De week van jarig zijn en de adviesaanvraag. Het is een week van blijdschap en verdriet. Lees je mee?
Maandag 3 februari
Er is er een jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is Inge. Al vanaf het moment dat ik wakker ben stromen de appjes binnen. Ik voel me dan ook echt jarig. Ook vanuit de collega’s komen er vele felicitaties. En ja ik ben op mijn verjaardag gewoon aan het werk. Maar werk wel thuis vandaag. Donderdag moet ik naar kantoor en wil graag die energie even bewaren voor die dag. Thuis lunchen we uitgebreid om mijn 41e verjaardag te vieren. Van een verjaardagsdiner komt het niet door familieomstandigheden. ’s avonds met manlief gezellig op de bank.
Dinsdag 4 februari
Vandaag breng ik eerst de kinderen naar school en ga dan naar de bakker en slager. Boodschappen thuis brengen en dan rij ik door naar Marleen. Vandaag heb ik met Marleen en Inge afgesproken. Alle drie bloggen we en zijn we regiogenootjes. We helpen en leren van elkaar op het gebied van bloggen. Waardevolle vriendschap en we hebben een gemeenschappelijke deler, we zijn alle drie HSP. Ik word door beide dames nog in het zonnetje gezet voor mijn verjaardag. Veel te gek, maar super lief.
’s Middags ga ik nog even aan de slag met mijn blog en daarna is het alweer tijd om de kinderen te halen. Er wordt gespeeld en we hebben een boos kind. Boos omdat ie zich verveelt thuis en op school. Ik weet soms even niet meer zo goed wat ik er mee aan moet. Gelukkig kan ik vanavond even wandelen om het van me af te laten glijden.
Woensdag 5 februari
Vandaag moet ik eerst met de middelste naar de logopedie. Door zijn beugel is er afwijkend mondgedrag ontstaan. Daarom moeten we de spieren weer goed krijgen. Met behulp van logopedie gaan we dat weer fixen. Maar we hebben een vroege afspraak dus ik moet als een malle omschieten.
Na de logopedie met de jongste mee naar de klas, want daar is het inloop en mogen we als ouders even een kijkje nemen in de klas. Leuk om te zien hoe hij al bezig is met werkjes van groep 3. De uitdaging die hij ook wel echt nodig heeft. De buien nu zijn soms best pittig. En dat zorgt ervoor dat we er ook weleens spijt van hebben dat hij niet naar groep 3 is gegaan. Maar we willen sociaal emotioneel ook een goede basis. Iets waar we met een van de andere kinderen de mist mee in zijn gegaan. Dat is overigens wel weer goed gekomen, maar toch, het heeft best wel wat tranen gekost.
Vandaag is een spannende dag, want we krijgen een uitnodiging voor een persoonlijk gesprek morgen als je potentieel boventallig bent. Ik check de mail vandaag een paar keer, maar tot mijn grote verbazing komt er niks. Helemaal niks. Hoe dan. Ik snap er niks van. Moet een foutje zijn.
Vandaag nog voetbal training van een van de kinderen. Ik kook het eten alvast en breng hem naar de voetbal. Ik blijf daar lekker in de auto zitten met een luisterboek. Wordt gebeld door een collega en we snappen er echt geen hout van.
Donderdag 6 februari
Vandaag ga ik vroeg naar kantoor. Ik wil een normaal werkplekje hebben en het is vandaag de dag van de adviesaanvraag. Niemand snapt er wat van. Want het lijkt erop dat ons onderdeel niet geraakt wordt. Maar niets blijkt minder waar. Van drie collega’s vervallen de functie en die weten dus direct al dat ze per 1 april weg moeten. Terwijl veel andere afdelingen nog tot medio maart in spanning zitten. Pffff wat een dag, wat een emoties en ik ben echt om 9 uur al zwaar overprikkeld. De sessie waarin iedereen wordt geïnformeerd is heel intens. Logisch ook, want er zijn heel veel emoties. Mensen die hun baan kwijt raken, mensen die in spanning zitten en mensen die opgelucht adem kunnen halen. Aan het eind van de middag breek ik als ik met een collega sta te praten. Het is veel, het is onwerkelijk en ook oneerlijk. Maar ook hoor ik verhalen die me boos maken en nog meer het gevoel van onrecht geven. Waarom is de grootste vraag die ik me stel.
Vrijdag 7 februari
The day after. Ik heb een flinke prikkelkater, maar moet wel gewoon werken. Het voelt heel dubbel. Ik baal voor de collega’s die te horen hebben gekregen dat ze weg moeten. Maar ergens baal ik dat ik het niet ben. En dat klinkt heel gek, maar door wat er de afgelopen paar jaar is gebeurt hoopte ik stiekem dat de keuze voor mij werd gemaakt. Ik wil en kan niet hier vertellen hoe of wat, maar hetgeen waar het om gaat heeft me boos, verdrietig, gevoel van onrechtvaardigheid gegeven. En echt ik heb de leukste en liefste collega’s, maar die kunnen dat gevoel helaas niet wegnemen. Het wordt een lange en zware dag vandaag.
Zaterdag 8 februari
Vandaag met de jongens naar de voetbal. Onze jonge dame gaat een licht training doen, want ze heeft vanmiddag een wedstrijd in Gorinchem. Buiten is het koud, maar we genieten van een leuk potje voetbal. Daarna ga ik onze jonge dame halen en pak ik de koffers in. We maken er maar een nachtje weg van samen. Dus eerst de wedstrijd en dan lekker chillen in een luxe hotel. We arriveren er rond de klok van drie. Checken in en gaan naar onze kamer op de 11e etage. Daar wachten we op de trainster en gaan met zijn drieën naar de sporthal. Ik voeg me in de sporthal bij de andere ouders en ga genieten van een meisje dat enorm is gegroeid. Met het team worden ze vandaag derde en op individueel niveau doet onze dame het echt super goed. Van de laagste punten, naar de top 10 van haar ronde. Zo trots en ze straalt aan alle kanten. Na de wedstrijd gaan we naar het hotel, waar we samen met de trainster een hapje gaan eten. Daarna lekker naar bed.
Zondag 9 februari
We zijn vroeg wakker, maar blijven nog even chillen. Wat een keuze heeft het ontbijtbuffet. Onze jonge dame kijkt haar ogen uit. We ontbijten uitgebreid en gaan daarna Gorinchem in. Helaas voor ons is op zondag weinig bedrijvigheid en besluiten na een rondje door het stadje naar huis te rijden. Eenmaal thuis doen we lekker rustig aan. En maken we ons klaar voor een nieuwe week.
