Hoera Inge 40 jaar! Een verjaardagsbrief aan mezelf

Hoera ik mag vandaag 40 kaarsjes uitblazen op mijn verjaardagstaart! Traditiegetrouw schrijf ik iedere verjaardag voor de kinderen een brief, maar vandaag schrijf ik hem aan mezelf. Speciaal omdat het vandaag mijn 40e verjaardag is.

Wie mij al heel lang kent weet dat ik al maanden van te voren begin met aftellen naar mijn verjaardag. Ik weet niet zo goed waardoor het komt, maar ik vind het ook gewoon bijzonder om jarig te zijn. In al die jaren heb ik een keer niet mijn verjaardag gevierd. Ik had de behoefte niet om het te vieren. Ik voelde hem toen echt niet. Maar meestal vind ik het heerlijk om in klein gezelschap mijn verjaardag te vieren. Op een bijzondere leeftijd pak ik graag uit. Vijf jaar geleden deden we dat met een pubquiz. Dit jaar doen we het gewoon met een gezellig samen zijn. Hapje en drankje en een muziekje op de achtergrond.

En we gaan het met het gezin gewoon heel uitgebreid vieren. We hebben besloten dat we geen cadeautjes doen dit jaar, want niet alleen ik word 40 ook mijn man. Uitgebreid vieren doen we dus in Valencia. Met het hele gezin op citytrip. En weet je wat ook bijzonder is. Vanaf vandaag tot de verjaardag van de middelste zijn we als gezin ook nog een 100 jaar oud. Dat vind ik dus ook heel bijzonder.

Bij deze verjaardagsbrief hoort ook een terugblik. Dus ook bij mezelf. Want ongemerkt zijn die 40 jaar voorbij gevlogen. 40 jaar Inge, het is niet niks wat er door de jaren heen op mijn pad is gekomen. Het zijn zeker niet de makkelijkste jaren geweest. Ik heb enorm gestoeid met mijn persoonlijkheid. De pesterijen die vroeger de rode draad in mijn leven waren. Er was altijd wel iets te bedenken waarom ik gepest kon worden. Het gevoel hebben dat ik dat als kind zelf moest oplossen. Ik werd dan naar de betreffende ouder gestuurd van het kind dat me pestte en ik mocht daar gaan zeggen wat er was gebeurd. Resultaat dat ik daar dan te horen kreeg dat ik ook wat had gedaan, ja om me te verweren. Maar ja ik was al basisschoolmeisje niet sterk genoeg om alleen tegen het verweer van een volwassene in te gaan. Ik droop weer af, want zie je wel het lag aan mij. Niets bleek minder waar, bleek uit de gesprekken die ik voerde in de tijd van de burnout.

Vriendschappen kwamen en gingen weer. Ik vond het allemaal maar ingewikkeld en soms nog steeds. Maar voel me niet meer zo eenzaam. De pubertijd ging ook niet zo makkelijk. Ik worstelde met het volwassen worden. School was niet mijn ding en wilde heel graag gaan werken. Na een rot stage en bijna klaar met school, gooide ik bijna de handdoek in de ring. Ik moest nog een klein jaar. Schouders eronder, want dan had ik gewoon een diploma. Bij mijn laatste stage gaf ik mijn grenzen aan en dat hielp. Nu 20 jaar later zit ik nog steeds bij hetzelfde bedrijf waar ik mijn laatste stage liep. Op een andere afdeling dat wel, maar toen ik in dienst kwam ben ik niet meer van afdeling gewisseld. Wel gegroeid in functie. Na 20 jaar ups en downs zit ik er nog steeds op mijn plek. Nooit bedacht dat ik werken bij een groot bedrijf zo leuk vond.

Op mijn 23e verliet ik het ouderlijk huis. Een appartementje in mijn geboortedorp en daar groeide ik als Inge. Ik woonde daar een jaar toen ik mijn man leerde kennen. Hij woonde wel geteld 3 straten verder. En hoewel het begin niet altijd soepel verliep zijn we voor elkaar gegaan en delen inmiddels ruim 15 jaar lief en leed. Zo dankbaar dat we elkaar tegen het lijf liepen in de kroeg. En een week later weer, waarna het daten begon. Nu zijn we bijna 11 jaar getrouwd en 3 prachtige kinderen rijker. Is het keihard werken, maar doen we met liefde voor elkaar.

