Naast een lieve maar gevoelige kleuter hebben we ook een heerlijke peuterpuber in huis. Volgende week is ons manneke alweer 2,5 jaar. Een mooi moment om terug te blikken op het eerste half jaar als peuter.
Zijn karaktertje
Wat geniet ik toch van onze heerlijke peuterpuber. De driftbuien kan ik missen als kiespijn, maar horen er echt bij. Daarnaast hangt hij vaak de clown uit en is het een grote knuffelkont, maar vooral een vriendelijk manneke. Loop ik met hem waar dan ook, dan zegt hij iedereen uitbundig gedag. Waag het niet om niks terug te zeggen, want dan hij roept hij gewoon hard over straat: “mama, hij (ja iedereen is hij) praat niet. Beer is dan ook echt teleurgesteld. Dan leg ik hem uit dat niet iedereen altijd zin heeft om gedag te zeggen ook al is dat niet zo netjes. Natuurlijk blijf ik hem stimuleren om gedag te blijven zeggen tegen iedereen. Dat siert hem om wie hij is. Kan hij geen gedag zeggen omdat je in huis bent, maar ziet hij jou voor het raam? Dan zwaait hij uitbundig naar je. Dat tovert bij veel mensen een lach op hun gezicht. Grapjes uithalen vindt Beer helemaal geweldig. De grapjes zijn echte peuter grapjes. De grootste lol heeft hij als hij doet alsof hij je gaat pakken als tijger. Luidt brullend rent hij achter je aan. Ook verstopt hij zich onder een deken of gewoon achter zijn handjes. Ze tong uitsteken en lekker spetteren of doen alsof hij héél boos kijkt. Die pretoogjes zijn onbetaalbaar.
Driftbuien binnenshuis
Naast deze leuke eigenschappen is hij ook regelmatig een echte peuterpuber. Dan heb ik mijn handen vol aan hem. Eerlijk is eerlijk dat zijn wel eens zware momenten, zeker nu ik een stuk minder mobiel ben. Vooral de driftbuien op straat of de winkel vallen niet altijd mee. Door zijn lengte is hij niet makkelijk meer op te tillen in combinatie met die grote buik. Thuis laat ik hem vooral even driftig zijn. Dan mag hij echt even gillen, schreeuwen en stampen. Zodra hij begint te slaan is het klaar. Dan mag hij even afkoelen bij een muurtje. Dan is het ook daarna gelijk klaar en weet hij dat hij een stap te ver ging. Na een time out van 2 minuten ga ik even bij hem op de grond zitten zodat we elkaar recht in de ogen kunnen kijken. Vaak hoef ik dan al niets meer te zeggen en komt hij zelf naar me toe en zegt hij: “mama Beer stout he.” Ja, Beer je was stout door mama te slaan. Boos zijn mag, maar we doen elkaar geen pijn door te slaan of schoppen. Een natte kus en een dikke knuffel komen daarna. De driftbui is dan als sneeuw voor de zon verdwenen en ons manneke gaat heerlijk verder spelen.
Driftbuien buitenshuis
Op straat of in de winkel is een ander verhaal. Daar kan ik hem wel even boos laten zijn, maar moet ik wel wat sneller ingrijpen. Dat doe vooral om die boze en verwijtende ogen niet in mijn rug te hoeven voelen. Want oh oh oh wat weten mensen ineens heel goed hoe ONS kind in elkaar steekt. Ik heb daar gelukkig wel steeds minder maling aan. Lieve mensen bemoei je alsjeblieft niet met een moeder die haar peuter probeert te corrigeren. De aandacht voor het kind is op dit moment belangrijker dan de door u goed bedoelde adviezen. Dat zorgt dat menig moeder even de focus kwijt raakt, zich irriteert of simpel u een standje geeft. Mijn kind is niet publiekelijk bezit. Zo dat is er ook even uit. Maar terug naar waar ik over begon. Het eerder ingrijpen in publieke voorzieningen. Beer pak ik dan vast en maak hem duidelijk dat boos worden in de winkel of op straat geen zin heeft. Dat hij mee moet lopen en dat ik dit gedrag niet wens. Je mag best boos zijn, maar je hoeft dat niet zo te doen. Gelukkig zit Beer ook gewoon nog in de buggy en kan ik hem daarna verder laten razen in de buggy.
