Maand: februari 2019

Schildklier

Een reactie plaatsen

Het is inmiddels ruim 7 jaar geleden dat ik bij mijn huisarts binnenstapte met pijnlijke spieren en gewrichten. De pijn was soms zo hevig dat mijn handen krom stonden van de pijn. Na jaren van vage klachten kwamen we in 2012 er bij toeval achter wat de oorzaak was. In de blog neem ik jullie mee naar een stukje wat ook bij mijn leven hoort.

Jaren van vage klachten

Tijdens mijn jaren in de puberteit was ik veel moe. Jaarlijks stond ik op de stoep bij de huisarts met vage klachten. Vermoeidheid was de hoofdoorzaak, dus hup weer bloedprikken om te kijken of ik pheifer had. Daar kwam steeds niets uit. Tot frustratie van mijn kant. Dan zal ik wel toe zijn aan vakantie. In 2011 ging ik verhuizen naar een ander dorp en koos daarbij ook voor een andere huisarts. Inmiddels waren er niet alleen terugkerende vermoeidheidsklachten, ik had ook pijn in al mijn spieren en gewrichten. Tijdens de wintermaanden was dit het ergste.

Nieuwe huisarts, nieuwe inzichten

In januari 2012 stapte ik naar onze nieuwe huisarts. Legde daar mijn klachten voor en besloot te testen op onder andere reuma. Bij het laboratorium ontdekte ze iets anders dan de dat ze moesten onderzoeken. Ze ontdekte de ziekte van hashimoto. Dit kreeg ik tijdens het telefonisch spreekuur te horen. De huisarts vertelde daarbij ook dat als ik een kinderwens had rekening moest houden dat dat niet ging lukken. Ik moest dit sowieso onder begeleiding doen van de internist. Dat waren nogal uitspraken. Behoorlijk van slag was ik na dit telefoontje. De huisarts gaf aan dat er medicatie voor me klaar lag bij de apotheek en over 6 weken moest ik weer bloed prikken. We gingen op zoek naar de juiste dosis.

Wat is de ziekte van hashimoto?

De patiëntenfolder van het LUMC geeft de volgende uitleg:

“De ziekte van hashimoto is een auto-immuun ziekte, waarbij ons eigen afweersysteem zich richt tegen lichaamseigen cellen. In dit geval de schildkliercellen, waardoor deze cellen kapot gaan en de schildklier geleidelijk langzamer gaat werken en steeds minder schildklierhormoon maakt. Dit is een zeer langzaam verlopend proces, zodat er meestal heel geleidelijk steeds meer klachten ontstaan naarmate de schildklier minder hormoon uitscheidt. Het is niet duidelijk waarom ons afweersysteem zich tegen de schildkliercellen richt. Het is wel bekend dat dit vaker voorkomt bij mensen met een bepaalde erfelijke aanleg en met andere auto-immuunziekten in de familie. De ziekte van hashimoto is een veel voorkomende ziekte, die vooral volwassen vrouwen treft.”

Wat is de schildklier?

De schildklier is een klein orgaan in de hals. De schildklier wordt aangestuurd door een klier in de hersenen. Deze klier wordt de hypofyse genoemd en stimuleert met thyroid stimulerend hormoon de schildklier. De schildklier zelf maakt schildklierhormonen. Deze hormonen zorgen onder meer voor: hoe snel eten wordt omgezet in energie, hoe snel het hart klopt, de hoogte van de lichaamstemperatuur, de regelmaat van de menstruatiecyclus. *

Starten met het goed instellen

Na de diagnose moest ik starten met medicatie. We begonnen met een lage dosis en bouwde zo op. Na een jaar bleef ik klachten houden en stapte opnieuw naar de huisarts. Hij gaf destijds aan dat ik na een jaar terug mocht komen als de pijnklachten aan bleven houden. Dus hij stuurde me door naar de reumatoloog. Zij vertelde me dat het echt aan mijn schildklier lag. Liet me opnieuw bloed prikken en plande een afspraak in bij de internist. Daar vertelde ik ook over onze kinderwens. Na het bloedonderzoek dat de reumatoloog had uitgezet bleek dat mijn waardes niet goed waren. Dus samen met de internist in opleiding ging ik aan de slag om mijn waardes goed te krijgen. We gingen gelijk voor de waardes die nodig zijn om zwanger te kunnen worden. Op 16 oktober 2013 kregen we groen licht en was ik perfect ingesteld.

Zwangerschap en traagwerkende schildklier

12 november 2013 kwamen we erachter dat ik zwanger was van onze oudste. Direct na de positieve test moest ik mijn medicatie ophogen met 25 micorgram. Die had ik al thuis liggen en begon gelijk met de aangepaste dosis. Al snel werd ik misselijk en met een belletje naar de internist spraken we af dat ik niet op een nuchtere maag, maar ‘s avonds voor het slapen gaan mijn medicijnen innam. Met het overgeven iedere ochtend had mijn lijf niet de tijd om de medicatie op te nemen. Ik had een hele fijne begeleiding in deze periode. Jammer genoeg had ik steeds een nieuwe arts in opleiding, waardoor ze nooit het traject afmaakte gedurende mijn zwangerschap. Gelukkig waren ze wel goed ingelezen en met de medicatie bleven mijn waardes stabiel. Om de 6 weken had ik weer een check met bloedprikken. De waardes schommelde steeds waardoor ik regelmatig weer moest ophogen. Na de geboorte van onze oudste hebben we gelijk aangegeven vrij snel voor een tweede te willen gaan. Ook dat zorgde ervoor dat we een maand of 10 onderweg waren naar perfect instellen. Al vrij snel was onze tweede ook onderweg. Deze zwangerschap was ik niet misselijk. Dus kon de medicatie gewoon in de ochtend blijven slikken.

Dat dit zo goed in de gaten werd gehouden komt omdat de baby in het eerste deel van de zwangerschap afhankelijk is van de hormonen van zijn moeder. Als je dit niet goed behandeld, dan kan dit vroeg in de zwangerschap zorgen voor een miskraam. Op een lange termijn voor een kindje met een iets lager IQ. *

Bij alle drie de zwangerschappen had ik dus een strippenkaart bij de afdeling bloedafname van het ziekenhuis. Iedere zes weken kwam ik ze weer aan het werk zetten. Ik ben zelf heel lastig te prikken. Iets met diepliggende en wegrollende aderen. De meeste weten inmiddels waar ze het makkelijkste kunnen prikken, soms lukt het ze niet.

