De week van onze citytrip naar Valencia is aangebroken. Ik neem je graag mee in hoe deze week voor mij was als hoogsensitieve vrouw/mama.
Maandag
Vandaag heb ik al vakantie en dat vind ik eerlijk gezegd wel lekker. Jammer dat ik alleen zo vroeg wakker ben. Dat heb ik altijd wel voordat ik op vakantie ga. Spanning voor de reis. Maar heb die spanning ook nodig om te functioneren. De kinderen gaan nog even naar opa en oma, maar die moeten we na de lunch weer ophalen. Wij pakken ondertussen alles in en gaan daarna samen even lunchen. Even rustig eten zonder kinderen, is toch ook wel lekker en alweer veel te lang geleden.
Na het ophalen van de kinderen gaan zij lekker thuis spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Ik pak even de nintendo voor een ‘doelloos’ spelletje. Gewoon even niks moeten. Normaal zou ik gaan rommelen in huis, maar het is vakantie en moet echt gewoon even niks moeten. Na het eten gaan de kinderen op tijd naar bed en wij maken het ook niet te laat. We moeten namelijk om drie uur in de nacht in de auto zitten. Alleen ik kan de slaap niet vatten en zie het dus gewoon nog één uur worden.
Dinsdag
Blijkbaar ben ik toch nog even in slaap gevallen en word om 2:10 uur wakker van de wekker. We kleden ons aan en pakken de tassen en twee koffertjes in de auto. We halen de kinderen uit bed en kleden ze aan. Even voor drie zitten we in de auto op weg naar Eindhoven Airport. Aangekomen in Eindhoven moeten we wachten tot het parkeerterrein open gaat. En wachten duurt lang. Maar uiteindelijk rijden we om 4:35 uur het parkeerterrein op. Het is vanaf daar een klein stukje lopen naar de luchthaven. We kunnen gelijk onze twee koffertjes afgeven. Die laten we in het ruim mee vervoeren. Voor ons prima om even te moeten wachten na de landing op de koffers. We hebben bewust gekozen minimalistisch in te pakken.
Als de koffers weg zijn gebracht gaan we door de security controle. Er gaan die ochtend vier vluchten om zeven uur, dus het is wel een soort van druk bij het restaurant waar we willen ontbijten. Het is met zijn vijven dan ook best een uitdaging om een plekje te vinden.
Na het ontbijt vertrekken we naar de gate en spelen daar nog even een spelletje. Tijdens het wachten zien we ineens een bekende. De verloskundige die bij de geboorte van onze middelste aanwezig was. Ik wist wel dat ze in dezelfde periode in Valencia zou zijn, maar dat we haar ook tegen zouden komen had ik niet verwacht. Even een praatje gemaakt met haar en al snel daarna mochten we gaan boarden.
In het vliegtuig ons plekje zoeken. Drie maal raden wie er dus naast ons zat, ja de verloskundige. De kinderen waren vooraf wat onrustig omdat ze het spannend vonden. En om zeven uur stonden we klaar voor vertrek. Wat was het machtig om het vliegtuig zo een vaart te zien maken. In de lucht te voelen en zien gaan en dan je dan helemaal schuin zit. Door de wolken heen en dan ineens de zon zien. Wat vonden ze het bijzonder. Boven de Alphen zagen we de besneeuwde bergtoppen. Dat was ook bijzonder. Net als de grote containerschepen op de middellandse zee. Na ruim twee uur vliegen waren we er. Wat hebben de kinderen het goed gedaan onderweg.
Op de luchthaven was het even wachten op de koffer en daarna door naar de VVV. We hadden namelijk een toeristen OV kaart nodig. We waren te laat om ze online te bestellen, dus vandaar op de luchthaven ophalen. We waren in de veronderstelling dat we er vier nodig hadden, maar daar zeiden ze maar drie. Prima! Vanuit daar met de metro naar het hotel. Het was een beetje zoeken waar we eruit moesten en uiteindelijk zijn we eruit gegaan en zijn daarna gaan lopen. Het was vanaf dat punt 15 minuten lopen naar het hotel.
