De rust keert weer een beetje terug. Hoe deze week was, lees je vandaag.
Maandag
We beginnen de week zoals altijd met een werkdag. Het is relaxt en ontspannen dagje.
Dinsdag
We gaan vandaag met de kleine man naar het consultatie bureau. De bezoekjes bij een derde kindje zijn vluchtig. Krijg het idee dat er vandaag haast achter wordt gezet. Gelukkig gaat het goed met de kleine man en mag hij zijn inentingen halen.
‘S middags hebben we een vriendinnetje over de vloer. De meiden spelen heerlijk met elkaar. Zijn ondeugend en giebelen wat af.
‘S avonds heb ik bootcamp
Woensdag
Vandaag maken we de doos voor het paasontbijt af. Heb ik een heerlijk dagje met de kinderen en brengen we de uitnodigingen voor het samen 70 feestje rond.
Donderdag
Vandaag werk ik lekker thuis. Doe de wasjes tussendoor. ‘S avonds ga ik naar de voorstelling in het theater. Een musical deze keer en heet stil in mij. Een prachtige musical, maar met een zwaar thema. Eentje die binnen komt.
Ons meiske heeft paasontbijt en viering op school.
Vrijdag
Ook weer een werkdag vandaag. Wel heel rustig want veel kantoren zijn dicht vandaag of gaan eerder dicht.
Zaterdag
Manlief moet tennissen dus ben ik de middag en avond alleen thuis met de kinderen. We genieten lekker in en om het huis.
Paaskapsel van ons meiske
Zondag
Vandaag is het Pasen. Ontbijten met elkaar en gaan brunchen met de familie uit de bollenstreek. Voor de oudste twee en manlief was het een geslaagde dag. Ik heb snel wat gegeten en ben vooral met een ontroostbaar mannetje bezig geweest. Ben op het terrein twee uur aan het wandelen geweest. In de hoop dat hij toch even in slaap zou vallen.
Deze week startte ik een vraag rondje op instagram. Helaas mocht ik van jullie kant geen reacties ontvangen, dus doe ik een leuke tag. Inge’s leven in 20 vragen.
Wat is je favoriete kleur?
Mijn favoriete kleur is mintgroen en paars. Beide kleuren kom je veel tegen in ons huis, maar wel met mate. Anders zou manlief helemaal gek worden van te veel vrouwelijkheid in huis. Die is niet zo van de prulletjes.
Favoriete getal?
Dat is al jaren het getal 6. Als we een keer meedoen met de staatsloterij dan zou ik voor dit eindcijfer kiezen als ik mag kiezen. Ook bij de postcodeloterij koffertjes zou ik dat koffertje kiezen. Maar het getal 6 heeft voor mij iets magisch. Maar misschien moet ik wel voor 2 kiezen, want de 2 komt iedere keer terug in ons gezin.
Hoe ziet je droom CARRIÈRE eruit?
Als jong meisje van 11 wilde ik heel graag bij de bank werken. Dat ik vervolgens die droom achterna ging is wel duidelijk. Alleen tijdens mijn studie koos ik uiteindelijk voor de richting verzekeringen. Inmiddels ben ik al 15 jaar werkzaam in de branche. Je moet mij niet op de front office zetten. Je maakt mij het gelukkigst met de back office. Laat mij maar op de achtergrond dossiers uitzoeken, polissen herstellen en uitleggen hoe de berekeningen tot stand is gekomen.
Waar zie je jezelf graag wonen?
Als ik met niemand rekening hoef te houden dan zou ik verhuizen naar het oosten van het land. De rust die daar is vind ik heerlijk. Al vind ik het eerlijk gezegd hier aan de kust ook geweldig. Had nooit echt iets met het strand. Tegenwoordig komen we er veel.
Wat is je Favoriete manier om jezelf te vervoeren?
Privé met de auto of de fiets. Al is de fiets nu even tijdelijk gestald omdat ik onze kleine man nog niet mee kan nemen. De auto is fijn voor de lange afstanden. Voor vakantie kies ik het vliegtuig. Met drie kleintjes vliegen doe ik niet, dus dat stellen we voorlopig even uit.
Wat doe je in je vrije tijd?
In mijn vrije tijd ben ik graag creatief bezig. Van haken tot knippen en plakken. Ik sla ook graag een balletje op de tennisbaan. Heerlijk om buiten te zijn en te sporten. Ook ga ik graag naar het theater. Maar het meest in mijn vrije tijd geniet ik van mijn gezin. Daarnaast vind ik het heerlijk om te reizen. Alleen dat schiet er nu een beetje bij in met drie kinderen onder de 5.
Wat is je favoriete kledingwinkel?
Voor mijn laatste zwangerschap kwam ik vaak bij de Esprit. Nu heb ik amper nog kleding gekocht na mijn bevalling, omdat ik simpelweg nog veel kleding niet pas die ik net voor de zwangerschap kocht. Esprit is topfavoriet, gevolgd door de H&M en de Hema. Ik loop zelf niet echt met de mode mee. Ben vooral van comfortabele kleding. Het moet lekker zitten. En nee dan bedoel ik niet onsies of joggingbroeken en huispakken.
Van wie zou ik graag nog een concert willen bijwonen?
Dat zijn er drie, mag dat ook. Op een staat jeugdsentiment de Backstreet Boys. Die komen in mei naar Nederland, maar helaas was dat op een dag dat ik niet kan. Helaas, pindakaas.De tweede is Anouk. Vind haar echt geweldig. Haar muziek is top en ik vind haar gewoon een top wijf. Daar gaan we echt nog wel een keer kaarten voor scoren.Vorig jaar zijn we bij Guus Meeuwes geweest. Dat was echt een groot feest. Daar wil ik nog een keer naartoe, maar dan wel met een staanplek in plaats van hoog in het stadion.
Wat is je Favoriete theesmaak?
Dat is absoluut groene thee met citroen. Die drink ik echt heel vaak.
wat spaar je?
Ik spaar herinneringen. Vroeger spaarde ik heel veel, maar daar deed ik uiteindelijk helemaal niks mee. Dus ik heb besloten om herinneringen te sparen en geen dingen meer. De herinneringen hebben voor mij veel meer waarde dan welk ander goed.
ik kan niet slapen zonder….?
Even bij mijn kinderen te hebben gekeken. Iedere avond doe ik een rondje slaapkamers. Heerlijk om ze zo te zien slapen, nog even toe te dekken. En een deken of laken. Er moet iets over me heen liggen tot aan mijn nek.