Na de zwangerschap

Na de zwangerschap ben ik weer op de dosis terug gezet van voor de zwangerschap. Onlangs heb ik na mijn laatste zwangerschap weer een controle gehad. De waardes waren weer goed. Ik mag nu 4 maanden weg blijven. Daarna zal ik waarschijnlijk weer worden overgedragen aan mijn huisarts.

Traagwerkende schildklier en gewicht

Iemand met een traagwerkende schildklier is niet per definitie iemand die heel dik is. Daar was ik zelf wel heel erg bang voor. Inmiddels weet ik dat dat niet zo is. Na mijn tweede zwangerschap ben ik 15 kg afgevallen. Daar moet ik net als ieder ander gewoon moeite voor doen. Niet meer of niet minder.

Pijnlijke spieren en gewrichten

Helaas blijf ik last houden van pijnlijke spieren en gewrichten. Er zijn ochtenden bij dat als ik uit bed kom ik mijn handen moet uitvouwen om weer recht te komen. Ze staan dan helemaal in de verkrampstand. Vooral de wintermaanden is voor mijn lijf de minste periode. Dan is dagelijkse pijn de realiteit. De zomer is voor mij de relaxte periode. Tijdens mijn zwangerschappen was ik pijnvrij. Mede door de hormonen had ik amper pijn. Ondanks de pijn die ik regelmatig heb doe ik zo veel mogelijk. De pijn laat ik niet mijn leven beheersen. Juist door lekker bezig te zijn ben ik er niet continue mee bezig.

Mijn ervaring

Het bovenstaande is mijn ervaring. Voor iedere schildklierpatiënt kan dit anders zijn. Dus zie dit ook niet als standaard. Er zijn ook genoeg mensen die door deze afwijking niet of minder kunnen werken dan dat ze graag zouden willen. Ik bevind me in de gelukkige positie dat ik met mijn medicatie me goed voel en heel veel kan. Daar waar ik bronnen heb geraadpleegd heb ik een vermelding hiervan geplaatst. Want ook ik weet niet alles uit mijn hoofd. Blijf immers gewoon de “patiënt”.

Zijn er onder mijn volgers nog meer mensen met een schildklierafwijking? Hoe ervaar jij het? laat het me weten hieronder of op de social media kanalen.

* bronnen:

https://www.degynaecoloog.nl/onderwerpen/langzaam-werkende-schildklier-en-zwangerschap/

Please follow and like us:

Lief dagboek – week 8 2019

Een reactie plaatsen

Lief dagboek,

Na een weekend vol verjaardagen hadden we maandag nog de verjaardag van schoonmoeders. De oudste twee waren daar al en ik volgde later met de kleine man. Er was nog wat familie die ook bleef eten, dus een tafel vol bij mijn schoonouders.

Dinsdag was een lekker dagje met de mannen. Een bezoekje aan het consultatie bureau stond op de agenda. Raff was weer lekker gegroeid. Met ruim 57 cm en 5,5 kilo schoon aan de haak groeit hij goed. Ten opzichte van zijn broer is hij klein, maar die was ook echt een bonk van een knul. Raff is fijntjes net als zijn zus. Nog wel even langs bij de fysio voor de kleine man, maar we gaan de goede kant. Zijn voorkeur is niet alleen meer op rechts, maar ligt ook steeds meer op zijn achterhoofd en links. Dus lekker door oefenen. Trots op het inmiddels behaalde resultaat. ‘s middags ons meisje weer uit school halen, maar die heeft andere plannen. Ze gaat lekker spelen bij een van haar vriendinnetjes. Ondanks haar vermoeidheid na een korte nacht. Met de moeder van het vriendinnetje spreek ik af dat als ze te moe is, ik haar gewoon kom halen. Dat gebeurt ook. Ze is helemaal op.

Woensdag was het voor ons meisje carnaval op school. Ze keek er enorm naar uit. Dus hup in haar prinsessenjurk, beetje make up op, haartjes mooi en ze was er helemaal klaar voor. Maar dan op school…daar kwam een blokkade. Alles was weer anders dan normaal en dat is toch niet haar ding. Ik mag van haar niet weg, maar ik ga toch. Gelukkig is het haar laatste ochtendje school deze week en heeft ze lekker vakantie. Anderhalve week lang. Maar ze is gesloopt aan het eind van de ochtend. Het wordt een drama wandeling naar huis met de peuter en de kleuter. Een gevecht wie er op het plankje mag staan. We besluiten de middag lekker op te laden thuis.

Donderdag is een extra vrije dag voor ons meiske dus mag ze pas om 8:30 uur naar de BSO. Ik breng haar nog wat later, want dan kan ik daarna gelijk door naar kantoor. Ik ga samen met de kleine man even een bakkie doen op mijn werk. Maar eerst nog even file rijden naar Den Haag. Daar aangekomen had ik me in het andere gebouwdeel moeten melden in. Dus moest mijn manager opnieuw een akkoord geven. Via het andere gebouwdeel had het helemaal een uitdaging geweest om met de wandelwagen binnen te komen. De draaideuren zijn te klein om daar met zijn tweeën doorheen te gaan. In de hal kom ik al wat collega’s van andere afdelingen tegen die me even komen begroeten, feliciteren en de kleine man komen bewonderen. Het was weer gezellig en vertrouwd om na 15 weken mijn collega’s weer te zien. Ik mag nog ruim 4 weken genieten van verlof en vakantie voordat ik mijn werk mag oppakken. Dus ik ga nog

wel even lekker genieten. We gingen uiteraard niet met lege handen naar huis. Raff kreeg een prachtige loopauto met zijn naam erop. Wat zijn wij blij met dit geweldige cadeau. ‘s middags haal ik de twee andere kinderen weer op van de BSO en het KDV en gaan we lekker naar huis.

Vrijdag gaat alleen de middelste naar het KDV. De oudste houd ik thuis. Ze is zo moe van alles dat ze even tijd nodig heeft om bij te tanken. We gaan eerst de boodschappen doen. Daar mag ze nog een mooie tas uitzoeken, want volgende week beginnen de zwemlessen voor haar. Ze kijkt er enorm naar uit, maar vind het ondertussen heel spannend. Ze durft ook niet alleen te slapen, dus de komende week slapen we weer met ons meiske op de kamer. We hebben

het inmiddels zo kunnen regelen dat ze niet meer in ons bed ligt, maar met een matrasje op de kamer. Daar is ze al heel blij mee en accepteert ze. Zo slapen we allemaal goed.