Daar kwamen we even voor elf uur aan, maar konden officieel pas om 16:00 uur inchecken. We hadden geluk, onze kamer was om 11:00 uur al klaar. We brengen de spullen naar de kamer en lopen even naar de lidl een lunch te halen. Daarna eten we de broodjes en ga ik even slapen. Want na een nacht van een uurtje slaap ben ik echt verrot. Ik slaap twee uur en ook de rest doet even rustig aan. Daarna gaan we even de stad in. Maar we merken aan de kinderen dat ze moe zijn. Ze luisteren niet en zijn mega druk. We schieten de eerste de beste mc in om even snel wat te eten. Daarna terug naar het hotel. De kinderen slapen vrij snel en ook wij gaan heel snel naar bed.
Lees ook: Week 17-2024 dagboek van een HSP mama
Woensdag
We beginnen vandaag met het ontbijt. Daarna wandelen we naar het verzamelpunt van Baja Bikes die op 15 minuten lopen van ons appartement hotel ligt. We zijn er op tijd, dus de kinderen mogen een helm uitzoeken. Kinderen tot 16 jaar zijn verplicht een helm te dragen tijdens het fietsen. Daarna even een bezoekje aan het toilet en dan gaan we onze fietsen opzoeken. We mogen met gids Rik mee. We starten de rit met een kort stukje want in het Turia park zal de gids wat meer over zichzelf vertellen. En wat blijkt, hij komt net als ons uit Naaldwijk. Dat is nu de tweede keer sinds we op reis zijn dat we een dorpsgenoot tegen komen. Een groot deel van de tijd fietsen we door het Turia park. We pakken de volgende highligts mee:
- Turia tuinen
- Serranos Toren
- Calatrava Brug
- Concert Hall
- Stad van de Kunst en Wetenschappen
- Colón Markt
- Boog van de zee
- Patriarch plein
- Stadhuisplein
- Pilar plein
- Quart torens
We moesten tijdens het fietsen wel even een ommetje maken, want het is vandaag de dag van de arbeid en dus een nationale feestdag. Veel winkels dicht. En in de stad een protest mars gaande. Politiehelikopter cirkelt boven de stad Het is echt superfijn om op deze manier al een groot deel van de stad te zien. De fietspaden in Spanje zijn vrij smal, waardoor je niet naast elkaar kan fietsen. Want ze zijn ook nog eens twee richtingen.
Na de fietstour hadden we de kinderen belooft om naar park Gulliver te gaan, ook in het Turia Park. Want daar ligt een reus die dient tot glijbaan en klim en klauter parcours. Daar hebben we heerlijk gezeten tot etenstijd en zijn toen de stad in gegaan om te eten. We hadden inmiddels ontdekt dat vervoeren met de bus een stuk beter gaat dan met de metro. Onze jongedame was vorige week tijdens het turnen gevallen met haar voet op de balk en dat zorgde voor veel pijn met lopen. Dus de bus was een goed vervoersmiddel om op verschillende plekken te komen. We aten bij een soort keten paella. Eerlijk gezegd vond ik hem echt wat tegen vallen. Het was al top dat de kinderen ook gewoon aten. De een met lange tanden, de andere vol smaak.
En na een hele dag op pad was het na het avondeten tijd om naar ons appartement te begeven. Het was een heerlijke dag. De kinderen waren super lief en we zagen ze enorm genieten. Maar nu is het tijd om weer lekker te slapen. De middelste valt niet gelijk in slaap. Die is enorm aan het verwerken wat hij vandaag heeft gezien en gedaan. Dat resulteert in steeds bed uit komen. Ik besluit bij hem te gaan zitten zodat hij rustig kan gaan slapen.