Wat zou je doen als je 1 miljoen euro zou winnen die je vrij mag besteden?
Dan zou ik eerst een iets groter huis kopen dan dat we nu hebben. Hoeft echt niet heel groot te zijn. Ook zou ik een bedrag apart zetten zodat ik over een paar jaar met ons gezin naar Afrika zou kunnen gaan. Ik ben in 2012 mijn hart verloren aan Afrika en zou mijn kinderen de prachtige natuur daar willen laten zien. Ook zou ik een deel apart willen zetten zodat de kinderen zodra hun tijd daar is een basis hebben om een huis te kunnen kopen. Tegenwoordig moet je toch ook eigen geld meenemen in de financiering van je huis.
Wat is je favoriete make up merk?
Die is lastig om in te vullen, want ik gebruik amper make up. Hecht daar dus absoluut geen waarde aan.
Wat is je favoriete snoep?
Dat zijn die gele banaantjes met zo’n suikerlaagje en een witte binnenkant. Daar kan ik me echt misselijk aan eten. Buggle chips met die kaas uit zo’n tube (Danish Chef) daar kan je me ook wakker voor maken.
Wat is je favoriete seizoen?
Oh die is echt lastig, want ik vind ieder seizoen mooi. Maar moet ik echt kiezen, dan toch wel de zomer. Heerlijk in de tuin met een wijntje, bbq aan en heerlijk met de kinderen spelen.
Slaap je met de deur open of met de deur dicht?
De deur open. Ik kan echt niet slapen als de deur dicht is. Geeft zo’n benauwd gevoel. Voordeel is dan dat ik de kinderen ook beter hoor.
Waarom ben je gestart met bloggen?
Ik ben gestart omdat ik eigenlijk altijd al heb willen doen, maar nooit die stap echt durfde te nemen. Ook dacht ik altijd wie zit er nu op mijn verhaal te wachten. Inmiddels heb ik dat laatste wel los kunnen laten. Doe ik gewoon wat in mij op komt. Nu ik inmiddels 8 maanden blog vind ik het ook leuk om te zien dat mijn bezoekersaantal groeit. Want uiteindelijk doe ik het daar ook voor. Manlief was uiteindelijk wel degene die me aanspoorde om het te gaan doen. Zonder dat hij wist dat het een stil gekoesterde en nooit uitgesproken wens was. Volg je dromen.
Ben je geabboneerd op een magazine.?
Ja op de ouders van nu, maar na dit jaar zeg ik hem op. Ik vind hem te eentonig worden en een herhaling. Prima om na 5 jaar abonnee op te zeggen en iets te kiezen wat meer in mijn levensfase past.
Wat deed je om 12 uur afgelopen nacht?
Slapen. Niet heel spannend. Stappen tot in de vroege uurtjes doen we niet meer iedere week of maand. Gek hè?
Wat is je favoriete parfum?
Mijn favoriete geurtje is Dolce en Gabbanna the one. Niet te sterk en niet te zoet. Precies perfect, mijn topper.
en dan nu mijn vraag aan jullie: Wat is jouw droomcarrière?
Inmiddels is onze kleine man alweer 4 maanden bij ons. Na een hectische kraamweek draaien we nu lekker als gezin. Hoe het ons de afgelopen weken is vergaan vertel ik jullie in deze blog.
Vertrek kraamhulp
Nadat de kraamhulp weg ging stonden we er alleen voor met elkaar. Aangezien het nog vakantie was, liep de oudste de hele dag rond. Manlief was nog even vrij en de oudste twee gingen naar de bso en kinderdagverblijf op hun vaste dagen. Dus ik kon rustig aan wennen met drie kinders.
Trakteren op school
Als de kleine man twee weken is sta ik er echt alleen voor. De maandag is nog even proef draaien, want dat is opa en oma dag. Ik ga die ochtend de traktatie ophalen voor Chloë. Ze mag vandaag trakteren. Samen met mijn schoonmoeder en de kleine Raff gaan we naar school. Ik red het nog niet om het hele eind naar school te lopen dus doen we een stukje met de auto en een stukje lopend. In de klas aangekomen mag ze haar broertje showen en vraagt de juf nog wat dingen. Trots als een pauw.
Dan echt alleen met drie kinderen
De dinsdag is mijn eerste dag alleen met drie kinderen. De oudste twee zijn nog verschrikkelijk druk. Als ik zit te voeden nog even donderjagen. Ondanks dat ik dus flesvoeding geef. Raff heeft nog last van krampjes en huilt dus veel. Mijn schoonmoeder haalt de oudste op en brengt haar thuis. Waar Sepp zo heerlijk alleen en rustig kan spelen. Is hij samen met zijn zus een stuiterbal. Zo ook vandaag. Ze rennen en vliegen door het huis. Dan gaat het even mis. Sepp stoot met zijn achterhoofd tegen de punt van de tafel. Gat in zijn hoofd. Het valt gelukkig mee en hoeven niet naar de dokterspraktijk.
Dan komt de jaloezie om de hoek kijken
Raff is bijna drie weken als dan bij de oudste de jaloezie om de hoek komt kijken. Ze is boos op alles. Ze ontploft en schreeuwt hard dat haar broertje in de prullenbak moet. En hij moet door de wc gespoeld worden. Hoe ze daar bijkomt Joost mag het weten. Haar rustig uitgelegd dat haar broertje altijd bij ons blijft en dat we begrijpen dat het allemaal wat veel is. Kraamvisite, een nieuw broertje, naar school. Papa en mama die wat minder tijd hebben. Ze kalmeert en uiteindelijk drijft die bui voorbij.
De weken die erop volgen
Ik krijg de eerste weken nog hulp van mijn moeder en schoonouders. Die halen de kinderen van de opvang of van school. Zeker nu het zulk slecht weer is. Hoe meer ik zelf weer uit de voeten kan hoe meer ik ook weer zelf ga doen. Omdat ik in de laatste weken van de zwangerschap bekkenklachten had, heb ik de eerste weken rustig aan gedaan. We komen steeds meer in het ritme en ik verbaas me erover dat ik ondanks de drie kinderen altijd op tijd op school ben met de oudste. Ik heerlijk geniet en ieder kindje eigen tijd kan gunnen. Tijd voor mezelf heb ik weinig behoefte aan.
