Brief aan: Tante Pollewop, een tiener in huis

Hieperdepiep hoera! Sinds vandaag hebben we een tiener in huis. En daarmee zijn wij dus ook vanaf vandaag 10 jaar ouders. Vandaag dus een extra bijzondere verjaardagsbrief voor onze tante pollewop.

Lieve tante pollewop!

Wat heb je enorm uitgekeken naar dit moment. Jouw tiende verjaardag! Ook dit jaar vieren we hem voor de verandering in Frankrijk. Je verjaardagscadeautje heb je al anderhalve maand in huis. Zodat je al even kan wennen aan het leven met een mobiele telefoon. Dat is waar je echt naar uitkeek en als een van de laatste uit de klas had jij er ook een. Hoewel je stiekem ook droomt van een airtrack, maar je weet ook dat twee dure cadeaus een beetje te veel is van het goede.

Grote kans dat je vandaag meerdere keren wordt gebeld of geappt voor je tiende verjaardag. Want hoe leuk is het dat dat kan. Niet meer via papa en mama’s telefoon, maar gewoon je eigen berichtjes ontvangen.

Maar zoals ieder jaar met deze brief, ook nu even een terugblik op het afgelopen jaar. Net na je verjaardag vorig jaar had je de dyslexietest. Wat was je onzeker. En dat was helemaal niet zo gek als je zag hoe de cijfers van de toetsen waren. Hopelijk gaat deze test uitsluitsel geven waarom lezen en spelling niet lukt. Na de zomervakantie krijgen we daar antwoord op.

Zodra de scholen weer beginnen ga je dit seizoen ook voor het eerst meetrainen met de A-selectie. Super trots ben je erop en ook ga je je voorbereiden op je eerste wedstrijden als selectieturnster. Het valt niet mee, maar jeetje wat ben jij dit seizoen enorm gegroeid. Waar sprong over de pegasus ervoor zorgde dat je blokkeerde en dat je nu de sprong zelfstandig doet. Daar mag je trots op zijn. Net als de salto afsprongen die je tegenwoordig maakt. De ene keer land je goed, de andere keer op je billen.

Maar je bent ook een beetje onze brokkenpiloot. Gelukkig blijft het deze keren bij blauwe plekken en kneuzingen. Maar daar baal je zelf regelmatig van.

Nog even terugkomend op je dyslexietest, want de uitslag kregen we aan het begin van het schooljaar. Qua intelligentie is er niks mis met je. Je bent gewoon een gemiddelde leerling. Waar je wel tegenaan loopt? Dat is dus ernstige dyslexie. Dat zorgt ervoor dat de dingen niet lukken. Maar we gaan er dit jaar tegenaan. Dit moet toch echt een keer jouw schooljaar gaan worden. En dat werd het. Want wat een super fijne juffen had je dit jaar. Ze zagen jou, hielpen jou groeien op alle vlakken. Maar niet alleen de juffen, je had er zelf namelijk ook echt keihard aan gewerkt.

En ondertussen thuis verander je in een jonge dame. Van een beetje make up ben je niet vies. En het lukt je steeds beter om het mooi op je gezicht aan te brengen. Ook ben je gek op kleding. En die ruimte krijg je ook om te kiezen wat jij mooi vindt om je eigen stijl te ontwikkelen. Maar je verandert ook in een pubermeisje. Kan je soms lekker uitvallen tegen je vader. Je hebt een lekkere sterke eigen wil, die had je al, maar komt nu steeds meer tot uiting.

Ook is het mooi om je te zien genieten met je vriendinnen. Je jullie wereld laten verbreden. Je gaat steeds verder op pad in het dorp zelf. En mag je steeds meer zelfstandig op pad. Hoewel je dat wel echt heel spannend vind. Dat snap ik ook wel, want je moet ook een rot weg oversteken.

We hebben de nodige uitjes gemaakt met elkaar dit jaar. Uit eten, Valencia, NK turnen waarbij je je turnheldinnen hebt gezien zijn zomaar een paar uitjes. En komend jaar komen er nog veel meer leuke dingen bij.

Voor nu gaan we jouw verjaardag vieren hier in Frankrijk. Volgende week doen we het thuis dunnetjes over. Gefeliciteerd lieverd.