Er zijn van die dagen dat ik denk, ik had beter naar mijn eigen intuïtie moeten luisteren. Afgelopen donderdag was zo een dag. Ik ging die dag naar kantoor omdat we aansluitend een alternatief teamuitje hadden met daarna een etentje met elkaar. Dit alles bij elkaar was veel te veel en in deze column deel ik met je hoe ik niet goed naar mezelf luisterde en vervolgens ziek thuis kwam van de overprikkeling.
Thuis beginnen
Op de dag van het teamuitje hadden we ook een meeting op het werk. Daarom ging ik al vroeg in de ochtend naar kantoor. Want hoewel ik een vaste parkeerplek heb, is het op dit soort dagen wel lastig als je niet op tijd bent. We werden verzocht bij de meeting aanwezig te zijn. Toch overwoog ik om eerst vanuit huis te werken en daarna naar het uitje te rijden. Toch liet ik dat gevoel varen, maar eigenlijk was dat wel wat ik echt nodig had.
Een kippenhok
Op het werk was het een kippenhok. Ik kon me amper concentreren. En ik hoefde niet te werken, want we waren allemaal uitgeplant, maar toch. De kakofonie aan geluiden was duidelijk de rode draad vandaag. De meeting was met veel mensen bij elkaar en ik zocht een plekje in een hopelijk rustig stukje van de zaal. Na de meeting was was er nog meer kippenhok.
Ook interessant: Welke fases van overprikkeling zijn er?
Door naar het uitje
Rond de klok van twaalf vertrokken we naar het alternatieve teamuitje. Dit was vrijwilligerswerk doen voor de ene groep bij ouderen in een verzorgingstehuis. Voor de andere groep op een werk-/leerlocatie voor verstandelijke- en/of lichaamelijk beperkte mensen. Ik zat in de laatste groep. In de auto bedacht ik me dat ik mijn zonnebril was vergeten en met dat zonnetje dat doorkwam was die eigenlijk wel nodig.
Op de locatie aangekomen was het wachten op de groep. Ondertussen kon ik de eerste indrukken alvast opdoen. Het was een uitje uit de comfortzone van vele van ons. Het belangrijkste van deze dag was de doelgroep een fijne middag te geven. Samen een stukje wandelen en op een plein even een ijsje eten.
Ik kan enorm waarderen dat je even jezelf opzij zet voor een ander, maar ik vond het ook heel pittig. En dat is niet negatief bedoeld, maar meer om te zien hoe niet vanzelfsprekend sommige dingen zijn. Het erg confronterend is. Maar vond het ook lastig, omdat ik het ook voor iedereen goed wil doen en dus ook voor de verstandelijke en beperkte medemens. Waarbij ik het gewoon echt heel lastig vind om te communiceren met iemand die mij niet kent en het ook lastig vind om te communiceren.
Opkomende hoofdpijn
Alle indrukken, alle emoties, het inzetten en de dag opzich zorgde ervoor dat ik langzaamaan wat hoofdpijn kreeg. Ik ben gewoon keihard over mijn grenzen heen gegaan. En ja het was echt heel gezellig. Want ik heb op de locatie waar we gingen eten enorm de slappe lach gehad met een aantal collega’s. Zo erg zelfs dat ik er soms in bleef hangen. Jeetje we hadden een lol en dat zorgde ervoor dat ik de hoofdpijn weg drukte.
Op tijd naar huis
Na het eten ben ik naar huis gegaan en ik weet nog niet helemaal hoe ik thuis ben gekomen met de auto. Nu is een ritje vanuit Schevingen naar huis niet het moeilijkste ritje, maar ik was gesloopt. Zonnetje, maar geen zonnebril bij me en een hoofd die voor mijn gevoel bijna uit elkaar klapt. Ik ben veilig thuis gekomen, maar om het verantwoord te noemen?
Naar bed
De hoofdpijn was heel intens en dat zorgde ervoor dat ik bij thuiskomst gelijk naar bed ben gegaan. Eerst een paracetamol ingenomen en ben gelijk gaan liggen. Ik kon niets meer verdragen
Zo lief
De oudste twee kinderen waren nog wakker toen ik thuis kwam. Die wilde natuurlijk alles weten, want die had ik al bijna 24 uur niet gezien. Ik was heel vroeg van huis vertrokken. Ik moest ze vertellen dat ze tot de andere dag moesten wachten, want ik voelde me niet lekker van alle indrukken. De oudste reageerde daarop. Mama dat herken ik zo. De middelste werd verdrietig en liep naar zijn kamer om een knuffel te halen. Ik mocht met een van zijn knuffels slapen. Maar hij was ook bang dat ik zo ziek was en niet meer beter werd. Aan papa vroeg hij of ik er de andere dag nog wel zou zijn. Blijkbaar zag ik er ook echt beroerd uit.
Spugen
Vrij snel ben ik in slaap gevallen, maar ook weer wakker geworden. Ik was zo misselijk van alle indrukken dat ik uiteindelijk dus ben gaan spugen van de overprikkeling. Iets wat voor mij niet heel vreemd is. Wij zien het bij de kinderen ook als we op vakantie zijn. Rond de derde/vierde dag is er altijd wel een die ziek wordt van alle indrukken. Alleen bij mij was het opgebouwd in een dag. Iets wat bij mij hoort.
Andere keuze maken in de toekomst
Dat ik ziek word door overprikkeling is een. Dat ik dit niet nog eens doe is twee. Bij een volgend uitje kies ik meer voor mezelf zodat ik een gezonde dosis prikkels binnen krijg. Want over mijn grenzen heen gaan heeft echt geen zin. Voor mezelf niet, maar ook niet voor mijn gezin.
foto titel: unknownuserpanama from Pixabay
foto tussen de tekst: Gerd Altmann from Pixabay