Donderdag
Vandaag doen we lekker alles met de bus. We hadden even een plan de campagne gemaakt wat we vandaag zouden gaan doen. Het is onze laatste volle dag in de stad, dus die willen we goed benutten. We hadden al kaartjes gekocht voor een rondleiding in het stadion van Valencia. Dus met de bus naar het stadion. Hadden we gewoon mazzel dat toen we aan kwamen lopen de bus aan kwam. Het was een lange rit in een overvolle bus. Tja dat heb je als studenten naar school moeten en mensen naar hun werk. Na een half uur waren we op de plaats van bestemming. We waren ruim op tijden en liepen eerst even een rondje om het stadion. Heel eerlijk was dit wel een lelijk betonblok om te zien. Mijn man en ik hebben al meerdere stadions gezien en aan de buitenkant valt deze echt wel tegen ondanks dat dit het een na oudste voetbalstadion van Spanje is en de oudste van de eerste divisie. De tour vond ik zelf wat tegen vallen, maar lekker de geijkte tour zoals in meerdere stadions wordt gehouden. Geeft niet. De kinderen keken hun ogen uit en daar gaat het om.
Na het stadion gingen we de stad in om een nieuwe ov kaart te halen, want die verloopt morgen om 10:00 uur, maar we moeten nog wel naar de luchthaven. Uiteindelijk kregen we het advies gewoon het OV met onze pinpas te betalen. Daarna besloten we de stad in te lopen naar de markthal en daar wat te eten te halen. Jeetje wat was het er druk en kreeg dikke error. Ik moet hier uit en moet even wat gaan eten.
We pakken een terrasje en eten wat. Om daarna wat highligts mee te pakken die we met de fietstour niet hadden gezien. Ik wilde graag nog even naar de cathedraal. Even door de straatjes slenteren van Valencia. We beloven de kinderen dat ze een souvenir mogen kopen, maar wel iets waar ze wat aan hebben. Geen ‘rommel’. Ze kiezen uiteindelijk alle drie voor een baseballpet. Eten we een ijsje met elkaar en gaan we weer op zoek naar de bus die ons naar het strand kan brengen.
Ook dat is nog een lange rit, maar zijn blij dat we dat gedaan hebben. Ook deze keer hebben we weer mazzel want de bus kwam er net aan. Hoeveel geluk kan je hebben met de bus. Het was al de derde keer vandaag.
Op het strand aangekomen even een stukje wandelen en daarna ploffen we neer. De kinderen spelen in de zee en op het strand. Rond de klok van vijf lopen we naar de boulevard en besluiten om tapas te gaan eten. Voor de kinderen bestellen we twee pizza’s zodat ze met elkaar kunnen delen. Maar ze mogen ook met onze tapas mee eten. Zonder wat te zeggen wat het is laat ik ze een stukje inktvisring proeven. De twee jongens vinden het heerlijk en vragen om meer, onze dochter vond het mwah. Nadat iedereen het gegeten had vertelde we dat ze inktvis op hadden. Hiermee willen we ze leren dat ze echt meer lusten dan dat ze zelf denken. Na het eten pakken we de bus weer terug naar het appartement. Dat is nog wel een uur reizen.
In het hotel gaan de kinderen eerst douchen om het zand van zichzelf af te spelen en daarna gaan ze naar bed.
Vrijdag
Na het ontbijt pakken we onze koffers en tassen in. Daarna checken we uit en brengen we onze spullen naar de kofferkamer van het hotel. We gaan nog even naar het Gulliver park. Zelf wil ik eigenlijk nog even naar het laatste stukje van het Turia park lopen. Dat blijkt nog zeker een kwartier lopen en we hebben maar een uurtje. Dus ik laat het voor wat het is en we gaan met elkaar naar de speeltuin. De kinderen even laten uitrazen, want straks moeten we nog naar de luchthaven. Bij het inchecken in de bus worden we teruggefloten door de buschauffeur. We konden gewoon nog reizen met onze ov kaarten, maar blijkbaar moesten we voor de middelste ook betalen. De kinderen waren heerlijk aan het spelen en nu het geen feestdag was, was het er lekker rustig. Hoewel het er wel steeds drukker werd. Het hotel had voor ons een taxi geregeld naar de luchthaven. Stiekem waren we toch wel blij dat we daarvoor gekozen hebben. Scheelde toch weer gezeul met de koffertjes, tassen en drie kinderen in het OV.