Ritme en regelmaat
Ritme en regelmaat zijn hier in huis heel belangrijk. Niet alleen voor mezelf ook voor de kindjes. Het werkt hier perfect, we weten allemaal waar we aan toe zijn. We hebben samen afspraken gemaakt, waardoor we als een goed lopende machine kunnen draaien. Ook onze machine geeft weleens een error. Iets met gebroken nachten. Die eerste weken vind ik altijd heel intens, al voel ik me nu veel minder onzeker dan de eerste keer met een kindje. Raff gaat heerlijk mee in het ritme. Slaapt heerlijk in de kinderwagen verder als we naar school moeten. Hij gaat helemaal mee in ons ritme en is een heerlijk mannetje.
Doorslapen doet hij snel
In de 7e week dat Raff oud is slaapt hij de nachten van 23:00 uur tot 7:00 uur. Een latertje ten opzichte van de oudste twee, maar nog steeds heel vlot en ook deze keer boffen we dus. Als hij negen weken oud is laat hij al merken dat hij weer een fles minder nodig heeft. We zitten met negen weken dus op vier voedingen en een kindje dat de nacht doorslaapt. Geeft ons de tijd om bij te trekken. Maar beseffen heel goed dat dit echt uitzonderlijk is. Kan hij zijn broer en zus niet even vertellen hoe het moet, want die komen tegenwoordig midden in de nacht even buurten. Iets met de omgekeerde wereld.
Dan zit het verlof er bijna op
Ik stel het einde van mijn verlof nog even uit met 10 dagen. Ik had 14 maart moeten beginnen, maar start uiteindelijk 25 maart. Geniet nog even lekker met de kindertjes. Zo fijn om nog even extra te kunnen genieten deze laatste keer met een baby in huis. We sluiten het op een goede manier af. Bevallingsverlof, het zal nooit meer terugkomen. Een eerste echte hoofdstuk dat we afsluiten in deze mooie en bijzondere periode.
Terug op de werkvloer
Ik ben werkzaam in de financiële wereld. In die twintig weken dat ik eruit ben geweest is er veel veranderd. Deze veranderingen moet ik nog even verwerken. Ik begin mijn eerste werkdag met het regelen van een nieuwe laptop, installeren van alle programma’s, bijpraten met mijn manager en wat mail lezen. Tevens kennis maken met de nieuwe collega’s. Er is veel gebeurt en probeer een beeld te krijgen van wat er allemaal is gebeurt.
Inmiddels 4 weken aan het werk
Op het moment dat deze blog verschijnt ben ik vier weken aan het werk. Het lukt nog niet om de wat zwaardere dossiers te behandelen. Mijn hoofd maakt nog overuren, maar ik mag rustig opstarten. Er speelt privé ook nog het een en ander, wat het ook niet altijd even makkelijk maakt om de concentratie erbij te houden. Toch merk ik dat het wel steeds meer terug is en ik langzaam terug krabbel naar het oude niveau. Het is goed te doen, werkende moeder van drie. Ik heb wel de mazzel dat ik flexibele werktijden heb en ook thuis kan werken. Ook nu houden we ons aan rust en regelmaat. Het is alsof we niet anders hebben gedaan. Het enige is dat ik nu niet meer om zeven uur kan starten met thuis werken. Ik begin nu een half uurtje later.
Hoe vind ik het om mama van drie te zijn
Ik vind het echt geweldig om mama van drie kinderen te zijn. Ja het is soms even aanpoten, maar ik doe dat met heel veel liefde. Iedereen heeft het er maar over dat het zo druk is met drie. Dus ben waarschijnlijk van het ergste scenario uitgegaan. De derde doe je er gewoon even bij wordt er vaak gezegd. Nou ik kan je vertellen, ik merk echt wel dat Raff erbij is gekomen, maar omdat hij makkelijk is in het leven in het ritme wat we hier hebben loopt het hier ook gewoon lekker. Doe ik die derde er ook gewoon echt bij. Uit de verhalen om mij heen weet ik ook echt dat het niet altijd zo is. Ik ben echt waanzinnig blij dat wij nog een keer papa en mama mochten worden. We genieten en het voelt zo compleet.
Hulp gekregen, maar nu doen we het samen
De eerste weken hebben we veel hulp gekregen. Nu doen we het weer lekker samen. Ik heb er zelfs inmiddels drie dagen alleen voor gestaan. Manlief is nu ook weer begonnen met de tenniscompetitie. Nu onze oudste ook op zaterdag zwemles heeft geeft dat logistiek wat meer uitdagingen. Toch hebben we daar ook weer onze oplossingen in gevonden. Dat betekend ook dat ik iedere zaterdagmiddag en avond er alleen voor sta. Even me-time op een andere manier indelen.
Hoe vinden de oudste twee het?
De oudste twee zijn gek op hun baby broertje. Hij wordt overladen met kusjes en knuffels. Ze kunnen niet wachten tot ze echt met hem kunnen spelen. Hij hoort er voor hun ook echt bij. Ze willen helpen en voor ze naar bed gaan moet er eerst geknuffeld worden. Ook de interactie die tussen de kinderen ontstaat is geweldig. Hij herkent ze en ze krijgen altijd een grote lach cadeau. Ik smelt als ik ze met elkaar zie. Een mega trotse mama hier!
Zoals je kunt lezen loopt het hier op rolletjes. Nu is Raff natuurlijk nog een baby die veel toestaat. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan als hij straks wat meer zijn eigen willetje gaat krijgen. Zorgen voor dan, nu lekker genieten van zijn babytijd.
Een weekje waarbij de emotie toch nog vrij hoog zit, maar langzaam er berusting komt. Ik neem je weer in vogelvlucht mee naar de afgelopen week.
Maandag
Ik werk vandaag op kantoor. Het is een dag waar geen einde aan lijkt te komen. We eten ‘s avonds bij mijn schoonouders en gaan daarna met z’n allen naar huis. Als de kinderen op bed liggen bellen we m’n moeder om te horen hoe het gegaan is in het ziekenhuis. De arts heeft ook mijn vragen beantwoord. Ik wilde onder andere weten hoe het met de erfelijkheid gesteld staat. Het blijkt niet de erfelijke variant te zijn en dus heb ik net zo veel kans op pech als iedere andere vrouw
Dinsdag
Lekker een dagje met mijn twee mannetjes nadat ik de oudste naar school heb gebracht. Ze gaat vandaag ook spelen bij een vriendje. Daar geniet ze zo van. Ik zeg de bevallen en bootcamp af omdat ik merk dat ik het lichamelijk even niet trek al dat nieuws van de afgelopen dagen. Luister goed naar mijn lijf en neem een warm bad en ga op tijd naar bed.