We hebben samen de nodige hobbels voor ons kiezen gehad. Mijn moeder die ziek werd en uiteindelijk in 2021 overleed, maar ook mijn burnout. Daar waar ik mezelf helemaal kwijt was en heel hard heb moeten werken om weer Inge te worden. En het blijft werken aan mezelf. Goed voor mezelf blijven zorgen.

Ook was hij die mij het zetje gaf om te gaan bloggen. En wat inmiddels mijn passie is geworden. Alleen mag hierin echt nog wel groeien. Ik hou mezelf klein. Ik durf bekende nog steeds niet hierover te vertellen. Het komt soms te dichtbij. Maar ook over de vooroordelen die gestrooid worden over het hoogsensitief zijn en het delen van ervaring online. Iets waar ik dus enorm mee stoei.

40 jaar, ik vind het een mooie leeftijd, maar het voelt ook een beetje dubbel. Waarom? Het maakt me een beetje bang. Want mijn moeder en mijn oma (moeders moeder) kregen rond hun eind 40 te maken met borstkanker. En nu ben ik zelf een veertiger en dat vind ik confronterend. Ga ik dezelfde geschiedenis schrijven? Ik moet daar niet te veel mee bezig zijn, want dan maak ik mezelf gek. Maar het spookt zeker wel door mijn hoofd. Maar ook ben ik trots en blij dat ik 40 jaar mag worden.

Laten we wel graag positief afsluiten, want het leven is echt niet alleen maar narigheid. Ik heb namelijk ook heel veel mooie momenten mogen beleven. Vakanties en weekendjes met vriend(inn)en, gezin en met manlief. Het behalen van diploma’s, de leuke uitjes, etentjes, onze bruiloft, het vrijgezellenfeest. Maar ook de kopjes koffie/thee, de een op een gesprekken, maar ook de groei die ik heb mogen doormaken. Ik blijf zo veel mogelijk lachen. En zoals een collega pas zei: Ing, je hebt zo veel mee gemaakt, maar ik zie je bijna altijd stralen. En ja soms lijkt het alsof ik het negatieve benadruk, maar dat doe ik niet bewust.

Ik ben dankbaar voor alle lieve mensen om me heen. De een spreek ik meer dan de ander en dat is prima. En hoop iedereen nog lang om ons heen te mogen hebben. Dat we met elkaar maar heel veel nieuwe avonturen en herinneringen mogen sparen. Want dat is wat ik wil. Genieten en herinneringen sparen met mijn man, kinderen, familie en vrienden.

Nu ga ik met mijn gezin een klein feestje bouwen en in maart maken we er een feestje van, 2x 40 jaar.

En wie jarig is trakteert. Van Wild refill kreeg ik de 3 nieuwe deodorantgeuren om met een van jullie te delen. Dit zijn de geuren Sage & Eucalyptus, Linen & Lilac en Purple Rain. Let op dit zijn alleen de geuren, er zit geen cover bij om ze in te doen.

Hoe doe je mee?

Lees snel wat je daarvoor moet doen.

• Laat onder deze blog weten dat je meedoet?
• Heb je me al gevonden op Facebook en/of Instagram? Onwijs gaaf! Mocht je dit nog niet doen, dan zou ik het tof vinden als je dit doet.
• Het delen van deze blog op Facebook of Instagram zou ik tof vinden.
• Een geldig e-mailadres bij je reactie is gewenst als je hieronder reageert. Heb ik geen geldig e-mailadres dan kan ik je niet op de hoogte brengen dat je gewonnen hebt.
• Beantwoord de e-mail binnen 48 uur, anders zal ik een andere winnaar kiezen.
• Deze win actie sluit op zaterdag 10 februari 2024 om 12:00 uur.
• Zaterdag 10 februari 2024 eind van de middag zal ik de winnaar per mail informeren. In verband met de privacy zal er over de winnaar niet worden gecorrespondeerd.