Op de luchthaven hebben we eerst geluncht en daarna moesten we nog even wachten tot we in konden checken. Terwijl we in de rij stonden werd duidelijk dat we vertraging hadden en dus een half uur later zouden vertrekken. We vermaakte ons achter de schermen met lezen, schermtijd en kletsen. Uiteindelijk vlogen we om 17:00 uur weer naar Nederland. Deze vlucht had lichte turbulentie. Of zoals we tegen de kinderen vertelde, wat hobbels in de lucht.
Boven Noord Frankrijk, België en Nederland was het nagenoeg helder, dus we konden op 10 km hoogte goed de kust zien en dus zagen we ook nog een stukje van Engeland. We herkende Nederland aan de provincie Zeeland. Nadat we alles weer hadden reden we naar een Van der Valk restaurant langs onze route om nog even wat te eten. We arriveren uiteindelijk om 22:30 uur thuis.
Zaterdag
Ik word wakker van onze oudste die om 7:00 uur wakker is en vraagt of ze naar beneden mag. Ik merk dat ik deze vakantie alles behalve overprikkeld thuis ben gekomen. Het met de kinderen een citytrip maken heeft dus ongemerkt juist voor balans gezorgd. Vandaag staat in teken van opruimen en boodschappen. De jongens hebben voetbal en de jonge dame mag nog even naar de scouting. Ondertussen geniet ik enorm na van deze geweldige vakantie. De boodschappen worden bezorgd. Na de voetbal gaat de middelste spelen bij zijn beste vriend. Mijn broertje komt samen met zijn vriendin en hun zoontje nog even een langs met een kistje snoeptomaatjes waar we wat uit mogen halen.
Vandaag is naast opruimen ook een beetje aanrommelen. De oudste gaat naar haar beste vriendin en blijft daar ook eten. Ik kan er zo van genieten dat ze samen zo veel lol hebben. Dat het uiteindelijk half negen wordt voordat ze thuis is, vind ik alleen maar waardevol. Overigens appte de moeder van die vriendin om te vragen of het oké is. Ze werd netjes thuisgebracht en daarna nog even bij ons op de bank. Ik ga vanavond nog wat doen aan mijn blog, maar dan vooral op technisch vlak.
Zondag
Ook vandaag weer vroeg wakker. De jongedame slaapt uit tot 8:30 uur en dat is echt uniek. We ontbijten en daarna ga ik opruimen. Het huis is net als mijn hoofd de afgelopen tijd een bende. En spreekwoordelijk een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd is op mij ook echt van toepassing. Het opruimen gaat niet zonder slag of stoot. Tranen als gevolg van de innerlijke strijd die ik voer en vaak alleen wil voeren. Trek daarbij een grote muur op en laat niemand toe. Wil mijn eigen beslissingen nemen. En dat is lastig, want met ouders die alles bewaarde/bewaren heb ik nooit geleerd om weg te gooien. Regelmatig is er dan weer dat stemmetje dat me tegenhoud om dingen weg te doen. Dat komt dan door verschillende redenen.
Het lukt uiteindelijk om toch twee uur flink te ruimen en het is nog maar een druppel op de gloeiende plaat, maar er is weer een begin gemaakt.
Vanmiddag fietsen we met zijn allen naar mijn vader om daar even een bakkie te doen. Kinderen zijn binnen no-time gevlogen en wij zitten daar nog even te praten. Na een uurtje fietsen we door om een ijsje te halen en naar huis terug te fietsen. Daar ruim ik nog even wat laatste dingen op en zit nu dit dagboek te schrijven.
Morgen mag ik weer werken, maar het is deze week een korte week. Want hemelvaart is er deze donderdag en laat donderdag mijn werkdag zijn. Dus deze week maar twee dagen werken.
Liefs en tot volgende week,
Inge