Woensdag
Woensdag is weer een dag vol met hoofdpijn. Mijn lijf lijkt overuren te draaien en ik hou me een partij vocht vast. Ook vandaag maar even rustig aan.
Donderdag
Ik besluit thuis te gaan werken zodat ik even wat meer rust kan pakken en ben voor het eerst hoofdpijn vrij. Doe tussen het werk door wat wasjes. Haal de kindjes op tijd op en haal bij de bakker een too good to go pakket. Benieuwd hoe dat werkt? Lees dan eens mijn blog.
Vrijdag
Ook vandaag weer aan het werk thuis. Maar eerst breng ik ons meiske naar school. Ze vind het spannend, want vandaag zijn de koningsspelen. Onze interieurverzorgster komt langs en de boodschappen worden bezorgd. Zo lekker om voor het weekend dan klaar te zijn. De spanning van vandaag komt er bij de oudste uit en dat resulteerd in een bui waarin de over prikkeling duidelijk is. We houden een rustig avondje.
Zaterdag
Gaat de oudste naar zwemles. Het gaat zo goed dat ze na de vijfde les een briefje meekrijgt dat ze over is naar het volgende badje. Trots op haar! ‘s middags gaan we nog even naar de tennis, want manlief speelt weer competitie. Brrr het is best koud.’ s avonds naar de verjaardag van een vriendin. Daar was het erg gezellig!
Zondag
We doen in de ochtend een bakkie bij mijn ouders. ‘s middags lekker met de kinderen in de achtertuin gespeeld. De nacht begon met een benauwde baby. De kleine man is zo verkouden dat hij er helemaal benauwd van was.
Mijn blog heet Inge Beleeft. Meestal beleef ik ook gewoon veel leuke en positieve dingen, maar de afgelopen weken ging alles behalve over rozen. Inge beleeft dus ook niet leuke dingen. Vandaag neem ik jullie mee naar een kwetsbaar stukje Inge.
Net voor het einde van mijn verlof
In een periode waar je op een roze wolk hoort te leven, wordt met een zinnetje keihard weggeblazen. Het is donderdagavond 21 maart als mijn moeder, vader en broer met zijn drieën komen oppassen. Manlief is voor zijn werk weg. Ik ben alleen met de kinderen thuis en heb vanavond het doopgesprek. Tijdens het eten had mijn vader al gebeld. Hij belde nogal vreemd. Ik vond het nogal raar hoe het gesprek ging en vertelde dat ook tegen manlief. Maar om even over 19:00 uur stond er dus een hele delegatie oppas in mijn gang. De heren werden weggestuurd naar de woonkamer en in de gang vertelde mijn moeder dat de pijn die ze had niet een ontsteking is, maar een tumor. Mijn grootste angst word werkelijkheid.
Terug in de tijd
Ik neem jullie mee naar eind november 2009. Robin en ik zijn net een jaar samen.Die bewuste avond ben ik alleen thuis en hij is met zijn pa mee naar Ajax. Mijn telefoon gaat en mijn moeder belt. Ze was bij de huisarts geweest omdat ze een knobbeltje voelde in haar borst. Ze was zelf van een ontsteking uitgegaan, maar niets bleek minder waar. Diagnose borstkanker. In die periode draaide ook net er komt een vrouw bij de dokter in de bioscoop. Had die week ervoor nog de film gezien. En nu was het ineens heel dichtbij.
Operatie en behandeling
Mijn moeder was er op tijd bij en werd op 24 december 2009 geopereerd. Net na haar 49e verjaardag. De borst werd afgezet en de lymfklieren bleken schoon te zijn. Na de operatie volgde een chemokuur, gevolgd met 5 jaar hormoontherapie. Mijn moeder werd kaal, maar oh wat kweekte ze een respect bij mij. Ze was sterk, heel sterk. Zo had ik mijn moedertje nog nooit gezien.
Een paar jaar later
Nadat de hormoonkuur was afgelopen ontdekte mijn moeder een moedervlek die onrustig was. Ook dat bleek niet goed. De huid werd weggehaald en liep daarmee met een sisser af. Na de operatie volgde er geen verdere behandeling. Was ook niet nodig.
Pijn bij het lopen
Een paar weken geleden appte mijn moeder dat ze niet kon gymen met onze middelste. Ze had een ontsteking in haar been. De huisarts gaf een ontstekingsremmer, die maar een paar dagen hielp. De fysio kon ook niets doen omdat het binnenin zat. Op ons aandringen ging ze weer naar de huisarts met het idee om een spuit te halen die je weleens krijgt bij een slijmbeursontsteking. De huisarts stuurt haar door naar de orthopeed.
Alleen naar het ziekenhuis
De dag na het bezoek aan de orthopeed wordt ze gebeld met de mededeling dat ze zich ‘s middags moet melden. Vanuit haar werk gaat ze door naar het ziekenhuis. Niet beseffend wat haar daar gemeld gaat worden, gaat ze alleen. De diagnose kanker had ze absoluut niet zien aankomen.
Onderzoeken en uitslagen volgen
De dag na de diagnose moet ze zich weer melden in het ziekenhuis voor een biopt, bloedonderzoek en een scan. Met de uitslag die hieruit komt kan de oncoloog bepalen welk soort kanker er gevonden is. Woensdag 3 april is het de dag van de uitslagen. Ik heb mijn moeder op het hart gedrukt dat ze niet alleen mag gaan. Ik regel oppas voor de kinderen zodat ik met haar mee kan. De dag van de uitslag haal ik mijn ouders op. In het ziekenhuis moeten we nog even wachten en dan komt de oncoloog ons halen. Ze begint gelijk met het slechte nieuws. Waar we eerst nog hoop hadden op beter worden, werd ook deze keer weer met een zinnetje om zeep geholpen. De arts zei letterlijk: “ik kan je niet meer beter maken, maar kan je alleen op behoud van kwaliteit van leven behandelen.” Dat betekende dus dat ze alleen levensverlengend kan behandelen. Het betreft uitgezaaide borstkanker op het bot.