Zaterdag slaapt het hele spul uit. Alle drie de kinderen laten zich pas na 7:30 uur horen. Nou dat vind ik echt wel uitslapen. Doen we goed. Ondertussen zijn we ook bezig met onze grote knul zindelijk maken. Het gaat op en af. De ene dag doet hij alle plasjes netjes op het potje, het andere moment zegt hij niks maar zit ineens zijn onderbroek helemaal vol met..je weet wel. Blegh dat blijft smerig.

Vandaag gaan we eerst even wat boodschappen halen in het dorp. Ons meisje heeft volgende week een kinderfeestje dus daar gaan we even een cadeautje voor halen. Ook had ik nog niet alle boodschappen voor de grote knul in huis. Niet alle lactose vrije producten waren leverbaar. We hebben ze echt nog nodig, want het is nog niet over.

‘s Middags gaan we lekker naar het strand in Hoek van Holland, want eerlijk is eerlijk het is echt schitterend weer. Februari en dan gewoon zonder jas op het strand. En we waren niet de enige die lekker een luchtje kwamen scheppen. De twee oudste vermaakte zich uitstekend op het strand. Rennen door de branding, kuilen graven, nat zand gooien, schelpen zoeken en vooral veel schateren. We genieten samen van het mooie spul dat we hebben. De kleine man ligt in de draagzak heerlijk bij mij te slapen. Wat voel ik me een rijk mens. ‘s Avonds komt de oppas, want wij gaan een avondje naar het theater in Delft. Het stuk Single Camping met Ilse Warringa, Elise Schaap, Rop Verheijen, Peter Blok en Tjitske Reidinga. Vooraf wordt er aangegeven dat het nog een try out is en dat er dus weleens wat mis kan gaan. Dat gebeurt ook en de spelers krijgen soms ook nog de slappe lach als het niet helemaal gaat zoals het hoort. Maar het is in ieder geval hylarisch. De tranen rollen over mijn wangen van het lachen. Halverwege moet het doek nog een keer dicht want de podiumdelen willen niet doen wat ze moeten doen. Tjitske probeert er nog een draai aan te geven met een muzikale begeleiding, maar is dan op een gegeven moment inspiratieloos. Uiteindelijk kunnen ze verder. Halverwege de voorstelling is de pauze. We appen de oppas even dat we wat later zijn dan afgesproken door de vertraging. De voorstelling na de pauze was iets minder leuk dan voor de pauze.

Als de oppas weg is zetten we nog even Wie is de mol? aan. We willen zo graag weten hoe het ging, wat er is gebeurt en wie eruit is gegaan. Molloten, hoe kom je daar nu bij?

Zondag is een dag dat we naar boerderij het Geertje willen gaan, maar besluiten dat niet te doen omdat we denken dat het daar heel druk gaat worden omdat er ook een fotoshoot wordt gedaan. Dan maar een andere keer. Het wordt een dagje relaxen in en om het huis.

Liefs,

Inge

Please follow and like us:

Tip van Inge – vrienden-/familieweekend – Feb 2019

Een reactie plaatsen

Een keer in de maand deel ik een leuke of handige tip met jullie in een heel breed scala aan onderwerpen. In deze eerste editie tip van Inge ga ik het hebben over grotere vakantiehuizen. Inmiddels gaan we al een kleine 10 jaar met de vriendengroep een weekend weg. Het is ieder jaar weer een uitdaging om wat leuks te vinden. Omdat we ook niet te lang willen rijden komen we altijd uit in Brabant.

Geen sponsoring

Ik vind het belangrijk om te vertellen dat dit artikel geheel op eigen initiatief tot stand is gekomen. Hiervoor is totaal geen sponsoring aan te pas gekomen.

De leukste huizen tot nu toe

Ieder jaar organiseren twee andere stellen het weekend. Het weekend vindt plaats met uitsluitend de stellen. De kinderen gaan vaak uit logeren. Omdat we vaak niet te lang willen reizen komen we vaak uit in de provincie Noord Brabant. De groep bestaat uit 14 personen en de voorkeur gaat wel uit naar een huis waar ieder stel een eigen badkamer heeft. De hieronder genoemde locaties hebben wij inmiddels bezocht. Een rechtstreekse link naar de accommodatie heb ik bijgevoegd.

De Heijdebloem te Schaijk. Klik hier voor meer informatie over het huis.

Het Gaffeltje te Hapert. Klik hier voor meer informatie over het huis.

Boerderij Dichtbij te Wateringen *. Klik hier voor meer informatie over het huis.

B&B De Oranjehoeve te Helenaveen. Klik hier voor meer informatie over het huis.

Bij Ons te Haren. Klik  hier voor meer informatie over het huis.

Landgoed de Biestheuvel in Hoogeloon.  Klik hier voor meer informatie over het huis.

*) is in Zuid Holland

Ook doen we vaak een activiteit in de omgeving. Er is altijd wel iets leuks en origineels te vinden.

Zo hebben we een keer een VW eendjes toer gedaan, een thuiskok laten komen, een escaperoom. Afhankelijk van de omgeving en de situatie. Zo hebben we een keer gehad dat de halve groep dames zwanger liep. Daar passen we de activiteit op aan.

Gaan jullie weleens met een grote groep een weekend weg? Zo ja laat dan hieronder jouw tip achter, zodat we elkaar kunnen helpen met leuke en goede accommodaties.

Please follow and like us:

voor het eerst samen uit na de bevalling

Een reactie plaatsen

Ons kleine manneke is inmiddels 8 weken oud, maar er komt een moment dat je toch weer even samen wat wil doen. Na alle kraamvisite en veel thuis zijn is het ook wel weer lekker om samen op pad te gaan. Dat moment kwam bij ons vorige week woensdag. Vorig jaar mei bestelde we de kaartjes al voor dit uitje, wetend dat ons kleintje dan minimaal 5 weken zou zijn. Hoe wij dit eerste uitje samen beleefde na de bevalling, deel ik vandaag met jullie.

Oppas regelen

Sinds de zomer hebben wij twee oppasmeisjes waar we erg blij mee zijn. Ik wilde niet steeds op mijn moeder terug willen vallen. Dus besloten we dus van de zomer dat we op zoek zouden gaan naar een oppasmeisje uit ons eigen dorp. Twee weken voor het zover was app-te ik een van de oppasmeiden. Dat was alvast geregeld. Ondanks dat het twee toppers zijn, voelde het nog wel een beetje gek.

Theatervoorstelling

We gingen naar de theatervoorstelling van Peter Pannenkoek in Delft. De oppas was lekker op tijd dus wij konden rustig vertrekken. Onze grote meid vertellen we tijdens het eten dat we een avondje weg gaan en dat de oppas komt. Ze mag dan opblijven, wel 10 hele minuten ;-)) en wordt door de oppas op bed gelegd. Aangekomen in Delft deden we op ons gemak een drankje. Waar ik het bij de oudste twee nog moeilijk vond om voor het eerst uit te gaan, ging het nu zo veel makkelijker. Natuurlijk omdat ik ook weet hoe fijn het weer is om na die eerste hectische weken weer eens samen wat te doen en weer even man en vrouw te zijn in plaats van papa en mama. Om 20:00 uur mogen we de zaal in en hebben goede plekken op de tweede rij. Om 20:15 uur begint de voorstelling. Heel eerlijk ik kon Peter Pannenkoek alleen van naam, dus wist totaal niet wat ik moest verwachten. Dat hij dus heel grof was, moest ik wel even aan wennen. Daarna was het een heerlijke voorstelling. We hebben enorm gelachen. Ik ga hier niet de hele voorstelling beschrijven, want ik zou zeggen ga hem zeker zelf een keer kijken. Na de voorstelling nog een drankje en heerlijk samen napraten. Rond de klok van elf waren we weer thuis om de oppas af te lossen. Wat was het weer heerlijk om samen op pad te gaan. Op naar ons volgende uitje.

Please follow and like us:

Lief dagboek, week 7- 2019

Een reactie plaatsen

Deze week was na lange tijd weer eens een rustige week. Heerlijk om weer gewoon de draad op te pakken. Dinsdag hadden we de laatste kraamvisites. Ook wel weer lekker dat het achter de rug is. Hoewel ik het heel gezellig vind, ben ik nu ook wel weer blij dat het klaar is.

Ook hadden we weer fysiotherapie met Raff. Met hele simpele trucjes slaapt hij steeds vaker afwisselend. Hij begint nu ook op zijn achterhoofd en aan de linkerkant pluis haartjes te krijgen.

Sepp mocht met oma mee naar de peutergym en had het helemaal naar zijn zin. Ook gaat het echt heel goed met Sepp. Nu we over zijboord een lactose vrij dieet, klaagt hij niet meer over buikpijn. Oh echt zo trots op het mannetje. Hij weet ook heel goed wat hij wel en niet mag.

Afgelopen woensdag ging ik voor het eerst met Robin alleen op pad. Hoe ik dat heb ervaren, lees je donderdag in mijn wekelijkse blog.

Met Chloë en Sepp bracht ik een bezoekje aan de kapper. Dat was wel weer echt nodig. Vooral bij mijn mannetje was het inmiddels coupe pleeborstel. Veel te lang dus.

Op Valentijnsdag stuurde we Chloë een kaartje omdat ze zo graag een keer post wilde hebben. Verder doen wij daar helemaal niks mee.

Vrijdagavond was ik lekker alleen met de kinderen. Manlief had tijdens een toernooi met zijn dubbelpartner kaartjes gewonnen voor het ABN AMRO toernooi in Rotterdam. Heerlijk hoor even een avondje voor mezelf.

Onze kleinste knapperd ging deze week van 6 naar 5 voedingen. En slaapt tussen de laatste en eerste voeding tussen de 7 en 8 uur. Onwijs trots hierop. We beseffen ons heel goed dat dit echt een luxe is. Stiekem ook echt wel lekker om een redelijk goede nacht te maken.

Ook vierde mijn schoonouders hun verjaardag. Samen met de oudste twee kinderen maakte ik wat leuks voor ze. Ontbijtbordjes en een mok werden met stiften voorzien van een kleuter- en peuterkunstwerk.

Om de week af te sluiten hadden we nog een feestje. Een kinderverjaardag in de vriendengroep. Hoe stoer dat onze meid daar gewoon even samen met een ander meisje lekker ging dansen! Ze is zo gegroeid de laatste weken! Trots op haar.

Deze mama heeft voor haar dochter nog een geheimpje. Ze zal nog 8 maanden moeten wachten dus ik zeg voorlopig niks tegen haar, maar wij gaan samen naar K3. Zijn er nog meer mama’s onder jullie die naar K3 gaan met hun dochter of zoon?

Please follow and like us:

Thema zondag: wintersport met kleine kinderen – februari 2019

Een reactie plaatsen

De maand februari staat in het teken van allemaal nieuwe items op mijn blog. Themazondag is er ook een van. Met het thema wintersport wil ik de spits afbijten. Mijn schoonouders wilde in 2017 met iedereen op wintersport. Het werd een tripje naar Winterberg, Duitsland. Hoe wij dit beleefde en welke voorbereidingen wij troffen met een dreumes en een peuter, vertel ik je in deze blog.

Voorbereidingen treffen

We wisten al vroeg in het jaar dat we met zijn allen op wintersport zouden gaan met de hele familie. Dat betekende dat we ruim op tijd konden nadenken wat we nodig hadden en hoe we dat zouden gaan doen. Met twee kinderen is dat nogal een uitdaging. We overlegde met mijn schoonouders hoe die het in gedachten hadden. Die gaven aan dat zij ook met de kinderen wat wilde ondernemen.

In september kwam bij de regionale skibaan het lesschema online en ik meldde me aan voor skiles. Ik had namelijk nog nooit op de lange lat gestaan. Ook was er een speciale peuterles. Daar gaven we onze dochter voor op. Iedere maandag had zij skiles. Samen met opa en oma er naartoe. Ze vond het spannend, maar deed het toch. De lessen waren de basisbeginselen om te skiën.

Ook ik had een les of zes. Wat heb ik die eerste les gevloekt in mezelf. Zijwaarts de heuvel op en naar beneden glijden. Dat viel nog niet helemaal mee. Mijn benen waren helemaal verzuurd. Gelukkig naarmate de lessen vorderde kreeg ik het skiën steeds meer onder de knie. Maar ik ben en blijf een denker en daardoor ook een schijterd eerste klas ;-). Tijdens mijn laatste les was manlief er ook bij. Hij had al een jaar of tien niet meer op het board gestaan dus ook hij even kijken of hij de feeling nog had. Dat verleer je net als fietsen niet.

Materiaal moesten we ook aanschaffen. Robin had net een jaar ervoor zijn ski outfit weg gedaan. Een collega tipte me dat de lidl ieder jaar weer een wintersport outfit in de verkoop doet die betaalbaar en goed is. Vlak nadat ze het gezegd had, kwam inderdaad de folder met wintersportartikelen. We kochten ze in en wij waren er klaar voor. Ook een inklapbare slee werd aan onze collectie toegevoegd.

Vertrek naar Winterberg

Tweede kerstdag 2017 was het zover. Op tijd stapten we de auto in en reden naar Duitsland. Voor de kinderen zette we een filmpje aan en ik reed het eerste stuk. We hielden contact met de familie en zouden een pauze houden iets over de grens. Het was voor mij voor het eerst in 10 jaar dat ik weer in het buitenland reed. Even wennen maar eigelijk rijd het best lekker in Duitsland.

Even voor Winterberg nog een pitstop. Onze peuter moest nodig naar de wc. We hadden ook echt zoiets van zou er wel sneeuw liggen? Want alles was onderweg nog groen. Maar hoe dichterbij Winterberg hoe kouder het werd en hoe meer sneeuw we zagen. En hoe bizar, in Winterberg zelf was het wit. Nu weet ik ook wel dat ze daar met sneeuwkanonnen werken. Maar er lag sneeuw en we konden skiën. In het hotel aangekomen moesten we wachten op de kamer. Die was helaas nog niet klaar. Laat in de middag begin van de avond konden we er pas in terecht.

Onze kleine man in het campingbedje, onze dochter op iets wat als bed door moest gaan, lees een plank met een dun matras. En het ouderlijk bed. Een familiekamer die behoorlijk knus was. Het hotel was wel een echte tegenvaller. Daar ga ik het hier maar niet te veel over hebben.

Wintersport met de kinderen

De eerste dag stond in het teken van regelen van de ski’s en boards. Gelijk een eerste klein stukje geskied. Dat was niet het fijnste stukje want het was vooral een ijsbaan. Ook kreeg ik van mijn schoonouders nog een skiles.

‘s middags gingen de gevorderde alvast op pad en manlief en ik bleven met de kindjes bij het hotel. Ze moesten eerst even slapen, de kinderen. Na hun slaapje pakte we de slee en gingen sleeën met de kinderen. Ook de skies mee van de oudste. De kleine heuveltjes waren voor haar al spannend zat. Samen met papa glijden door de sneeuw.

De tweede dag had ik de skiles. Dat was best pittig. Drie uur intensief les. De kinderen waren vandaag met opa en oma op pad. Sleeën en skiën, ze hadden dikke pret. De jongste nog even naar bed en de oudste een filmpje kijken in het hotel. We hadden naast onze kamer een soort gezamenlijke woonkamer. Dat was wel fijn want dan konden we met de babyfoon de kleine man wel horen. ‘s avonds bivakeerde we daar ook vaak. De derde dag bleef ik samen met de kinderen in de buurt van het hotel. Haalde in het dorp nog wat versnaperingen. De middag was het niet fijn om te skiën en bleven we met zijn allen in het hotel.

De laatste dag kon ik voor het eerst samen met mijn man op pad. Omdat ik nog niet zo vaak had geskied ging m’n schoonvader mee om mij te helpen. M’n schoonmoeder bleef met m’n schoonzus achter om de kindjes te entertainen. Het begon steeds harder te regenen en we besloten na het skiën te gaan eten en naar huis te rijden.

Onze ervaring

Op wintersport met kleine kinderen is ons goed bevallen. Als je je beseft en het niet erg vind dat je niet altijd alles samen kan doen, is het een geweldige ervaring. In de grotere ski gebieden zijn er meer mogelijkheden. Of wie weet vind iemand het leuk om mee te gaan die het ook nog eens leuk vind om met jouw kinderen op pad te gaan.

Ik ben erg benieuwd of jullie ook weleens op wintersport gaan. Doen jullie dit met of zonder kinderen. Hoe doen jullie dat met kinderen. Deel hier of op de social media kanalen jouw/jullie ervaring.

Please follow and like us:

De kleine zeemeermin

Een reactie plaatsen

Ik schreef er al eens eerder over, een uitje naar het theater met kinderen. Zondag 10 februari had ik samen met onze dochter een uitje naar de kleine zeemeermin. Hoe wij dat hebben ervaren schrijf ik vandaag in deze blog. Deze blog is uit eigen ervaring geschreven en is dus niet vanuit sponsoring geschreven.

Aankondiging theatervoorstelling

Ons meisje kan zich al dagen druk maken over een uitje, dus besloot ik het pas een dag van te voren te zeggen. De afgelopen tijd had ze al zoveel dingen waar ze zich zo druk om had gemaakt dat slapen niet haar hobby was geworden. Ze is al weken vroeg wakker. Alles is spannend. Ik vertelde haar dat we zondagmiddag naar de kleine zeemeermin zouden gaan in het theater. Lekker samen even op pad, zonder haar broertjes en papa. Echt een meisjesuitje. Dat vond ze wel wat. Ik vertelde haar ook dat we hele goede plaatsen hadden, we zaten namelijk helemaal vooraan.

De dag van de voorstelling

Zondagochtend was ze uiteraard weer heel vroeg wakker. Ik mocht nog even uitslapen. Nou ja uitslapen, de kleine man werd wakker en papa hoorde hem beneden niet. Dus dan maar even lekker kroelen bij mama in het grote bed. Vind ik niet vervelend. Eenmaal beneden stuiterde het meiske aan alle kanten want vanmiddag is het zover. Ze keek er echt naar uit. Gaan we al mama. Nee na het middageten gaan we. Zo gezegd zo gedaan uiteraard. Ze was nog nooit zo snel klaar. Haren doen, was geen drama. Schoenen en jas aan was zo geregeld. Ze had er echt zin in.

De voorstelling

We waren er lekker op tijd, alleen deze loedermoeder had niet gelezen dat ze verkleed mochten komen. Gelukkig was ze niet de enige die niet verkleed was. Een van de speelsters kwam in de zaal even met haar kletsen. Wauw wat heb jij een goede plek zeg. Dat vond ze overigens wel heel spannend, want ze wilde echt niet met me meelopen naar de voorste rij. Gelukkig was het snel goed dat ze zag dat ik gewoon naast haar zat. De speelster vertelde waar de voorstelling over ging. Ondertussen kon ze rustig de zaal in kijken of ze nog vriendinnetjes zag. En er waren zoveel bekende voor haar in de zaal. Dus naar iedereen even zwaaien. Om 13:00 uur was het zover. De voorstelling begon. Het licht ging uit en ik had een klein meisje dat werkelijk in mij kroop. De start van de musical met vooral een donker sfeertje vond ze spannend. Lekker dicht tegen mama aan rustig kijken en alles in je opnemen. Ze genoot van top tot teen. Het is geen Disney voorstelling, dus de voor ons bekende liedjes van de kleine zeemeermin worden niet gezongen. Toch is het een heerlijke voorstelling voor jong en oud. Dans, zang en toneel. We hebben echt samen zitten genieten. Laagdrempelig en goed te begrijpen voor kinderen vanaf vier jaar. Ook voor de ouders leuk, want er zitten

ook grapjes voor volwassenen tussen.

Titus had een mooi grapje bedacht voor zijn tegenspeelster, die dus de hele voorstelling weer terug kwam. Eentje die ze zelf niet had verwacht. Met als resultaat dat heks Fien de slappe lach kreeg op het podium. Het was echt een fout/stout grapje. Mooi om te zien hoe je dan zo’n lol in je werk kan hebben en er gewoon verder op in gaat en zegt: Tja mooi is dat je nu weet wat je moet gaan zeggen, maar dat het er niet uitkomt. Je kon mij opvegen. De kinderen vonden het vooral grappig dat ze stonden te lachen, maar het grapje begrepen zij niet, de ouders wel.

Ook mochten de kinderen op hun eigen plek nog lekker dansen en meezingen. Ons meiske houdt daar wel van. Dus stonden we samen op de eerste rij te dansen.

Ondanks soms de spannende elementen voor een kleuter was het een enorm gave musical. Ze liep heel enthousiast de zaal uit.

Na de voorstelling

Na de voorstelling gingen we samen in de foyer nog drinken en wat eten. Voor de kinderen was er een afterparty en een meet en greet met de toneelspelers. Laat mijn dochter nou niet degene zijn die daar warm voor draait. Dus op de foto met de hoofdrolspelers doe ik haar geen plezier mee. Ik ga haar hierin ook absoluut niet pushen, want daar bereik ik helemaal niks mee. Ze geniet meer van lekker een drankje samen drinken en wat lekkers eten. Dat ze helemaal onder de indruk was van alles, was haar goed aan te zien. Een flinke blos op haar wangen. Thuis gaf ik haar mijn telefoon zodat ze samen met papa rustig kon kijken naar de foto’s en zij haar verhaal kon vertellen. Want met beeld erbij kan ze zich veel beter uiten hoe iets was. Vol enthousiasme verteld ze over waar het verhaal over ging. Vooral de gemene heks Fien is haar bijgebleven en daar blijft ze over praten.

Ik geniet nog even na van dit heerlijke uitje met mijn kleuterdochter. Wat is het toch fijn om samen herinneringen te maken.

Please follow and like us:

Webshop Woensdag – Februari 2019

Een reactie plaatsen

Vandaag bijten we de spits af met de eerste “Webshop Woensdag”. In deze rubriek neem ik jullie mee naar webshops waar ik het fijn vind om items te bestellen. Dit gebeurt geheel belangeloos en komt dus niet voort uit sponsoring. De webshop die ik deze maand in het zonnetje ga zetten is Aandewand.com. 

Eigenaresse

Aandewand.com is in handen van Irma, getrouwd en mama van twee prachtige jongens. Gedurende haar zwangerschap van haar oudste kindje, maar ook na zijn geboorte is zij bezig geweest de webshop op te zetten. Omdat wij door de zwangerschappen van onze oudste zoontjes elkaar hebben leren kennen, kreeg ik een stukje mee van haar ideeën van de webshop. Hoe leuk is het dan om te zien dat het haar dan ook echt is gelukt een mooie webshop online te krijgen.

aandewand.com

De shop

In de webshop kan je van alles vinden voor aan de wand. Van hangers, slingers, kaartjes tot wandbekleding, wandlampen en wandplanken. Als je bij Irma besteld, dan is het een feestje om je bestelling uit te pakken. Dus zeker niet zoals bij de grote jongens. Je ziet dat Irma er aandacht aan besteed om bij ontvangst van je pakketje een lach op je gezicht te toveren.

Mijn favoriete items

Een van de eerste dingen die ik kocht bij aandewand.com is een showrek. Daar ben ik op de dag van vandaag nog steeds heel blij mee. Ik gebruik hem om leuke foto’s en kaartjes op te hangen. Ook de kaartjes uit haar webshop vind ik erg leuk. Ze heeft een leuke collectie kaartjes die je kan versturen of om je interieur mee op te vrolijken. De tuinposter staat al een tijdje op mijn wishlist en gaat er dit jaar ook echt komen.

een van mijn favoriete kaartjes uit de shop

Verhuizing

Ik vind dit ook wel even belangrijk om te melden. Irma en haar gezin zitten momenteel midden in een verhuizing. Daarom is de levertijd van haar artikelen langer dan normaal. Bij de genoemde levertijd bij de artikelen moeten tot 1 maart 2019 5 werkdagen extra opgeteld worden.

Zeker de moeite waard

Ben je nog niet bekend met de webshop van Irma? Dan is het zeker de moeite waard om eens een kijkje te nemen. En wie weet ben jij straks net zo gek op deze webshop als ik.

Please follow and like us:

Lief dagboek, week 6-2019

Een reactie plaatsen

Week 6 van 2019 stond in het teken van de vele bezoekjes aan specialisten. We trapte af met een bezoekje aan de oogarts met de kleine man. Op het consultatie bureau zagen ze bij het oogonderzoek geen rode reflectie in zijn ogen. Dus daar zit je dan op de afdeling oogheelkunde met een baby van 6 weken oud. Verreweg de jongste patiënt in de wachtkamer. Al snel werd duidelijk dat we dus waren doorgestuurd door het CB voor aangeboren staar. Fijn dat ze dat dan ook gelijk tegen je zeggen in plaats van met de mededeling, maak je niet te veel zorgen. De oogarts geeft wel aan wat er aan de hand is. Dat stimuleert googlen en dat kan je dus beter niet doen. Gelukkig hadden we dus een fijne oogarts die ons vertelde dat ons manneke niets mankeert en een paar goede ogen bezit. Half maart nog wel even een extra controle.

Door de voorkeurshouding van Raff vandaag ook weer naar de fysio. Gelukkig gaat het al een stapje beter. In zijn slaap draait hij zelf zijn hoofd naar de linkerkant. Het zijn kleine stapjes, maar ieder stapje is er weer een.

We sloten deze week ook de kraamweken af. Raff is nu 6 weken oud en dat betekend de nacontrole bij de verloskundige. De bevalling hoefde ik niet met haar te bespreken. We hebben het voornamelijk gehad over het abrupt moeten stoppen met de borstvoeding. Hoe het nu met mij ging en hoe ik er tegenaan keek dat ze die beslissing voor mij heeft genomen. Het was een afsluiting met een lach en een traan. We nemen nu echt afscheid van de praktijk, want ons gezin is compleet. Ik had een kaartje en een doosje chocolaatjes voor de dames uit de praktijk meegenomen. Deze zwangerschap heb ik de dames harder nodig gehad dan bij de andere twee zwangerschappen. En de bevalling die kan ik alleen maar bestempelen als de mooiste van de drie.

De bloeduitslagen van mijn schildklier waren ook binnen en ik mag gewoon doorgaan met de huidige hoeveelheid  medicatie. Over 4 maanden weer de volgende check.

Ons middelste boefje loopt al maanden met pijn in zijn buik. We weten inmiddels dat het niet de spanning was om de komst van zijn broertje, maar het adenovirus. Daar valt niets aan te doen, maar al maanden pijn in je buik kan toch niet alleen van dat virus. Dus meldde we ons weer bij de huisarts. Ook hij was even radeloos en besloot toch verder te gaan zoeken en belde de dienstdoende kinderarts. Die kon gelukkig antwoord geven op onze vragen. De buikpijn was wel degelijk iets wat voortvloeide uit het virus. Het adenovirus zorgt ervoor dat ons boefje tijdelijk lactose intolerant is. Niet leuk, maar hier kunnen we wat mee. Dus op naar een lactosevrij dieet voor Sepp. Hier en daar wat informatie opgevraagd en wat gezocht op internet. Gelukkig is er veel lactosevrij te krijgen, dus kunnen we hem goed helpen. Inmiddels hebben wij het eerste resultaat binnen. Sepp klaagt veel minder over pijn in zijn buik en hij is veel minder moe. Daardoor is hij ook veel gezelliger. We zijn hier minimaal nog wel 6 weken mee bezig om hem weer een beetje de oude te krijgen, maar dat is helemaal niet erg. Zolang hij maar weer zichzelf wordt en zich goed gaat voelen. Daar heb je als ouders toch alles voor over.

Langzaam aan probeer ik ook de zwangerschapskilo’s kwijt te raken. Deze zwangerschap kwam ik er maar liefst 25 aan. Meer dan bij de andere twee. Het is helaas niet anders. Stapje voor stapje gaan we hier mee aan de slag. Het heeft geen haast. Liever langzaam een duurzaam dan snel en welkom jojo effect.

De laatste kraamvisites zijn nu geweest. Hoe gezellig het ook is, het is nu ook wel weer fijn om de dagen weer voor onszelf te hebben. Nu eerst de focus op mezelf en het gezin. Dat gaat ook weer energie geven om met vriendinnen leuke dingen te doen.

Zelf gingen we ook nog even op kraamvisite. Een vriendin beviel 20 dagen eerder van een zoon. Hoe bijzonder is het dat je samen drie keer zwanger bent geweest. En alle drie de kinderen dan ook hetzelfde geboortejaar hebben.

Verder hadden we een kinderverjaardag en ging ik samen met Chloë naar het theater. Hierover lees je donderdag meer in mijn blog.

Zo fijn om komende week een rustige week voor de boeg te hebben. Daarbij zal bijtanken centraal staan. Tot volgende week.

 

Please follow and like us:

Wie is de mol? aflevering 5 en 6

Een reactie plaatsen

Ik ben ook zo lekker up to date met wie is de mol? Iets met ambities en het even door de drukte niet waar kunnen maken. Eigenlijk gewoon met de app op schoot kijken en typen tegelijk, zou een beter idee zijn. Ook ben ik wel benieuwd hoe lang jullie al fan zijn van wie is de mol? Kijk je dit jaar voor het eerst? Of ben je fan van het eerste uur? Wie heeft jou aangestoken met het Molvirus? Ik lees het graag op de social media of hieronder. 

Aflevering 5 verblindend

Wat een commotie was het vorige week hé toen Evelien het veld moest ruimen door misschien wel een beetje toedoen van Niels. Die “geholpen”is door Sarah. Gewoon een joker ruilen voor een opengebroken joker.

Opdracht 1: Straatbeeld

De eerste opdracht was een puzzel van 9 stukjes die samen het straatbeeld vormde vanwaar deze gemaakt moest worden. De puzzelstukjes lagen verspreid in het dorp en moesten ze gaan zoeken. De puzzelstukjes stonden verstopt op allerlei patio’s. De groep werd in drieën gesplitst. Daardoor ontstonden de teams:

  1. Niels, Jamie en Sinan
  2. Merel en Robert
  3. Sarah en Rik Paul

Merel en Robert hadden als eerste de 3 puzzelstukjes bij elkaar die zij moesten zoeken en begonnen alvast te puzzelen. Sarah en Rik Paul namen een puzzelstuk van het andere team mee die ze vervolgens gingen opzoeken om te zeggen dat zij een stuk van hun hadden. Groepje 1 heeft toch wel de meeste moeite om de drie stukjes te vinden. Toch halen ze het allemaal op tijd en is de puzzel af. Ze halen daarmee het volledige bedrag binnen wat ze kunnen verdienen bij deze opdracht.

Opdracht 2: Parkeergeld

Bij deze opdracht gaan auto’s rijden met letters op het dak. Met deze letters mogen ze woorden gaan vormen. En vooraf 2 klinkers aanvragen. Hoe langer het woord, hoe meer geld het opbrengt in de pot. Sarah en Merel gaan op de steiger staan. Maar hoe verzin je het om met dyslectie op de steiger te gaan staan om woorden te vormen. Of zegt ze dit alleen maar als verwijzing naar haar titel, de mol. Een mol is blind en iemand met dyslectie is woordenblind. Als er beneden te veel wordt gemopperd gaat Robert naar boven om te helpen.  Het lukt ze uiteindelijk om toch de nodige woorden te vormen en zo € 1.350,– in de pot te krijgen.

Wat ik overigens wel opvallend vind is dat Jamie erg sociaal over doet komen. Bevriend met iedereen. Zou dit een tactiek zijn van de mol of is het gewoon zoals hij is. Echt hè, niemand is te vertrouwen.

Opdracht 3: Sleutelhanger

Oh dit is weer een echte mol opdracht. Sinan besluit niet naar beneden te gaan abseilen. Dat begrijp ik wel. Dat is ook echt niet aan mij besteed. Het is dus de bedoeling dat ze al abseilend naar beneden gaan bij een waterval. Vooraf hebben ze een sleutelhanger die ze moeten bevoelen en tijdens de afdaling komen ze kokers tegen met een nummer en sleutelhangers. Zij moeten voelen of ze de juiste sleutelhanger kunnen vinden. Met het bijbehorende nummer kunnen ze een code vormen om een kistje te openen waarin geld zit.

Robert maakt een lelijke uitglijder naar beneden. Na de hand zie je ook dat hij behoorlijk wat pleisters op zijn armen en handen.

Het eerste kistje, van Sinan, Merel en Sarah gaat open. Het tweede kistje niet. Niels vergeet gewoon te voelen aan de sleutelhangers, Rik Paul voelt wel heel snel.

Afvaller

Robert is deze aflevering de afvaller. Jammer, want vond hem wel echt een sfeermaker.

Valt het jullie ook op dat Sinan niet veel doet? Uit moltalk blijkt dat iedereen dat opvalt en er wordt een hashtag in het leven geroepen speciaal voor Sinan, #watgaatsinandoen

Aflevering 6 Uithalen

Opdracht 1: steentje bijdragen

Daar we weer, zo’n typische discussie die ook echt bij de mol wordt. Eerst het een zeggen en dan het andere doen. Houd de spanning erin zullen we maar zeggen. Bij de eerste shots voor dit spel zeg ik tegen Robin, hé ze hebben jokers verstopt, zag je dat. Hij kijkt me verbaasd aan alsof ik onzin uit loop te kramen. De groep moet in ieder geval bij deze opdracht diverse puzzels maken. En ze kunnen door extra geld in te zetten vanuit de pot dus extra geld verdienen of verliezen.

Jamie en Niels doen de puzzel met vierkantjes tellen. Ik zie al snel dat ze gelijk de mist in gaan want ik tel er al minimaal 35 dus dat zij op 27 uitkomen dat klopt van geen kant. Daar gaat het eerste ingezette geld zo de pot uit.

Sinan en Merel gaan samen met een soort wals een parcours afleggen. Sinan heeft het enorm naar zijn zin op zijn karretje. He hij doet eindelijk eens wat. Dit is ook echt de enige opdracht die lukt in dit spel. Hadden ze hier maar geld op ingezet.

Rik Paul en Sarah gaan samen zoek de verschillen doen. Ze denken alles te hebben gevonden. Sinan komt het nog een keer controleren.

Rik Paul, Sinan en Sarah gaan met zijn drieën beginnen aan Wie is de mol logo namaken met stenen. Rik Paul vind hier een joker. Had ik het toch goed gezien. Ook deze opdracht mislukt, maar dan door tijdgebrek.

De opdracht met het eind van het touw vinden mislukt ook. Daar wordt door Jamie en Niels ook extra geld op ingezet. Sukkels.

Deze opdrachten levert ze dus mingeld op. Gaat lekker na vorige week.

Opdracht 2: Links Rechts

De deelnemers moeten Rik vinden die op een bepaalde locatie staat. Ze doen dit met een bepaald vervoersmiddel. Namelijk een tuktuk. Je zou denken, makkelijke opdracht, maar niets is wat het lijkt. Ze krijgen allemaal een opdracht en dat is dat ze alleen een bepaalde kant op mogen naast rechtdoor. Dit is dus:

  • Naar links,
  • naar rechts,
  • naar links, naar rechts, naar links, naar rechts.

Met de tuktuk, gewapend met een kaart en portofoon gaan ze op pad. In de eerste ronde komt Jamie als eerste binnen, gevolgd door Sinan en Merel.

Rik had aangegeven dat iedereen op zijn eigen locatie moest blijven staan en wachten op een seintje. Rik Paul zijn portofoon deed het niet zei hij en kwam dus nog even aangereden op de eerste locatie. Oh niet handig dit. Sinan is onderweg zijn kaart verloren. Dus besluiten Jamie en Merel samen verder te gaan en de kaart aan Sinan te geven zodat hij ook verder kan.

Bij deze tweede locatie komt Nielson als eerste aan, gevolgd door Sinan en Rik Paul. Sarah komt echt net te laat binnen.

Ook bij deze ronde ontvangen ze mingeld. Waar ze vorige week zo goed gespaard hadden, gaat het er nu weer lekker uit. Wat zal de mol blij zijn.

Dan volgt de test, ja alleen de test.

Opdracht 3: Reddingslijn

Bij deze opdracht wordt de groep in twee gesplitst. En gaan ze ieder naar een eigen deel. Daar moeten ze via een zipline proberen te onthouden welke schermen er staan en deze aan het eind invullen. Is dit goed, dan kunnen ze vrijgesteld worden van executie.

Ondanks dat ze het doodeng vinden doen ze het maar mooi en weten ook nog dingen te onthouden. Robin vond maar dat ze het zichzelf lastig maakte. Ze hadden gewoon een kleur moeten onthouden en de borden nummers moeten geven.

Sinan en Nielson zijn beide als laatste bij deze opdracht, maar zijn allebei Sjaak afhaak.

Na deze opdracht volgt de executie.

Ze zitten in de teams bij elkaar. Merel, Rik Paul en Nielson krijgen als eerste te horen of de lijn goed was en of ze dus wel of niet het scherm krijgen te zien. Geen schermen voor dit team, want ze hadden het goed gedaan. Ook het team van Sarah, Jamie en Sinan hadden het goed. Deze week dus geen afvaller. He jammer, maar voor de mol alleen maar beter. Hoe meer er in het spel blijven hoe minder het nog opvalt wat hij doet.

 

Please follow and like us: