De laatste loodjes van het schooljaar en clubseizoen. Ik schreef er eerder al eens een open brief over. Want jeetje wat is het weer hectisch en maar weer proberen alle ballen hooghouden. En ik ben deze keer niet de enige hier in huis die het zo ervaart. Laat ik je in dit column meenemen in de laatste weken hier in huis.
Mama!!!!
Ik werk op maandag altijd een uurtje extra zodat ik dat kan compenseren met de donderdag. Na het eten bij opa en oma keren we weer huiswaarts. Mijn man gaat nog even sporten en ik breng de kinderen naar bed. Ze willen vaak nog van alles, maar ik wil ze weer in ons eigen ritme hebben. Mama, ik wil de voetbal afkijken. Mama, ik wil de plaatjes nog even uitzoeken. Mama, wil jij nog even helpen met de voorbereiding van de topotoets? Oh ja ik had ook nog een kratje willen versieren voor de traktatie morgen.
Het is best een beetje veel. En zo leg ik toch ondanks al deze vragen de kinderen op tijd op bed. En dat betekend dat om 19:45 uur alle drie de kinderen op bed liggen. Nou ja, liggen? Toch nog even naar de wc. Mama, ik kan niet slapen. Mama, waar zijn de lidll kaartjes van de voetbal? Mama….
Mijn hoofd schreeuwt nee, mijn lijf schreeuwt ja
Ik besluit me even af te sluiten en de prikkels van me af te spoelen. Het is veel! Maar rustig douchen? Dat is er niet bij. Ieder kind komt nog wel even om het hoekje ‘klagen’. Als ik dan beneden op de bank zit met mijn thee, staat er toch weer een beneden.
Het is inmiddels ruim over negen uur. Mama, ik ben zo moe en mijn lijf schreeuwt: slapen, JAAAAAA. Maar mijn hoofd schreeuwt heel hard NEEEEEEE. Ik ben zo moe en ik vind het trakteren morgen zo spannend. Dus ik weet wel hoe het komt. Een knuffel, bemoedigende worden en uiteindelijk een slaapmeditatie mee naar boven. Vlak daarna is het stil en slaapt ieder kind gelukkig.
En dit dan keer drie, want ze hebben allemaal moeite met in slaap komen.
Geen plannen
Lang had ik plannen voor de maandagavond. Blogs schrijven voor jullie, maar negen uur werken en iedere maandag de struggels met volle hoofdjes. Het lukt me gewoon niet. De energie is ver te zoeken. En ondanks die plannen om van alles te doen, besluit ik voor mezelf dat ik voor de maandag gewoon geen plannen moet hebben. Het lukt namelijk niet, want de enige plannen die ik moet hebben is er zijn voor de kinderen. Mijn eigen opgelegde ballen laten vallen en vooral de belangrijkste hoog houden.
Berichtjes
Er volgen via de app die school gebruikt nog mededelingen van de leerkrachten. Schoonmaakavond, vergeet je kind geen potje mee te geven, voorstelling van de kinderen. O, ja dat ook nog. En dan hebben we zelf ook nog van alles. Het alternatieve teamuitje van mijn werk. Een uitje met de vriendengroep. Daar volgt ook allemaal nog info over. En het maar gek vinden dat het niet lukt om alle ballen hoog te houden
Het voelt een beetje als proppen
Op dit moment voelt alles ook een beetje als proppen. We proppen nog even snel voor de vakantie er van alles in om het voor die tijd nog gedaan te hebben. En hou me te goede, ik bedoel dit niet negatief. Want eerlijk ik ben blij dat mijn kinderen uitgenodigd worden voor feestjes van vriendjes. Ik ben blij dat de verenigingen dingen met ze ondernemen om ze mooie herinneringen aan hun tijd bij de vereniging te geven. Deze ervaringen zijn niet voor iedereen weggelegd.
Zomerkindje
Onze dochter is in de zomervakantie jarig en normaal propte wij ook haar kinderfeestje in de een na laatste week. Ik ben zo blij dat we nu gezegd hebben dat we het na de vakantie doen. En eerlijk ze vind het zo lastig om te bepalen wie nu wel en wie nu niet. Het liefst nodigt ze alle meiden uit, maar dat gaat gewoon niet. Keuzes die ze moet maken en eigenlijk al haar vriendinnen niet wil teleurstellen.
Pas op de plaats
Soms vraag ik me weleens af hoe doen andere moeders dit? Want ik laat op het moment gewoon echt steken vallen. Dus doe ik pas op de plaats. En hoewel ik zo veel met jullie te delen heb, is de blog de eerste bal die ik even laat vallen. Want ik wil uiteindelijk relaxt op vakantie.
Foto: Peggy und Marco Lachmann-Anke from Pixabay