Een dag vol informatie
De tumor op het schaambot blijkt de pijn te veroorzaken en heeft al een stukje van het bot aangetast. Dat veroorzaakt de scherpe pijn met lopen. Daarom loopt mijn moeder inmiddels met krukken zodat de pijn dragelijk is bij het lopen. Ze mag, indien ze dit zelf wil, meedoen met een studie. Deze studie onderzoekt op welk moment een bepaald medicijn ingezet moet worden. Is dat in fase 1 of in fase 2. Ook al heeft mijn moeder zelf niks aan de uitslag van dit onderzoek, ze gaat hier wel aan mee doen voor alle andere vrouwen die dezelfde diagnose krijgen.
Start behandeling en levensverwachting
Deze week start de behandeling om de tumor te laten stoppen met groeien. De tumor is hormoongevoelig en ze proberen de rem erop te krijgen met een hormoonkuur. Iedere 12 weken zal mijn moeder onder de scan gaan om de tumor te controleren. Een levensverwachting kunnen ze niet geven, maar ook als ze deze hadden kunnen geven dan wil mijn moeder deze niet weten. We hopen diep in ons hart dat ze nog jaren bij ons kan en mag zijn en dat het geen lijdensweg gaat worden voor haar. Helaas hebben we hier zelf niets over te zeggen. Het zullen intensieve en zware jaren gaan worden, maar gaan optimaal genieten van en met elkaar.
Iedereen gaat anders om met dit nieuws
Dat iedereen anders omgaat met dit vervelende nieuws blijkt maar weer. De eerste dagen heb ik me enorm opgewonden over het feit dat mijn ouders er zo luchtig over deden. Alsof ze niet doorhadden wat er gezegd was. Het bleek hun manier van verwerken te zijn. Zelf kan ik het ene moment er gewoon normaal mee omgaan. Het andere moment sta ik met tranen in mijn ogen. Ik weet dat ik goed naar mijn eigen lijf moet luisteren en doe dat ook echt. Ik heb van de week dan ook echt even aan de rem getrokken om bij te komen. Op mijn werk weet een select clubje wat er speelt. Ik heb er op dit moment even bewust gekozen om daar gewoon Inge te kunnen zijn. Op mijn computer heb ik een programma zitten om RSI klachten te voorkomen. Deze heb ik op recovery gezet, zodat ik wat meer pauzes tussendoor heb.
herinneringen maken
Met mijn moeder sprak ik het volgende af: We gaan herinneringen verzamelen. Een mooi doel lijkt me zo. Onze drie kinderen zijn haar enige kleinkinderen. Zij weten alleen dat oma pijn in haar been heeft en dat ze voorzichtig moeten zijn met oma. Verder laten we het hierbij. Ze zijn te jong om te begrijpen wat er is. Toch laat de oudste merken dat ze voelt dat er meer is.
Zoals ik de blog begon, Inge beleeft ook niet leuke dingen. Ik wil in mijn blog dichtbij mezelf blijven en dus ook bepaalde minder leuke dingen met jullie delen. Helaas krijgt iedereen in zijn nabije omgeving weleens te maken met dit nieuws. Laten we dan ook respectvol omgaan met dit nieuws. Via deze weg wil ik jullie nogmaals bedanken voor de steun die ik afgelopen dagen van jullie mocht ontvangen. Het doet me goed dat jullie met ons meeleven. Enorm bedankt hiervoor.
Veel consumptiegoederen gooien we makkelijk weg, niet alleen wij maar ook de horeca en winkels. Onlangs ontdekte ik een app waarbij we kunnen meehelpen om verspilling te voorkomen. Deze blog wordt niet gesponsord. Lees je mee?
Buitenbeentjes
Ik vind het jammer dat in veel supermarkten nog niet de buitenbeentjes liggen. Waarom moet alles perfect zijn. Ik heb zelf jarenlang in de kassen gewerkt. De grootste tijd plukte ik paprika’s. Ik nam graag de b kwaliteit mee naar huis. Niks mis mee en smaakt net zo goed. Ze zien er alleen iets minder mooi uit.
Voedselverspilling
De laatste jaren merk je steeds meer om je heen dat mensen niet willen verspillen. Daarom wil ik vandaag een app onder de aandacht brengen die mee helpt om verspilling tegen te gaan.
Meer bedrijven doen mee
Steeds meer winkels en horecabedrijven doen hier aan mee. Het is de too good to go app. Via de app kan je een pakket kopen met daarin etenswaar wat de volgende dag niet meer verkocht kan worden en wat normaal.
Ook in het buitenland te gebruiken
Kijk eens op de website of download de app. Wist je ook dat je de app ook in het buitenland kan gebruiken tijdens je vakantie?
Eigen ervaring
Ik wist onlangs een pakket te bemachtigen. Voor € 4,99 kocht ik een pakket bij de bakker. Zag er echt super uit. Ik moest wel zelf een tas meenemen. Dat hoort bij het concept. En dat is prima, want tegenwoordig heb ik altijd tasjes bij me. Neem zelden nog een plastic tasje mee. Ik kreeg mee bij de locale bakker: een gebakje, twee croissants, stokbrood, een heel brood, een half brood en een zak krentenbollen. Het had een waarde van ongeveer €14,95.
Mystery box 11 april 2019
Je moet er snel bij zijn
Ik vind het inmiddels een sport om er op tijd bij te zijn om wat te kunnen kopen. De ene winkel gaat nu eenmaal harder dan de ander.
Ben je nieuwsgierig geworden?
Nieuwsgierig geworden? Ga dan vooral eens kijken op de website.
Inge beleeft niet altijd even leuke dingen. Deze week was het zo’n week. Ik neem jullie in vogelvlucht mee in deze rot week.
maandag
We beginnen de week met een werkdagje. De één april grappen werden hier niet gemaakt.
dinsdag
Mijn grote boefje voelt zich niet zo fit. Mogelijk toch lactose binnen gekregen. Het zindelijk worden wil nog niet helemaal lukken. Soms tot frustratie van ons. We laten het maar los. Vandaag komt een vriendinnetje van onze oudste spelen.
woensdag
Mijn schoonmoeder past vandaag op, want ik ga met mijn ouders mee naar het ziekenhuis. Mijn moeder krijgt vandaag uitslagen van de onderzoeken. We weten al dat het geen leuk nieuws gaat worden, maar we gaan voor behandeling. Hoe dit verder zijn verhaal heeft gekregen kom ik in de blog van donderdag op terug.
donderdag
Na een rot nacht werk ik vandaag thuis, of toch niet. Mijn systemen werken niet en ben dus noodgedwongen om naar kantoor af te reizen. Door een update van mijn systemen kon het thuiswerken niet doorgaan. Daardoor liep alles in de soep.
vrijdag
Vandaag lukt het wel om thuis te werken. Wel zo fijn, want nog een dag extra naar kantoor trek ik even niet op dit moment. Mijn hoofd is een complete chaos. Zit het ene moment met tranen in mijn ogen, het andere moment weer te werken. Het blijft een rare week.
zaterdag
Een drukke dag, want er is lentefeest op het kinderdagverblijf waar we met de kinderen naartoe gaan. We gaan een uurtje, want er moet er ook nog een naar zwemles. Er is vandaag ook een kijk halfuurtje. Zo leuk en wat doet ze het goed. Het is haar vierde les en vandaag wordt eindelijk het leerling volg systeem ingevuld. Ze heeft van de 5 oefeningen die ze moet kunnen voor de eerste sticker 3 voldoendes en 2 bijna voldoendes. Na de zwemles lunchen en dan door naar Delft. Ons meiske heeft een kinderfeestje en ik ga met de twee jongens niet terug naar huis, want het kinderfeestje duurt 2 uurtjes. Dan blijf ik op en neer rijden. Manlief is weer begonnen met de tenniscompetitie, dus mijn zaterdagen zijn gevuld met de kinderen.
zondag
Vandaag brengen we de kinderen bij mijn schoonouders. Wij gaan een dagje uit met zijn tweeën. Een bijzondere ervaring het uitje. We hadden het gezellig samen, maar of ik het nog eens zou doen…nee het was mij te geforceerd. We zijn er waarschijnlijk te nuchter voor. We hebben de tijd ook nuttig besteed door even het leegruimen van de schuur. Daarna lekker samen uit eten geweest.
Het is weer de eerste zaterdag van de maand. Voor vandaag schreef ik een brief aan mijn dochter. Het meisje wat ik vanaf dag één bijzonder vond. Lees je mee wat ik haar te vertellen heb?
Lieve mooie meid van mij,
Speciaal voor jou maakte ik deze persoonlijke brief.
Negen maanden in mijn buik
Wat was het bijzonder om jou negen maanden te dragen. In mijn buik zocht jij al regelmatig naar de geborgenheid bij ons. Je bolde je rug tegen m’n buikwand. Als we erover wreven ontspande je weer. Trapjes zoals je veel op filmpjes ziet hadden we niet. Ook niet heel gek want tot de 37e week lag je in de stuit. Met een externe versie wisten ze je te draaien.
Na je geboorte
In de zomer van 2014 werd je geboren en al snel merkte ik aan je dat de kraamvisite vaak teveel voor je was. Op het moment dat iedereen er was ging het goed, maar daarna…huilen, uren lang. Troosten, kroelen of over je rug strelen. Dat was wat je fijn vond. We besloten nu bij kraamvisite je niet meer uit handen te geven. Lekker te kroelen met papa of mama. Het werkte en je was na een bezoekje minder overprikkeld.
Mama weer aan het werk
Toen je 12 weken oud was moest ik weer gaan werken. Je ging een dagje naar opa en oma en twee dagen naar het kinderdagverblijf. Maar ondanks dat het drukker was op het kinderdagverblijf, deed je het daar goed op de drie R-en. Hoe lief opa en oma het ook bedoelde, ze gingen steeds met je op pad. Even een bakkie doen op de zaak, even een boodschapje halen, even wat anders doen. Je was soms meer op pad dan dat je thuis was. Als je dan de dag erna met mij alleen thuis was, hadden we de zogenoemde drama dinsdag. Huilen, de hele dag. Knuffelen was toen de enige optie. Ik had inmiddels door dat ik mijn dag goed moest indelen zodat het voor jou te handelen was.
Zoeken op internet
Met een half jaar zocht ik eens op internet naar gevoelige baby of gevoelig kind. Waarom ik dat deed? Ik wilde weten of dat bestond. Want ik vond dat je voor veel dingen gevoelig was. Ik verklaarde mezelf voor gek dat ik dit aan het zoeken was. Toch zag ik dat het bestond. Ik las wat, bekeek nog wat websites en sloot dan toch de boel weer af. Het bleef door mijn hoofd spoken.
Je karakterje komt steeds meer naar voren
Op het kinderdagverblijf maar ook gewoon thuis liet jij je karaktertje zien. Als mensen boven de wagen hangen draai jij je hoofdje om. Je vind het niet fijn om in de picture te staan. Ook houd je een afwachtende houding aan. Wat veel mensen niet doorhebben, maar wij wel is dat je alles opzuigt als een spons. Je kent alle liedjes, spelletjes, dansjes en meer, maar laat het niet zien. Sommige mensen vinden het maar raar dat je je terugtrekt op drukke momenten. Wij vinden het prima lieverd. Je bent zoals je bent en je krijgt die ruimte om jezelf op je eigen manier en eigen tempo te ontwikkelen.
online vriendschappen
Tijdens de zwangerschap van je broertje leer ik vier meiden uit het land kennen online. We hebben het naast onze zwangerschappen het ook over jou en de al andere kindjes die in sommige gezinnen al rond lopen. Een van de meiden attendeert mij op hoog sensitiviteit. Ik deed de test die ik online vond. Dus toch…je was nog net geen twee, maar serieus van die 23 vragen kon ik er 17 met ja beantwoorden, drie met nee en drie kon ik niet beantwoorden omdat je te jong was. Zo wat vielen de puzzelstukjes in elkaar. Daarom vond je het strand verschrikkelijk en moest je niets van gras hebben. Daarom sloot je je af, draaide je gezicht weg of was je de dag erna zo overstuur omdat de dag te druk was geweest.
Na de bevestiging van wat we al dachten
We paste ons in de afgelopen 2 jaar veel aan, met veel liefde voor jou. Het werkte niet alleen voor jou maar voor ons alle drie. Wat ben je een spiegel voor me. We weten wat we aan elkaar hebben, maar we kunnen samen ook enorm botsen. We lijken te veel op elkaar. Je bent een pracht meid. Soms heb je het moeilijk in deze drukke maatschappij, maar je weet wel goed aan te geven wanneer het te veel is. Het gaat je steeds makkelijker af.
Je groeit maar door
Lieve schat de afgelopen jaren waren soms pittig en met veel nieuwe dingen in je leventje pak je alles goed op. Je hebt soms even een duwtje nodig, maar soms ben je echt aan dingen toe. Dan gaat het je zo gemakkelijk af. Papa en ik zijn enorm trots op je. Hoe je het doet op school, hoe je met je broertjes omgaat. Hoe je aanvoelt wat iemand nodig heeft. Ik geniet van je gezichtje als je speelt met je vriendinnetjes en vriendjes.
