dit is ook wel nodig, want na de zwemles zijn ze allebei overprikkeld. Voor na de zwemles nemen we altijd wat te eten en drinken mee, dat helpt al wat ontprikkelen.

Neem een kijkje in ons leven als hoogsensitief gezin rondom een verjaardag.

Stuiteren en slecht slapen

De paasdagen beginnen apart, want ik ontdek net dat mijn reel van vrijdag 2 april ineens begint te lopen. Als een olievlek verspreid ie zich over instagram. De ene na de andere volger komt erbij. Wat ik natuurlijk onwijs leuk vind, want eerlijk is eerlijk ik schrijf dit blog om juist andere HSP-ers herkenning te geven. Dat ze niet raar zijn, maar dat meer mensen hetzelfde ervaren. Alleen wordt er nog veel te weinig over hoogsensitiviteit gesproken. Alsof het een taboe is om gevoelig te zijn. We zijn gewone mensen die net even anders beleven. Maar deze prikkels doen wel even wat met me, want ik ga nu dus viraal. Wauw dat ik dat nog eens mocht zeggen. De lieve berichtjes die ik van iedereen krijg raken me diep en doen me alleen maar beseffen dat ik dit moet blijven doen. Toch houdt dit viraal gaan me ook wakker ‘s nachts. Ik ben echt waanzinnig verrast door wat er is gebeurt, het overvalt me, maar ben oprecht blij en trots.

View this post on Instagram

A post shared by Inge | HSP ervaringsverhalen (@ingebeleeft.nl)

De Paasdagen

Waar we normaal gesproken met een groot gezelschap de Paasdagen vieren, houden we het nu klein met alleen een bezoekje aan beide opa’s en oma’s. Het is gezellig, de kinderen genieten, maar het geeft toch een hoop prikkels. Een ander ritme en op visite. We kiezen er bewust voor om de feestdagen dus in een keer een drukke dag te hebben in plaats van verspreid. Zo kunnen we die tweede dag rustig bijkomen. Tussen de bezoekjes door doen we rustig aan en laden we op. De tweede paasdag genieten we even met de kinderen in de speeltuin. Ze mogen zelf kiezen of ze gaan lopen, fietsen of op de step. Doen we vooral heel relaxt. Spelletje, spelen met de blokken, clicks of lekker kleuren. We merken allemaal dat we dat nodig hebben. Merk aan mezelf dat ik wat last heb van een prikkelkater. Maar gelukkig in lichte mate en niet zoals na een zware overprikkeling.

Aanpassen huisregels

Rond de herfstvakantie maakte we onze huisregels visueel. Nu een half jaar later blijkt dat deze regels nog niet helemaal werkte op bepaalde vlakken. Zo was de regel: we blijven tot 7:00 uur op onze eigen kamer, zodat iedereen op zijn/haar eigen tempo wakker kon worden niet te doen. Tante Pollewop is gewoon een vroege vogel en raakte ‘s ochtends al overprikkeld dat ze zich soms wel 1,5 uur op haar eigen kamer moest vermaken. Samen met haar hebben we de afgelopen weken bijgehouden hoe laat zij ‘s ochtends wakker wordt. Daarna hebben we een nieuw tijdstip vastgesteld. Nu blijkt dat zij iedere dag rond 6:15 uur wakker wordt. Ze moet dan 15 minuten zichzelf vermaken in haar slaapkamer en mag dan naar beneden. Dan zit ze beneden lekker te lezen of ze zit te kleuren. Ook bleek tijdens het eten dat onze beer het vervelend vond als hij wat aan papa vertelde zijn zus wat tegen mama vertelde. Daarom hebben we ook besloten dat er maar één iemand tegelijk aan het woord is, want we kunnen maar naar één iemand tegelijk luisteren. Het zijn regels die we met elkaar maken, daarom mogen de kinderen ook zeker meedenken in hoe we ze beter kunnen krijgen zodat iedereen er blij van wordt.

Regelmatig meenemen in ons leven

Deze nieuwe rubriek gaan jullie nu vaker terug zien komen. Dan neem ik jullie mee in de gebeurtenissen in ons gezin. De ene keer zal ik een week uitlichten, de andere keer een dag.