Kleuter en peuter in huis
Zoals jullie weten hebben we naast een peuter ook een kleuter in huis. Over het algemeen gaat dat ook ontzettend goed tussen die twee. Tot tante Pollewop naar school ging waren ze ook echt vaak op elkaar aangewezen. Dus hebben altijd veel samen gespeeld. En nu nog spelen ze regelmatig samen. Beer moet ook vaak doen wat zijn zus zegt. Dus hij moet ook regelmatig de baby spelen, of gewoon vader en moedertje met haar poppen. Dat laat hij dan ook toe tot zekere hoogte. Gaat het hem te ver, heeft hij geen zin meer? Dan laat hij het heel duidelijk weten. Eerst met woorden en als er dan niet geluisterd wordt dan volgt er een heus broer en zus gevecht. Dan zijn het ook net een kat en een hond. Heel vaak laat ik ze het eerst maar samen uitvechten. Want het heeft echt geen zin om politieagentje te spelen. Als ze er samen niet uitkomen, dan spring ik er tussen. En dat is soms ook echt nodig. Maar ook dan weten ze dat ze te ver zijn gegaan. Ze zeggen sorry tegen elkaar en knuffelen elkaar vervolgens plat. Ze gaan ook niet naar bed zonder elkaar te knuffelen. Inmiddels helemaal een ritueel geworden. Ze gaan ook vaak tegelijk naar bed. Op bed leggen doen we ook vaak met zijn tweeën. Ieder kind krijgt dan zijn of haar individuele aandacht.
Ontwikkeling
De laatste weken ontwikkeld Beertje zich hard. Hij wordt communicatief steeds sterker. Praat duidelijk en verstaanbaar, soms ook niet. Ook wandelt hij lange stukken met ons mee. Op de dagen dat hij nu nog alleen is samen met mij kan hij zich ook heel goed zelf vermaken met zijn auto’s en trein. Soms ook wat schermtijd. Peppa big is zijn topfavoriet op het moment. Hele stukken praat hij na. Als de wekker gaat en schermtijd klaar is, laten we Beertje zelf de tv of tablet uitzetten. Want dat geeft geen driftbuien heben we gemerkt. Zetten wij het scherm uit, dan ontploft hij en lijkt het toch ineens heel onverwachts te komen. Humor is bij Beertje ook een wondermiddel. Met simpel een grapje maken, is hij al snel niet meer boos.
Ondergesneeuwt
Soms ben ik bang dat hij wordt ondergesneeuwd omdat zijn zus soms zoveel aandacht vraagt. Als ik zo naar hem kijk lijkt dat vaak wel mee te vallen. Hij past zich makkelijk aan de situatie aan. En hoe bizar, als wij ons meisje willen troosten helpt dat niet altijd. Dan is Beer de enige die haar kan troosten. Dan ben ik alleen maar waanzinnig trots op mijn twee kanjers die elkaar zo goed aanvullen en elkaar helpen daar waar het nodig is. Hij lijkt er in ieder geval geen last van te hebben.
Wij zijn enorm trots op dit manneke. Hebben jullie ook zo’n heerlijke peuterpuber? Of hoe was jullie kindje tijdens zijn peutertijd? Laat gerust een bericht je achter hieronder. Ik vind dat namelijk erg leuk om wat van jullie te lezen.
liefs,
Inge
Lees ook alle andere brieven aan onze beer:
- Verjaardagsbrief aan onze 6-jarige beer
- Brief aan onze Beer, hoera je bent 5 jaar
- Een brief aan onze 4 jarige beer
- Een brief aan onze 3 jarige beer
- Een interview met onze tante Pollewop en onze Beer