De uitdagingen van hobbels in de weg pakken we met beide handen aan
Je hooggevoeligheid zit je soms in de weg, maar meestal maakt het je mooi. Samen bewandelen we dit pad en genieten van de schoonheid hiervan. De hobbels die we onderweg tegen komen maken de weg spannend en mooier dan die mooi geplaveide weg. We genieten samen en weten zelfs uit de lelijkheid schoonheid te vinden.
Blijf wie je bent en groei uit tot een prachtige bloem
Je bent een prachtige meid en we genieten intens van je. Blijf zoals je bent, zorgzaam, lief, ondeugend, beetje pittig met een eigen wil. Groei en bloei tot de allermooiste bloem. Wij houden van je.
Van 20 tot en met 22 maart had manlief heidagen met zijn werk. Dat betekende dus dat ik aan het eind van mijn verlof en eigenlijk mijn eerste werkweek drie dagen alleen zou zijn met drie kinderen. Zo’n eerste werkweek na je bevallingsverlof is best pittig en vermoeiend en kon daardoor met mijn werk regelen dat ik 5 werkdagen extra vrij kreeg. Dat betekende dat ik pa 1,5 week later zou beginnen dan de bedoeling was. Hoe ik die drie dagen alleen met mijn drie kinderen heb doorgebracht lees je vandaag in mijn blog.
Daar gaat hij dan
Woensdagochtend rond 7:30 uur vertrok mijn man naar zijn werk. Gelukkig hielp hij nog wel even met het opstarten die ochtend. Ons meiske had een korte dag op school, dus die bracht ik even na achten naar school. Dat ging uiterst relaxt. Dat was eigenlijk niet anders dan normaal. Toch vond ik het spannend om even de zorgen alleen te hebben deze dagen. Voor manlief zouden er op zijn werk intensieve dagen zijn, waarbij ik hem moeilijk kon bereiken. Het was ook voor het eerst dat de kinderen echt besefte dat papa een paar dagen weg was. De ochtend was een soort van ontspannen en ik was ook blij dat mijn auto inmiddels was gerepareerd. Gelukkig hadden we al een noodplan opgezet voor het geval mijn auto niet gerepareerd zou.
Lekker spelen bij een vriendje
Ons meiske ging na school bij een vriendje spelen, dus ik liep eigenlijk alleen naar school om haar tas op te halen. Ik ging met de mannen terug naar huis en daar aten we lekker een boterham. Rond de klok van drie zou ik haar weer ophalen. Was nog even zoeken hoe ik daar moest komen, want in die wijk komen we zelf niet zo druk. Na het spelen reden we gelijk door naar de bibliotheek om nieuwe boeken te halen. Dat blijven ze leuk vinden naar de bibliotheek gaan. Er werden in totaal 10 nieuwe boeken gescoord. Voor ieder vijf. Voor de oudste twee dan natuurlijk, want de kleine man leest nog niet zo hard.
De avondspits in
Dan wordt het tijd voor de avondspits. Het eten klaar maken, eten en daarna het naar bed brengen ritueel. Ik koos ervoor om vooral te eten wat de kinderen lekker zouden vinden. Zodat het eten geen strijd zou worden. Ja ik koos lekker voor de weg met de minste weerstand. Maar ondanks dat brak toch de tranen uit bij de oudste. Ze miste papa verschrikkelijk. Ik wil naar papa toe. Helaas voor haar was papa telefonisch niet bereikbaar. Ze zaten nog vol in een sessie. Er werd gegeten en daarna ging ik ze een voor een op bed leggen. De jongste was makkelijk, die geeft niet zoveel weerstand. De oudste twee had ik belooft dat ze bij mij op de kamer mochten slapen als papa twee nachtjes weg was. En zo geschiedde. De oudste kroop in het grote bed, de middelste op een matrasje op de grond. Dat ging een soort van relaxt, want ze sliepen allebei in een mum van tijd.
De tweede dag was wat drukker in de ochtendspits
De donderdag was een wat drukkere dag. De middelste naar de opvang en de oudste naar school. De avond ervoor had ik wel bijna alles klaargezet voor de ochtend. Dat scheelde me een hoop werk. Toch ging de wekker om zes uur, zodat ik even rustig alles kon doen en aangekleed en wel de kindertjes kon helpen. Papa was vroeg wakker en we belde nog even met elkaar, want het was weer tranen met tuiten aan de ontbijttafel omdat papa gemist werd. Dat was even fijn dat ze konden bellen. Om even voor achten zat het hele spul in de auto zodat ik eerst onze grote boef weg kon brengen naar het kinderdagverblijf. Daarna het meiske naar school.
Overdag lekker met de kleine man
Ik had vandaag lekker kroeltijd met de kleine man. De laatste keer dat ik hem alleen thuis had voorlopig. Dus even extra genieten met hem. Lekker even wandelen en thuis wat rommelen. Want ja volgende week moet ik toch echt aan het werk en dan is het fijn als alles een beetje aan de kant is. Om half vijf ging ik de oudste twee ophalen bij het kinderdagverblijf en de BSO. Die zitten allebei op dezelfde locatie. Logistiek gezien heel handig. Daarna nog even naar de bakker, want had nog een “restantpakketje” op te halen. Het eten stond in de oven op de warm houd stand, dus bij thuiskomst kon het hele spul zo aan tafel.
De avondspits
Ik legde de kinderen op tijd op bed, want ik moest vanavond naar het doopgesprek voor de kleine man. Terwijl ik net de jongens op bed had gelegd kwam de oppas al. Dat kwam mooi uit, dan kon die ons meiske op bed leggen. Op het moment dat de oppas kwam kreeg ik ook slecht nieuws binnen. Dit ging me niet in de koude kleren zitten en besloot even manlief te bellen. Zeker omdat we dit nieuws niet hadden zien aankomen. Het was even slikken en daarna door naar het doopgesprek. Maar jeetje dat was wel even je emoties opzij zetten. Hoe het dopen is geweest heb jullie al eerder kunnen lezen in de blog.
De laatste dag alleen met de kinderen
Vrijdagochtend werd ik wakker na een onrustige nacht, het slechte nieuws bleef door mijn hoofd spoken. Ik hoefde vandaag niet te haasten, want onze meid had een kleutervrije dag. De kleine man ging wel wennen op het kinderdagverblijf, dus had doorgegeven dat onze boef wat later zou komen, zodat ik niet op en neer bleef rijden. Om 8:45 uur bracht ik de jongens weg en nam ons meiske mee naar huis. Daar gingen we lekker lactose vrije brownies bakken zodat onze boef ook een lekker taartje kon eten met het doopfeest. Tijdens het bakken kregen we foto’s van de kleine man. Die vermaakte zich prima op de babygroep. Rond half twaalf mocht ik hem weer ophalen. Met de oudste en de jongste lekker naar huis om daar nog even te kroelen. Aan het eind van de middag kwam papa weer thuis en dat was natuurlijk groot feest. Daarom had ik van te voren al besloten dat we pannenkoeken gingen eten, niet wetend dat het ook nog nationale pannenkoekendag was.
Het ging me beter af dan gedacht
Al met al ging het me beter af dan gedacht. Het is totaal niet te vergelijken met het alleenstaande ouderschap. Daar kan je niet eens ruggespraak houden met je partner. Deze dagen was even aanpoten, maar met een goede planning zeker goed te doen. Het bewees mij dat ik meer kan dan dat ik soms van mezelf denk dat ik kan. Waarom hebben wij vrouwen soms die onzekerheid. Het was voor mij in ieder geval een goede oefening, want met de nieuwe functie van manlief kan het zomaar zijn dat hij de komende maanden ook weleens in het buitenland moet verblijven. Dan kan ik geen vrij nemen, maar dan werk ik in ieder geval thuis.
De laatste week van maart alweer. Hoe die verliep, lees je in deze nieuwe lief dagboek.
Maandag
Vanochtend gaat om 6:00 uur de wekker. Het is nu echt aangebroken, het einde van mijn verlof. En zo erg als dat ik er tegenop zag, zo oké is het nu. Ik pak mijn tas en vul hem met de dingen die ik nodig heb voor op het werk. De tassen van de kindjes vul ik met de benodigdheden. De oudste twee zijn ook wakker voor ik weg ga dus nog even knuffelen. Om 6:45 uur zit ik in de auto. Lekker op tijd. Natuurlijk zie ik de tram voor mijn neus wegrijden, maar ach over 10 minuten komt de volgende. Lekker ontspannen in de tram en na een half uurtje ben ik bij de betreffende halte. Op naar de volgende uitdaging, kijken hoe lang ik er over doe om binnen te komen. Ik kan je wel vertellen, zelfs voor personeel die een tijdje uit de running is geweest is het best lastig om binnen te komen. Ik deed er bijna 3 kwartier over om uiteindelijk onder begeleiding van een collega naar de afdeling te komen. Goede hiervan is wel dat de beveiliging goed is binnen het bedrijf. Je komt niet zomaar binnen. Mijn computer is tijdens mijn verlof gecrasht, dus moest ook een nieuwe laptop gaan halen. Al met al was de eerste werkdag er een met wat hobbels. Eerlijk is eerlijk, het was ook wel weer lekker om even Inge te zijn.
Dinsdag
Vandaag even lekker rustig dagje met de jongens. De oudste naar school gebracht, maar oh wat ben ik suf. Alle indrukken van gister zorgde voor een overprikkelde Inge. Dat mond zich uit dat ik me de dag erna behoorlijk suf ben. ‘s Avonds ga ik voor het eerst weer sporten. Bootcamp en bevallen. Ik zag er zo tegenop, want ik was deze zwangerschap enorm veel aangekomen. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar toch voel ik me totaal niet comfortabel in de sportoutfit. Geen enkele sportoutfit overigens. En die zwangerschapskilo’s gaan hier er niet vanzelf vanaf. Daar moet ik gewoon keihard voor werken. Maar met de ritme van het weer werken, lukt het me makkelijker om sterker te zijn om echt mijn maaltijden te pakken.
Woensdag
Nog zo’n lekker rustig dagje met de jongens. Ons meiske gaat lekker spelen bij een vriendinnetje. Als ik haar ga ophalen doe ik nog even een theetje met haar moeder. Verder is het een vrij relaxte dag.
Donderdag
Vandaag weer naar kantoor, we hebben overleg vandaag, dus dan maken we er een kantoordag van. Een dag die voornamelijk bestaat uit mail lezen. Ik start wel met het verwerken van de eerste mutaties. Wel weer heerlijk om dat laatste te doen, maar jeetje in de financiële wereld staat het nooit stil. Er is echt veel veranderd. Dat is goed te doen als je iedere week op kantoor bent, maar als je 20 weken eruit bent geweest is het flink aanpoten om het weer een beetje bij te kunnen houden. Maar ook dat komt goed.
Vrijdag
Thuiswerkdagje vandaag voor de boeg. Wat is dat lekker rustig en ontspannen. Ik doe tussen het werk door ook even de was. Bij thuiswerken ben je snel geneigd om lekker te blijven zitten. Niet goed voor je dus ik las pauzes in om even wat anders te doen. Echt ik ben dan zoveel productiever. Toch ben ik om 16:00 uur gesloopt, dus ik stop ermee voor vandaag. Vanavond doe ik lekker rustig aan, want zo’n eerste week hakt er lekker in.
Zaterdag
De ochtend is hier een drukke bedoeling. Even naar de bakker en de slager. Ons meiske heeft aan het eind van de ochtend nog haar zwemles. Vanmiddag gaan we lekker naar boerderij ‘t Geertje. Wat is het toch heerlijk weer en de kindertjes genieten volop. We hebben het er enorm naar ons zin. Echt de moeite waard om eens naartoe te gaan. Wat wordt ik blij van de lente. Inspiratie nodig voor leuke voorjaarsuitjes, kijk dan eens op deze blog.
Zondag
De zomertijd is ingegaan en ondanks dat zijn onze boefjes vroeg wakker. Oh oh, we doen maar even rustig aan vandaag met de kindertjes. Ze spelen lekker buiten. Ons oudste manneke is niet zo fit. Hij heeft toch iets binnen gekregen dat lactose bevat en dat is weer zo’n heerlijke luier en hij weigert om te plassen op het potje of de wc. Hij is nog niet helemaal zindelijk, maar op een dag dat hij toch lactose binnen heeft gekregen moeten we bekopen met een jongetje dat geen energie heeft. Zo te doen met het knulletje. Vanavond alles weer klaarzetten voor morgen. Ik duik daarna lekker mijn bedje in.
Please follow and like us:
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok
